Λονδίνο (CNN) - Tα τρία τελευταία χρόνια, η Ελληνική κοινωνία έχει υποστεί μια παρατεταμένη περίοδο οικονομικής και πολιτικής κρίσης, η οποία έχει μεγεθυνθεί από πρωτοφανή μέτρα λιτότητας.
Η κρίση έχει προκαλέσει κοινωνική αποσταθεροποίηση και επηρεάζει δραματικά την καθημερινή ζωή των Ελλήνων.
Τέτοια μέτρα δεν έχουν ποτέ πριν εφαρμοστεί σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και οι πολιτικές και οι κοινωνικές συνέπειές τους δεν έχουν υπολογιστεί αποτελεσματικά ή, από πολλές πλευρές ακόμα, ούτε καν έχουν προβλεφθεί.
Η σύγχρονη Ελλάδα βρίσκονταν μια συνεχιζόμενη αναταραχή καθ'ολη τη διάρκεια του 20ου αιώνα, από τους Βαλκανικούς πολέμους και τις συγκρούσεις με την Τουρκία μέχρι την ναζιστική κατοχή, τον εμφύλιο πόλεμο και τις στρατιωτικές χούντες.
‘Ολα αυτά προκάλεσαν σημαντικές καθυστερήσεις στην κοινωνική, πολιτική και οικονομική ανάπτυξη και δεν επέτρεψαν στην ελληνική κοινωνία να σχηματιστεί και να οργανωθεί ελεύθερα.
Μετά την πτώση της τελευταίας στρατιωτικής χούντας το 1974, η δημοκρατία στην Ελλάδα αποκαταστάθηκε γρήγορα, αλλά αυτό δεν έγινε ούτε συστηματικά ούτε πλήρως. Αναπόφευκτα, διαμορφώθηκαν διαρθρωτικές δυσλειτουργίες.
Σήμερα, οι Έλληνες βιώνουν μια διαφορετική κοινωνική πραγματικότητα, που χαρακτηρίζεται από αβεβαιότητα, ανασφάλεια, αγωνία, απογοήτευση και την αδυναμία να χαράξουν οποιαδήποτε μορφή μέλλοντος, για τη ζωή τους.
Πέρυσι πραγματοποιήθηκαν τριάντα πέντε εν τω βάθει συνεντεύξεις με Έλληνες ηλικίας μεταξύ 20 έως 65 ετών, οι οποίοι εξακολουθούν να ζουν στη χώρα.
Οι συμμετέχοντες εξέφρασαν αρνητικότητα, απαισιοδοξία και αποπροσανατολισμό, ιδίως όσον αφορά την έλλειψη συγκεκριμένου σχεδίου για τη βελτίωση της καθημερινής ζωής τους.
"Βλέπουμε να καταστρέφονται τα όνειρά μας και οι ελπίδες μας για ένα καλύτερο μέλλον να εξαφανίζονται», είπε μια 27χρονη, άνεργη γιατρός.
Τα σχόλιά τους αντανακλούν τη συνολική πραγματικότητα στην Ελλάδα: Τα ποσοστά ανεργίας αυξάνονται συνεχώς, με το συνολικό ποσοστό τώρα στο 24,4%. Για άτομα ηλικίας κάτω των 24, η ανεργία έχει χτυπήσει το 55%.
Η καθημερινή ζωή για πολλούς ανθρώπους έχει γίνει πιο δύσκολη, καθώς η εγκληματικότητα αυξάνεται, ο πληθωρισμός παραμένει σε υψηλά επίπεδα και οι απολύσεις γίνονται καθημερινό φαινόμενο.
Ακόμη και εκείνοι που έχουν ένα εισόδημα δεν μπορούν να ξεφύγουν, καθώς οι περικοπές συνεχίζονται και οι μισθοί και οι συντάξεις πετσοκόβονται κατά 40%. Ο μηνιαίος βασικός μισθός έχει μειωθεί πλέον από 739 ευρώ το 2009, σε 586 ευρώ το 2012. Αντίθετα, οι τιμές των βασικών αγαθών δεν έχουν μειωθεί και οι φόροι συνεχίζουν να αυξάνονται.
Οι συμμετέχοντες στη μελέτη αισθάνθηκαν εγκλωβισμένοι όπως εξήγησαν, ότι είχαν παγιδευτεί από ένα σύστημα διακυβέρνησης που ενδιαφέρονται μόνο για τη διατήρηση της εξουσίας, χωρίς να προσφέρει τίποτα σε αντάλλαγμα.
«Ζήσαμε ένα μέρος της ζωής μας με έναν τρόπο που δεν δικαιούμασταν, αλλά το σύστημα μας επέτρεψε να το κάνουμε», μας εξήγησε ένας 37χρονος ηλεκτρολόγος.
«Δεν μας σταμάτησε. Βασικά μας ενθάρρυνε. Έτσι, αν το σύστημα λειτουργεί με ένα συγκεκριμένο τρόπο δεν έχεις καμία άλλη επιλογή από το να το ακολουθήσεις."
Οι Έλληνες χάνουν σταδιακά την εμπιστοσύνη τους στο πολιτικό σύστημα, το οποίο αποτελείται κυρίως από κόμματα και πολιτικούς που έχουν κυβερνήσει τη χώρα κατά την διάρκεια των τελευταίων 30 ετών.
Οι εκλογές που έγιναν νωρίτερα φέτος, οδήγησαν σε μια κυβέρνηση συνασπισμού στην οποία πήραν μέρος τα δυο αποδυναμωμένα, αντιτιθέμενα κόμματα, που κυβέρνησαν την Ελλάδα από το 1974 και ένωσαν τις δυνάμεις τους, προκειμένου να επαναδιαπραγματευθούν την οικονομική βοήθεια.
Όμως, η πιο καταστροφική πτυχή παραμένει, πώς οι Έλληνες συλλογικά και επανειλημμένα έχουν αποτύχει να εντοπίσουν οποιαδήποτε δυνατότητα μελλοντικής βελτίωσης, καθώς η πίστη τους στη σημερινή κυβέρνηση πέφτει.
Αντ 'αυτού, αντιλαμβάνονται την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας ως μια συνεχής τιμωρία, ακόμη και εκδίκηση, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία δεν θα έχει κανένα θετικό αποτέλεσμα και δεν βλέπουν τέλος στον ορίζοντα.
«Η κατάσταση είναι τραγική, όχι λόγω της οικονομίας, αλλά λόγω του γεγονότος ότι δεν υπάρχει μέλλον», μας δήλωσε ένας 55χρονος δημοσιογράφος. "Έχουμε πειστεί γι 'αυτό. Δεν υπάρχει καμία προοπτική. Αυτό μας σκοτώνει."
Άλλοι άνθρωποι μας εξήγησαν ότι η έλλειψη ενός εμπνευσμένου πολιτικού κόμματος, σε συνδυασμό με τη συνειδητοποίηση ότι τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα, τους έχει κάνει να ανησυχούν για το πώς θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την κάθε ημέρα.
Για πολλούς η κύρια προτεραιότητα τους είναι το πώς να τα βγάλουν πέρα, πώς να μην χάσουν την δουλειά τους ή πώς να βρουν δουλειά. Είναι ευγνώμονες αν εξακολουθούν να εργάζονται, αν και κάποιοι σημειώνουν ότι τους εκμεταλλεύονται, όλο και περισσότερο.
Όπως μας το έθεσε, ένας 46χρονος δάσκαλος: «Επαγγελματικά, δεν ξέρω αν θα έχω δουλειά αύριο και, προσωπικά, δεν έχω καμία επιθυμία να κάνω τίποτα το ευχάριστο, πια. Υπάρχει τόση πολλή ανασφάλεια για τα πάντα.".
Καθώς η ελληνική κοινωνία βιώνει μια πρωτοφανή κοινωνική, πολιτική και οικονομική κρίση, εξακολουθεί να είναι αβέβαιο σε ποια επίπεδα θα φτάσει η ανοχή του λαού, όταν τα περαιτέρω μέτρα λιτότητας - και οι συνέπειές τους - εφαρμοστούν.
Οι συμμετέχοντες εξέφρασαν την αγωνία για το μέλλον της χώρας τους, παρά το γεγονός ότι έχουν συνειδητοποιήσει επίσης το δικό τους μερίδιο ευθύνης σε αυτή την κρίση (ακόμη και αν ήταν παθητική). Πολλοί έχουν επίγνωση, μην τυχόν περάσουν την επιβλαβή νοοτροπία τους, στα παιδιά τους.
Μέχρι να υπάρξουν βελτιώσεις στην καθημερινή ζωή, στην δομή του κράτους ή στην πολιτική ζωη, οι Έλληνες θα συνεχίσουν να αισθάνονται θυμωμένοι και εγκλωβισμένοι. Αυτό έχει οδηγήσει σε αύξηση της δημοτικότητας εξτρεμιστικών ομάδων, όπως της Χρυσής Αυγής.
Αυτή η κρίση έχει προκαλέσει ένα απρόβλεπτο ντόμινο με ανυπολόγιστες κοινωνικές συνέπειες και το πότε και το πώς θα τελειώσει, εξακολουθεί να είναι άγνωστο. Μένει να δούμε αν και άλλες ευρωπαϊκές κοινωνίες θα ακολουθήσουν το ελληνικό μονοπάτι ή αν η κοινωνική σταθερότητα καταφέρει να αποκατασταθεί.
