Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

ΠΙΝΑΚΕΣ.WSJ. Οι αναφορές περί πλεονάσματος τα νέα “greek statistics”? «H Ελλάδα θα μπορούσε να κάνει στάση πληρωμών για το εξωτ.χρέος & να συνεχίσει την καταβολή συντάξεων-μισθών από τους φόρους»





Σύμφωνα με άρθρο αναλυτών της Wall Street Journal, που αναπαράχθηκε την ίδια ημέρα από την ηλεκτρονική της σελίδα, MoneyBeat και το blog της Wall Street Journal στις Βρυξέλλες με την ονομασία Real Time Brussels, η ολη διαδικασία του πρωτογενούς πλεονάσματος, είναι άλλη μια υπόθεση μαγειρέματος των στατιστικών στοιχείων.


Κάνοντας λόγο για «μαστορέματα», η WSJ παρακολουθεί τον εκπρόσωπο της Κομισιόν να αναλύει ουσιαστικά τα βήματα που έγιναν για να μετατραπεί το έλλειμα του προυπολογισμού, σε πλεόνασμα.

Επίσης μαθαίνουμε ότι, δεν συνυπολόγισαν την κρατική βοήθεια στις τράπεζες, που έφτασε στο 10,8% του ΑΕΠ…

Ακόμη σε ερώτηση που υποβλήθηκε στην Κομισιόν αν αυτή είναι η στάνταρ διαδικασία υπολογισμού, αυτή απάντησε ότι δεν είναι αλλά κάθε χώρα έχει την διαδικασία της!





Η WSJ δημοσίευσε και σχετικό πίνακα με τίτλο «Πώς να κάνετε το έλλειμμα να εξαφανιστεί»





Τέλος, έχει σημασία ότι η WSJ αναφέρει κάτι που θα ήταν αδιανόητο να ψελλίσει κάποιο απ τα παπαγαλάκια στα πάνελ και αλίμονο στον πολιτικό που θα τολμούσε να το προτείνει.





Ότι όλη αυτή η ιστορία, «θεωρητικά σημαίνει ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να κάνει στάση πληρωμών για το εξωτερικό χρέος και να συνεχίσει την καταβολή συντάξεων και μισθών στο εσωτερικό από τους φόρους που συλλέγει».


Το μαγείρεμα των στοιχείων για να δείξει η κυβέρνηση των δανειστών πλεόνασμα, το είχε βροντοφωνάξει ήδη το Reuters από το καλοκαίρι.










Πλέον είναι θέμα συζήτησης...



















Περισσότερα Greek Statistics? Η Τρόικα επιβεβαιώνει πρωτογενές πλεόνασμα  
23 Απρ. 2014
Matina Stevis and  Charles Forelle


Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δήλωσε την Τετάρτη ότι η Ελλάδα κατέγραψε πρωτογενές πλεόνασμα, εκτός από τις πληρωμές χρέους, αξίας € 1.5 δις (2,1 δισ. δολ.) το 2013, υπερβαίνοντας το στόχο για ένα ισορροπημένο πρωτογενή προϋπολογισμό και ανοίγοντας το δρόμο για συνομιλίες της χώρας σχετικά με την ελάφρυνση του χρέους αργότερα αυτό το έτος .


Ζήτω, πολλοί είπαν: Η Αθήνα δεν έχει μόνο πίασει τους στόχους του προϋπολογισμού της αλλά τους ξεπέρασε, μετά από χρόνια που δεν έπιανε τους στόχους λιτότητας που συνέτριψαν την οικονομία της και που αργότερα θεωρήθηκαν ως πολύ σκληροί, ακόμη και από τους πιστωτές της Ελλάδας. Η τελευταία εξέλιξη σημαίνει ότι η ελληνική κυβέρνηση θα μπορέσει να αναδιανείμει μέρος του πλεονάσματος στους πολίτες της.


 (Στη θεωρία, αυτό σημαίνει, επίσης, ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να κάνει στάση πληρωμών για το εξωτερικό χρέος και να συνεχίσει την καταβολή συντάξεων και μισθών στο εσωτερικό από τους φόρους που συλλέγει, αλλά αυτό είναι μια διαφορετική ιστορία).


Το ποσοστό αυτό είναι «μια αντανάκλαση της αξιοσημείωτης προόδου που η Ελλάδα έχει σημειώσει στην αποκατάσταση των δημόσιων οικονομικών της από το 2010», δήλωσε ο Simon O'Connor, εκπρόσωπος της Κομισιόν.


Αλλά αν κάνουμε ένα βήμα πίσω και το εξετάσουμε πιο προσεκτικά: κάτι δεν πάει καλά.


Πράγματι, η Eurostat, ανέφερε την Τετάρτη ότι η Ελλάδα είχε έλλειμμα το 2013, 23 δισ. , και ξόδεψε  € 7.2 δισ. για πληρωμές τόκων. Αυτό κάνει το πρωτογενές ισοζύγιο-σύμφωνα με τον ορισμό που χρησιμοποιείται ευρέως από τους οικονομολόγους και την ίδια την Eurostat η ίδια- να έχει έλλειμμα ύψους € 16 δισ., ή 8,7% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της Ελλάδας.


Ένας εκπρόσωπος της Eurostat δήλωσε ότι το νούμερο του "πρωτογενούς πλεονάσματος" για την Κομισιόν περιλαμβάνει προσαρμογές στον ορισμό της Eurostat, αν και είπε ότι δεν ήξερε τι ακριβώς ήταν αυτές και έθεσε ερωτήματα σε έναν εκπρόσωπο της Επιτροπής.


Ο κ. O'Connor υποχρεώθηκε να δώσει λεπτομέρειες:


Πρώτον, εξαιρούνται οι δαπάνες για τόκους 4,0% του ΑΕΠ.
 

Μέχρι εδώ, καλά. Αυτό είναι σύμφωνα με το πρότυπο ορισμό του πρωτογενούς πλεονάσματος.


Αλλά όμως τα μαστορέματα συνεχίζονται:


Δεύτερον, έχουμε αποκλείσει αρκετά συγκεκριμένα στοιχεία, κυρίως ώστε να αντανακλά καλύτερα την υποκείμενη διαρθρωτική δημοσιονομική θέση.


Το 2013, οι προσαρμογές αυτές ανήλθαν σε 9,5% του ΑΕΠ, αντανακλώντας κυρίως το εφάπαξ κόστος της στήριξης του τραπεζικού τομέα, η οποία ανήλθε στο 10,8% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τον ορισμό του προγράμματος, καθώς και τις συνεισφορές των κρατών μέλη προς την Ελλάδα. που αντιστοιχούν σε κέρδη από τα ελληνικά ομόλογα που κατέχονται από τις Κεντρικές Τράπεζες, τα οποία ανήλθαν σε 1,5% του ΑΕΠ.


Αυτό. μας φέρνει σε ένα πρωτογενές πλεόνασμα 0,8% του ΑΕΠ.


Έδωσε επίσης έναν πίνακα που έκανε να καταρρεύσουν οι εν λόγω πρόσθετες εξαιρέσεις, ως ποσοστό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. (Το ΑΕΠ στην Ελλάδα το 2013 ήταν € 182 δισεκατομμύρια.)






Ερωτηθείς εάν αυτή η μέθοδος έχει εφαρμοστεί σε κανένα άλλο μέλος της ΕΕ, η Κομισιόν απάντησε σε ένα email: «Όχι, ο ορισμός είναι συγκεκριμένος για κάθε χώρα."

(“No, the definition is country-specific.”)




 Μετάφραση - Απόδοση: LEFTeria-news



ΔΙΑΒΑΣΤΕ - ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ




REUTERS. Η Ελλάδα πέτυχε πλεόνασμα με την βοήθεια κονδυλίων της ΕΕ!



REUTERS Περί «επιμήκυνσης χρέους», «στήριξης της συγκυβέρνησης του συντηρητικού πρωθυπουργού» και «τεχνητά κατασκευασμένης» πώλησης του ομολόγου.


MoneyBeat/WSJ. “Επιστροφη στις αγορές - η επόμενη μέρα. Μετά το πάρτυ, το hangover”.



VIDEO.WSJ.Δεν θέλουμε να σας χαλάσουμε το πάρτυ με τα ελληνικά ομόλογα, αλλά…δεν θα πάρουμε! Έσκασαν στα γέλια οι δημοσιογράφοι.


ΠΙΝΑΚΑΣ. ECONOMIST Έρευνα έδειξε ότι οι Ελληνες ζημιώθηκαν μπαίνοντας στην ΕΕ, με στοιχεία 1981-2008


BBC εναντίον Success Story. Η Ελλάδα ως πειραματόζωο της Ευρώπης.





 http://blogs.wsj.com/moneybeat/2014/04/23/greek-primary-surplus-statistics-troika-edition/



More Greek Statistics? Troika Confirms Primary Surplus
Apr 23, 2014

By Matina Stevis and  Charles Forelle



The European Commission said Wednesday that Greece recorded a primary surplus–before counting debt payments–of €1.5 billion ($2.1 billion) in 2013, overshooting a target of a balanced primary budget and paving the way for the country’s talks on debt relief later this year.


Hurray, many said: Athens has not just finally met but beaten its budget goals, after years of failing to comply with austerity targets that crushed the economy and were later viewed as too tough even by Greece’s creditors. This latest development means that the Greek government can redistribute some of the above-target surplus to its citizens. (In theory, it also means Greece could default on external debt and continue paying pensions and salaries internally from the taxes it raises, but that’s a different story).

The figure is “a reflection of the remarkable progress Greece has made in repairing its public finances since 2010,” said Simon O’Connor, a spokesman for the commission.
But take a step back, and look more closely: something isn’t quite right. Indeed, the European Union’s statistics arm, Eurostat, reported Wednesday that Greece had a government deficit in 2013 of €23 billion, and spent €7.2 billion on interest payments. That makes the primary balance—under the definition widely used by economists and Eurostat itself—a deficit of €16 billion, or 8.7% of Greece’s gross domestic product.

A Eurostat spokesman said the commission’s “primary surplus” figure includes adjustments to the Eurostat definition, though he said he didn’t know precisely what they were and referred questions to a commission spokesman.
Mr. O’Connor obliged with details:
First, we excluded interest expenditure of 4.0% of GDP.
So far so good. That’s in keeping with the standard definition of a primary surplus.
But then the tweaking goes on:

Second, we exclude several specific items, mainly to better reflect the underlying structural fiscal position.
In 2013, these adjustments amounted to 9.5% of GDP, mainly reflecting the one-off cost of the support to the banking sector, which amounted to 10.8% of GDP according to the programme definition, and the transfers from Member States to Greece corresponding to profits on Greek Bonds held by the Eurosystem Central Banks, which amounted to 1.5% of GDP.
This brings us to a primary surplus of 0.8% of GDP.

He also provided a table that broke down those additional exceptions, as a percentage of gross domestic product. (Greece’s GDP in 2013 was €182 billion.)

Asked whether this methodology has been applied in any other EU member, the commission replied in an email: “No, the definition is country-specific.”


Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

21 Απριλίου 1975. VIDEO & Χρονικό των συγκρούσεων με εισβολή διαδηλωτών στην αμερικάνικη Πρεσβεία & στο προαύλιο της Βουλής.


Την 21η Απριλίου 1975, κατά την επέτειο του στρατιωτικού φασιστικού πραξικοπήματος του 1967, πραγματοποιήται μεγάλη συγκέντρωση στο Πολυτεχνείο και πορεία στην Πρεσβεία των ΗΠΑ και στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.

Όταν το μπλοκ του ΕΚΚΕ φτάνει έξω από την πρεσβεία, γίνεται επίθεση στο κτήριο από τα μέλη του με αυγά, πέτρες και μπογιές. Πυρπολούνται οι κουρτίνες των παραθύρων του ισογείου.

Όπως σχολιάζεται και τις επόμενες μέρες, «για 3 λεπτά έχουμε Έθνική Ανεξαρτησία…»  Μετά ακολουθεί επίθεση της αστυνομίας σε όλο το μήκος της πορείας, από τους Αμπελόκηπους έως το Σύνταγμα. Ο κλοιός των αστυνομικών γύρω από την πρεσβεία, έχει σπάσει. Διαδηλωτές έχουν περάσει στην αυλή και προκαλούνται ζημιές στο κτήριο.

Αστυνομικοί με καδρόνια στα χέρια τους απομακρύνουν, ενώ δίνεται εντολή να χρησιμοποιηθούν δακρυγόνα κατά των διαδηλωτών.




Η περιοχή από τους Αμπελόκηπους έως το Σύνταγμα πνίγεται στα δακρυγόνα και γίνεται πεδίο μάχης ανάμεσα σε διαδηλωτές και αστυνομία. Εμφανίζονται τεθωρακισμένες άυρες και κρανοφόροι. Ανάβουν φωτιές και στήνονται οδοφράγματα.

Στην Ριζάρη, στην Β.Κωνσταντίνου, στην Ακαδημίας, στο Σύνταγμα, οι συγκρούσεις είναι αδιάκοπες. Αργότερα το βράδυ οι συγκρούσεις φτάνουν στο Πολυτεχνείο.

Χιλιάδες διαδηλωτές ανάβουν με τα πανώ τους φωτιές και προσπαθούν με ξύλα και πέτρες να αντιμετωπίσουν τα τεθωρακισμένα και τους κρανοφόρους. Από τους διασκορπισμένους διαδηλωτές σχηματίζονται πορείες με κατεύθυνση τη Βουλή.

Τα συνθήματα που ακούγονται είναι: «Καραμανλή φασίστα», «Κάτω η Νεα Δημοκρατία», «Αίσχος στη Βουλή», «Να ποιός είναι ο Καραμανλής», «φασίστα Γκίκα, παραιτήσου», «Δεν περνά ο φασισμός», «Να η βοήθεια από την Γαλλία», «Λαέ θυμίσου τον Νοέμβρη», «Λαέ θυμίσου, σκοτώσαν το παιδί σου».


Ο υπουργός Προεδρίας που εμφανίζεται στο Σύνταγμα αναγκάζεται από τους διαδηλωτές να καταφύγει στη Βουλή. Οι δυνάμεις της αστυνομίας ενισχύονται από την αστυνομική διεύθυνση Πειραιά και την Χωροφυλακή.

Αστυνομικά φορτηγά ανεφοδιάζουν με δακρυγόνα τις αύρες μέσα στο προάυλιο της Βουλής


Οι διαδηλωτές κατορθώνουν και φτάνουν μπροστά στη Βουλή.


Τα δακρυγόνα πέφτουν βροχή. Λεωφορεία μαδέρια, καρέκλες, λαμαρίνες, φωτιές, σχηματίζουν οδοφράγματα στη Σταδίου, στην Όθωνος, στη Βουκουρεστίου, στην Ακαδημίας, στην Ερμού.

Αργά το βράδυ οι διαδηλωτές υποχωρούν στο Πολυτεχνείο.


Αστυνομικοί με στολή και πολιτικά, συλλαμβάνουν μαζικά πολίτες και τους οδηγούν με κλούβες στην Γενική Ασφάλεια.


Στο Γενικό Κρατικό, αστυνομικοί παρουσία εισαγγελέα μαζεύουν τα ονόματα των τραυματιών διαδηλωτών. Οι τραυματίες από γκλοπ και δακρυγόνα είναι δεκάδες.


Παρακολουθήστε το βίντεο ντοκουμέντο, απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ «Μαρτυρίες» του Νίκου Καβουκίδη σχετικά με την πορεία και την εισβολή στην Αμερικάνικη πρεσβεία η οποία τότε δεν είχε περίφραξη.



Ο φακός "συλλαμβάνει" τυχαία τους πράκτορες της πρεσβείας ανάμεσα στον κόσμο να τον παρακινούν να μην κάνει ζημιές και μεταξύ αυτών τον σταθμάρχη της ΣΙΑ στην Ελλάδα Ρίτσαρντ Γουέλς που ένα μήνα μετά θα έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες της 17 Νοέμβρη






 Οι επόμενες ημέρες

Την επόμενη ημέρα, στις 22 Απριλίου από την εφημερίδα «Το Βήμα» καταγγέλλεται το παρακάτω επεισόδιο:

«…Ενώ γινόταν η πορεία προς την πρεσβεία, στη Σταδίου ένας νεαρός τρομοκράτης, με περίστροφο έριξε έναν πυροβολισμό. Αμέσως τον καταδίωξαν δύο πολίτες, ο Στ. Μακρόπυλος, θυρωρός και ο Εμ. Ταμπακόπουλος, εισαγωγέας και τον συνέλαβαν. Ταυτόχρονα κινήθηκαν μερικοί νεαροί που προφανώς άνηκαν στο περιβάλλον του τρομοκράτη αλλά δεν κατόρθωσαν να τον απελευθερώσουν γιατί αντιμετωπίστηκαν από δημοκρατικούς πολίτες. Σε λίγο κατέφτασε περιπολικό της Άμεσης Δράσης και παρέλαβε τον τρομοκράτη, αποαυτούς που τον συνέλαβαν…»

Μετά όμως τι δεν αναφέρεται τι έγινε.  Τα ίδιο το «Βήμα» περιέργως ξεχνά το γεγονός… Τελικά στην Αθήνα διαρρέει η φήμη ότι ο συλληφθείς «νεαρός τρομοκράτης», ήταν αστυνομικός με πολιτικά.

 
Η κυβέρνηση αποφασίζει:

Άσκηση ποινικής δίωξης κατά του ΕΚΚΕ, άσκηση ποινικής δίωξης κατά των πρωταιτίων, απαγόρευση των συγκεντρώσεων σε ανοιχτό χώρο, υπαινίσεται απαγόρευση των «αδικαιολόγητων απεργιών». Συγκεντρώνονται τα ονόματα των μαθητών που απουσίαζαν την 21η Απριλίου.

Η κυβερνητική ανακοίνωση προσθέτει:

«…δεν είναι ανεκτόν μηδαμινή μειοψηφία να αναστατώνει ατιμωρητί τη ζωή της πόλεως. Επεισόδια όπως τα χθεσινά είναι εθνικώς απαράδεκτα, διότι:
Πρώτον, παρεμποδίζουν την ομαλή εξέλιξη του δημοσίου βίου. Δεύτερον, υπονομεύουν την εθνικήν προσπάθεια για την αντιμετώπιση μεγάλων εξωτερικών προβλημάτων. Τρίτον, θέτουν σε κίνδυνο την Δημοκρατία…»


Την 25η Απριλίου δημοσιεύεται στις εφημερίδες ότι η αστυνομία έδρασε κατά την διάρκεια της πορείας της 21ης Απριλίου, κατόπιν διαταγής του υπουργού Γκίκα. Ο υπουργός επόπτευε τις επιχειρήσεις και ενημερωνόταν από τον αρχηγό της αστυνομίας Θ.Τζαβέλλα που βρισκόταν στο γραφείο του διευθυντή της αστυνομίας, Παπαγεωργίου.



Αρχείο LEFTeria-news 
και Έκδοση Αυτόνομης Πρωτοβουλίας Πολιτών, Αθήνα Νοεμβ. 1983



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Η αυταπάτη του "οικονομικού θαύματος" της Χούντας μέσα από οικονομικούς πίνακες και δημοσιονομικά στοιχεία.


Soloup. Ο Απρίλης, οι εκλογές & ένα πραξικόπημα. Ξαναδιαβάζουμε Βορίδη - Φαήλο - Τέλλογλου & New Statesman/BBC


100 χρόνια από την δολοφονία του ήρωα ταξικού ηγέτη Λούη Τίκα, από την αμερικάνικη εθνοφρουρά με εντολές του Ροκφέλερ.


Χρονολόγιο Κοινωνικών και Εργατικών Αγώνων που δεν δικαιώθηκαν 1974-1980 (Μάρτιος)


Χρονολόγιο Κοινωνικών και Εργατικών Αγώνων που δεν δικαιώθηκαν 1974-1980 (Φεβρουάριος)



Χρονολόγιο Κοινωνικών και Εργατικών Αγώνων που δεν δικαιώθηκαν 1974-1980 (Ιανουάριος)



Φεβρουάριος 1980. Η πρώτη απεργία των ξένων εργατών χωρίς χαρτιά. Ντοκουμέντο-προκήρυξη αλληλεγγύης Ελλήνων συναδέλφων.



Ιανουάριος 1977. Οι ναυτικοί του AEOLIAN WIND καταλαμβάνουν το πλοίο στην Βραζιλία, λόγω απαράδεκτων συνθηκών διαβίωσης, ασφαλείας και εργασίας από τους εφοπλιστές.



NYTIMES Blog/ The Lede.Διεθνής εκστρατεία κατά της αστυνομικής βίας μέσω #myNYPD, #myLAPD, #MiPolicíaMexicana.& #myELAS.






Σύμφωνα με το Blog των New York Times, The Lede, αυτό που ξεκίνησε σαν επικοινωνιακή γκάφα της αστυνομίας της Νέας Υόρκης, κατέληξε σε διεθνή εκστρατεία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με την αστυνομική βία.

Η Ελλάδα να βρίσκεται πολύ ψηλα, με το hashtag #myELAS, όπου οι χρήστες του twitter ανεβάζουν σχόλια και φωτογραφίες σχετικά με τα «κατορθώματα» της ΕΛΑΣ στις διαδηλώσεις, τα οποία κάνουν τον γύρο του κόσμου.




Η αντίδραση που έφερε στο Twitter η Αστυνομία της Νέας Υόρκης, εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο. 

 JENNIFER PRESTON

23 Απριλίου 2014,

Αυτό που ξεκίνησε ως μια προσπάθεια από το Αστυνομικό Τμήμα της Νέας Υόρκης για να κάνει τους ανθρώπους να μοιραστούν θετικές φωτογραφίες των αστυνομικών της πόλης αστυνομικούς στο Twitter έχει μετατραπεί σε μια διεθνή εκστρατεία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με την αστυνομική βία.






Όπως ο συνάδελφός μου, J. David Goodman αναφέρει, το hashtag # mynypd του Αστυνομικού Τμήματος στο Twitter γρήγορα κατελήφθη αφότου το @ NYPDNews έκανε την αρχική του έκκληση.

 



(Η Αστυνομία της Νέας Υόρκης Απλώνει Χέρι στο Twitter, αλλά δέχεται ένα χαστούκι στο πρόσωπο)
 





Τώρα, οι άνθρωποι μοιράζονται μη κολακευτικές φωτογραφίες των αστυνομικών στο Twitter από την Ελλάδα, με hashtag #myELAS, ή στο Μεξικό, χρησιμοποιώντας το hashtag #MiPolicíaMexicana.




Στην Ελλάδα, οι χρήστες του Twitter μοιράζονται φωτογραφίες από τις συναντήσεις τους με τους αστυνομικούς, από τις διαδηλώσεις των τελευταίων δύο χρόνων.

 

Οι χρήστες του Twitter στο Λος Άντζελες στράφηκαν προς το hashtag #myLAPD για να μοιραστούν φωτογραφίες των αστυνομικών της περιοχής.
 





Στη Νέα Υόρκη, ένας λογαριασμό στο Twitter από το κίνημα Occupy Wall Street κίνημα κάλεσε τους οπαδούς του να μοιραστούν φωτογραφίες της αστυνομίας που "μας αλλάζει την καρδιά και το μυαλό, με ένα ρόπαλο κάθε φορά." Αρκετές από τις φωτογραφίες, από τις οπίες η μία είναι από το Associated Press, προέρχονται από συγκρούσεις με τους αστυνομικούς της πόλης κατά τη διάρκεια των πολλαπλών διαδηλώσεων που οργανώθηκαν από το Occupy Wall Street, αρχής γενομένης από το φθινόπωρο του 2011 

















Ένας χρήστης του Twitter από τη Βενεζουέλα, όπου οι αστυνομικοί συγκρούονται  με διαδηλωτές τις τελευταίες εβδομάδες, δήλωσε ότι η κακομεταχείριση από την αστυνομία ήταν πολύ χειρότερη σε αυτή τη χώρα.

 
Ενώ οι περισσότερες από τις φωτογραφίες στο Twitter δεν απεικονίζουν τους αστυνομικούς στα καλύτερά τους, κάποιοι λίγοι άνθρωποι, ανέβασαν κάποιες θετικές εικόνες.







Μετάφραση – Απόδοση: LEFTeria-news



New York Police Twitter Backlash Spreads Around the World
By JENNIFER PRESTON

April 23, 2014





What about YOUR police? http://t.co/UyP6yzgZ0X #myELAS #myNYPD #myLAPD #MiPolicia #MiPoliciaMexicana #DankePolizei http://t.co/Nn1X7sT0xs
Jo Di (@jodi2014) 23 Apr 14

What began as an effort by the New York Police Department to get people to share favorable photos of city police officers on Twitter has turned into an international social media campaign about police abuse.

As my colleague J. David Goodman reports, the Police Department’s Twitter hashtag #mynypd was quickly hijacked after @NYPDNews made its initial callout.

Do you have a photo w/ a member of the NYPD? Tweet us & tag it #myNYPD. It may be featured on our Facebook. http://t.co/mE2c3oSmm6
NYPD NEWS (@NYPDnews) 22 Apr 14

Now, people are sharing unflattering photos of police officers on Twitter from Greece, with the hashtag #myELAS, to Mexico, using the hashtag #MiPolicíaMexicana.

Comienzan tuiteros a enviar fotos de los excesos de policías de México similares a campaña #myNYPD #MiPolicíaMexicana http://t.co/oYaed3OIkU
Demian Sánchez (@psicdemian) 23 Apr 14

In Greece, Twitter users were sharing encounters with police officers from protests in the last two years.


Εδώ, άνδρας της #myELAS δροσίζει το Μανώλη Γλέζο, σε pit stop αθλητικής εκδήλωσης έξω από τη Βουλή. http://t.co/dd4TLvn7qU
To Ποτάμι Σκωτίας (@annzabel) 23 Apr 14


Twitter users in Los Angeles turned to the hashtag #myLAPD to share photos of police officers there.
#myLAPD wear more combat gear then a U.S soldier deployed in Afghanistan . @LAPDHQ http://t.co/cwFsHDM3gr
 — JCL_50 (@JC_Lomeli) 23 Apr 14

In New York City, a Twitter account for the Occupy Wall Street movement urged its followers to share photos of the police “changing hearts and minds one baton at a time.” Several of the photos, including one from The Associated Press, came from confrontations with city police officers during multiple protests organized by Occupy Wall Street, starting in the fall of 2011.

Here the #NYPD engages with its community members, changing hearts and minds one baton at a time. #myNYPD http://t.co/GErbiFFDvY
Occupy Wall Street (@OccupyWallStNYC) 22 Apr 14

“And we’re going to have to run you over, just for good measure.” #myNYPD http://t.co/q6JMNAajxb
Casey Aldridge (@CaseyJAldridge) 22 Apr 14

You might not have known this, but the NYPD can help you with that kink in your neck. #myNYPD http://t.co/fzUok1FWXG
Cocky McSwagsalot (@MoreAndAgain) 22 Apr 14

I’m here for my free bus ride to Pier 57, Officer. You’ll have someone take care of my bike for me? Thanks! #myNYPD http://t.co/uPErsswedY
Dino A. Dai Zovi (@dinodaizovi) 23 Apr 14

Need a lift? The #NYPD’s got you! Free Delivery, Only at #myNYPD http://t.co/AStS3ZjoZu
Occupy Wall Street (@OccupyWallStNYC) 22 Apr 14

Backlash against #myNYPD social media campaign spills over into user-generated #myLAPD hashtag http://t.co/m77VyfiCdb http://t.co/J8ggytEdhK
Occupy Wall Street (@OccupyWallStNYC) 23 Apr 14

The #NYPD will also help you de-tangle your hair. #myNYPD http://t.co/nrngQ1bOWv
Cocky McSwagsalot (@MoreAndAgain) 22 Apr 14

A Twitter user from Venezuela, where police officials have been clashing with protesters in recent weeks, said police abuse was much worse in that country.

If you think that NYPD is brutal and corrupt , come to Venezuela. #myNYPD http://t.co/3Ay2nLsxXu
Kauh (@Kauh) 23 Apr 14

While most of the photos on Twitter did not portray police officers in the best light, a few people did post positive images.

Outside MET museum #myNYPD http://t.co/o9z5nDr38Y
Nadia Schraier (@Nadiaschraier) 23 Apr 14

@NYPDnews #myNYPD #wallstreet http://t.co/WCREuIjNjZ
vane•matus (@vanvanmt) 22 Apr 14


Η αυταπάτη του "οικονομικού θαύματος" της Χούντας μέσα από οικονομικούς πίνακες και δημοσιονομικά στοιχεία.




Αναρτούμε στο LEFTeria-news μια ανάλυση με στατιστικά στοιχεία, σχετικά με την πραγματικότητα της οικονομίας επί δικτατορίας. 

Πως πραγματικά κατάφεραν οι "σωτήρες" της επταετίας να κάνουν τον δανεισμό της χώρας να υπερβεί κατά τρείς φορές το σύνολο των δανείων που είχε λάβει η χώρα, από ιδρύσεως του ελληγνικού κράτους

Όπως έλεγε και ο νεαρός Βορίδης,  "η Επανάστασις έχει την ομορφιά του διαβόλου...", αλλά εμείς την πληρώσαμε ακριβά. Σε χρήμα και αίμα.




Τα οικονομικά της μεγάλης αυταπάτης



  


Ποια ήταν η οικονομική πραγματικότητα της Ελλάδας του 1967-1974; Ενα «οικονομικό θαύμα», όπως θριαμβολογούσαν οι ηγέτες του πραξικοπήματος; Μία κατάσταση που οδήγησε «στην άβυσσο, στο χείλος του γκρεμού», όπως έλεγαν συντηρητικοί Ελληνες οικονομολόγοι; 




Η παράδοση της χώρας στο ξένο κεφάλαιο, όπως υποστήριζαν οι αναλυτές και οι πολιτικοί της Αριστεράς; Μία «άφρων, ασυντόνιστος» πολιτική, όπως σχολίαζαν πολιτικοί της Δεξιάς; 'Η «μία από τα ίδια», όπως θα έλεγε κυνικά ο σημερινός μέσος σχολιαστής; Στο κείμενο αυτό θα εξετάσουμε μερικά στατιστικά δεδομένα (σε όποιο βαθμό αποτυπώνουν την πραγματικότητα), υπενθυμίζοντας ότι ο τρόπος με τον οποίο έβλεπαν οι Ελληνες την οικονομία πριν από τριάντα χρόνια διέφερε πολύ από το σημερινό. Οράματα και ιδεολογήματα, όπως η αυτοτελής ανάπτυξη, έχουν εξοβελιστεί από άλλα οράματα και ιδεολογήματα, όπως η παγκοσμιοποίηση.


 Αν υπάρχει ένα κοινό σημείο ανάμεσα στη δεκαετία του 1960 και του 2000, είναι η σκληρή πραγματικότητα της οικονομίας: το εμπόριο αύξανε και αυξάνει ταχύτερα από την υλική παραγωγή και οι πιστώσεις ταχύτερα από το εμπόριο. Γύρω από την απλή αυτή κίνηση, καθείς μπορεί να διαμορφώσει όποια μυθολογία επιθυμεί.


1. Μακροοικονομικά μεγέθη


1.1 Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν. 



Οπως φαίνεται στο γράφημα 1, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας αυξήθηκε εντυπωσιακά στην περίοδο της δικτατορίας. Το 1966 πλησίαζε τα 700 δολάρια. Το 1967 τινάχθηκε στα 800. Ο Ν. Μακαρέζος σε άρθρο του, που έγινε δεκτό στους Financial Times, τον Φεβρουάριο του 1969, προέβλεπε ότι το κατά κεφαλήν ΑΕΠ θα έφτανε τα 1.000 δολάρια το έτος 1972. Στην πραγματικότητα, ο στόχος αυτός επιτεύχθηκε μόλις το 1970! Το ΑΕΠ συνέχισε να αυξάνει και τα επόμενα χρόνια, ξεπερνώντας κατά κεφαλήν τα 1.200 δολάρια το 1973, για να υποστεί μικρή κάμψη το 1974.


Το πέρασμα από τα 700 στα 1.250 δολάρια μέσα σε έξι χρόνια δεν ήταν ένα απλό στατιστικό φαινόμενο. Στην πραγματικότητα αντικατοπτρίζει μια πορεία, που σε άλλες χώρες χρειάστηκε δεκαετίες για να επιτευχθεί. Με αυτή την έννοια, ήταν πράγματι πορεία εντυπωσιακή. Ομως, θα αλλοίωνε κανείς την πραγματικότητα, αν δεν λάμβανε υπόψη τι είχε συμβεί πριν από τη δικτατορία. Το 1953 το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν περίπου 300 δολάρια. Το 1965 είχε περάσει τα 600 και όπως φαίνεται στο γράφημα 1, η πορεία του δείκτη στα δύο χρόνια πριν από το πραξικόπημα υπήρξε εξ ίσου εντυπωσιακή.


Συνεπώς, στην περίοδο 1967-1974 συνεχίστηκε μια πορεία που είχε ξεκινήσει αρκετά χρόνια πριν, τότε που διαμόρφωναν την οικονομική πολιτική οι κυβερνήσεις του Συναγερμού και της ΕΡΕ. Η πορεία αυτή αντανακλούσε τη γενική κατάσταση στη Δύση. 


Οι δυτικές οικονομίες βρίσκονταν σε ανοδική φάση, με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και ελάχιστη ανεργία. Αν, συνεπώς, υπάρχει κάτι προς έρευνα στην ελληνική περίπτωση, είναι ο τρόπος με τον οποίο ασκήθηκε η οικονομική πολιτική, ώστε να συνεχίσει να επιτυγχάνει ρυθμούς ανάλογους και κάπως υψηλότερους από το παρελθόν.


1.2 Επενδύσεις. Οι αναλυτές που έχουν ασχοληθεί με τα στατιστικά δεδομένα συμφωνούν ότι η ατμομηχανή για τις εξελίξεις στα τέλη της δεκαετίας του 1960 ήταν ο ρυθμός αύξησης του παγίου κεφαλαίου, δηλαδή οι ακαθάριστες επενδύσεις. 



Το σύνολο των επενδύσεων (βλέπε γράφημα 2, άνω καμπύλη) παρουσίασε κάμψη στα τελευταία χρόνια πριν από το πραξικόπημα και στον πρώτο χρόνο της δικτατορίας, ιδιαίτερα μάλιστα οι ιδιωτικές επενδύσεις (στο ίδιο γράφημα, μεσαία καμπύλη), ενώ οι κρατικές επενδύσεις διατήρησαν μια σταθερότητα (στο ίδιο γράφημα, κάτω καμπύλη).


Γι' αυτό και από το 1967 οι δικτάτορες έλαβαν μέτρα για την αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων, κυρίως με τον Α.Ν. 147/67, που καθιέρωσε σειρά φορολογικών κινήτρων. Ακόμη πιο αποτελεσματικά ήταν τα μέτρα που έλαβαν στις αρχές του 1968, αυξάνοντας πρακτικά τον οικοδομικό συντελεστή στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις. Ετσι, τα δύο επόμενα χρόνια παρατηρήθηκε μια εντυπωσιακή διόγκωση των ιδιωτικών επενδύσεων, την οποία υποστήριξε μια ήπια αύξηση των κρατικών. Το 1970 οι συνολικές επενδύσεις προσωρινά υποχώρησαν, για να ακολουθήσει νέα αύξηση μέχρι το 1973, οπότε επήλθε επενδυτική κατάρρευση. Στο διάστημα 1970-1973, οι ιδιωτικές επενδύσεις κινήθηκαν ανοδικά, ενώ οι δημόσιες κάμφθηκαν από το 1972.


Αν ανατρέξει κανείς στη σύνθεση αυτών των επενδύσεων, θα διαπιστώσει ότι στην πρώτη θέση βρίσκονται οι επενδύσεις στην οικοδομή, που ήταν πολλαπλάσιες από τις επενδύσεις στη βιομηχανία. Οπως είναι εύκολα αντιληπτό, η οικοδομή γνώρισε άνθηση μέσα από την αύξηση των οικοδομικών συντελεστών, αλλά και εξαιτίας των φορολογικών κινήτρων που δόθηκαν στους μετανάστες, για να τοποθετήσουν το εισαγόμενο συνάλλαγμά τους σε αγορά ακινήτων. Η «βεβαίωση αγοράς συναλλάγματος», που εξέδιδαν οι τράπεζες, αποτέλεσε κομμάτι της καθημερινής ζωής και αντικείμενο πόθου χιλιάδων μεταναστών, που συνέδεσαν την παλιννόστησή τους με την αγορά ενός ακινήτου.


1.3 Ο ρόλος των τραπεζών. Αντίθετα προς την οικοδομή, οι επενδύσεις στη βιομηχανία όχι μόνο κρατήθηκαν χαμηλά, αλλά και βασίστηκαν απολύτως στις τραπεζικές πιστώσεις.




 Οπως φαίνεται στο γράφημα 3, που εξετάζει ποιο ποσοστό των επενδύσεων στη μεταποίηση προέρχεται από τραπεζικές πιστώσεις, η χρηματοδότηση της βιομηχανίας έφτασε σε βαθμό παραλογισμού.

Στα 1964, σε κάθε 100 δραχμές που επενδύονταν στη μεταποίηση, οι τράπεζες δάνειζαν τις 35 και οι επιχειρηματίες τοποθετούσαν τις 65. Το 1965, το ποσοστό ήταν μοιρασμένο: 50% οι τράπεζες και 50% οι επιχειρηματίες. Το 1966, πριν ακόμη από τη δικτατορία, το μερίδιο των τραπεζών προσέγγισε το 85%.

 Δηλαδή, οι επιχειρηματίες συνεισέφεραν μόνο με 15 δραχμές σε κάθε επένδυση 100 δραχμών και χρεώνονταν τα υπόλοιπα.


Η κατάσταση έγινε χειρότερη το 1967, οπότε και η αναλογία των τραπεζικών πιστώσεων έφτασε το 90%.

Το 1968, το μερίδιο των τραπεζών μειώθηκε στο (και πάλι υπερβολικό) επίπεδο 70%, γεγονός που οδήγησε τους δικτάτορες σε απλούστευση των πιστωτικών ελέγχων και έντονη εκστρατεία για την αύξηση των καταθέσεων.

 Τα αποτελέσματα φάνηκαν τα τρία επόμενα χρόνια, οπότε το μερίδιο των πιστώσεων σκαρφάλωσε στο 81%, έπειτα στο 87% και πάλι στο 90%. Στη συνέχεια, και παρά το γεγονός ότι οι επενδύσεις ακολουθούσαν ανοδική πορεία (γράφημα 2), ο ρόλος των τραπεζικών πιστώσεων στην υλοποίησή τους περιορίστηκε σταδιακά, χωρίς όμως να πάψει να είναι υπερβολικός. Ηδη είχαν αρχίσει να εμφανίζονται συμπτώματα ανάσχεσης στην αύξηση των καταθέσεων (από όπου αντλούνταν οι επενδύσεις), αλλά και σταδιακής υπερθέρμανσης της οικονομίας, με αποτέλεσμα να ληφθούν περιοριστικά μέτρα.


1.4 Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών. Η δικτατορία έλαβε πρόνοια για την ανάπτυξη του Χρηματιστηρίου. Παρασχέθηκαν ιδιαίτερα φορολογικά κίνητρα με τον Α.Ν. 148/67, ο οποίος προέβλεψε και το θεσμό των αμοιβαίων κεφαλαίων. Ακολούθησε μια χρηματιστηριακή ευφορία, που αποδείχθηκε βραχύβια. Το 1968 ο όγκος των συναλλαγών αυξήθηκε κατά 85% έναντι του 1967 και 150% έναντι του 1966. Η πορεία αυτή συνεχίστηκε μέσα στο 1969 και ατόνησε στη συνέχεια. Τα παίγνια του ΟΠΑΠ αποδείχθηκαν πιο αξιόπιστα.


2. Δημοσιονομικά

2.1 Δημόσιες δαπάνες. Οι δαπάνες του Δημοσίου σημείωσαν συνεχή άνοδο από το 1961 ώς το 1974 (βλέπε γράφημα 4). 



Μπορεί όμως κανείς να ξεχωρίσει τρεις διαφορετικές κλίσεις στην καμπύλη. Μέχρι το 1963 (κυβερνήσεις ΕΡΕ), ο ρυθμός αύξησης ήταν ήπιος. Από το 1963 μέχρι το 1966 (κυβερνήσεις Κέντρου) ο ρυθμός γίνεται έντονος. Από το 1967 και μετά (δικτατορία) ο ρυθμός γίνεται εντονότατος. Η σύνθεση των κρατικών δαπανών στη διάρκεια της δικτατορίας δεν είναι εύκολο να εντοπιστεί με αξιοπιστία. Ενα μέρος οδηγήθηκε σίγουρα σε επενδύσεις (ανεξάρτητα από τη σημασία αυτών των επενδύσεων). Αλλά το μεγαλύτερο φαίνεται να απορροφήθηκε στην επέκταση του δημόσιου τομέα και την αύξηση του προσωπικού του.

Το περίεργο είναι ότι δεν αυξήθηκαν -αντιθέτως μειώθηκαν- οι δαπάνες για την εθνική άμυνα.

 Από την άλλη πλευρά, διογκώθηκαν οι δαπάνες για την «εσωτερική ασφάλεια» του καθεστώτος.

Τέλος, ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο απορροφούσε η πληρωμή των τοκοχρεολυσίων του δημόσιου χρέους.


2.2 Δημόσιο χρέος. Πώς βρέθηκαν οι πόροι για τη διόγκωση των κρατικών δαπανών; Κατ' αρχάς αυξήθηκε η φορολογητέα ύλη. Οι φόροι, ως ποσοστό του ΑΕΠ, αυξήθηκαν κατά δύο έως τρεις ποσοστιαίες μονάδες. 

Αλλά η κύρια πηγή ήταν ο δανεισμός. 




Το ελληνικό δημόσιο χρέος πολλαπλασιάστηκε (βλέπε γράφημα 5). 


Ειπώθηκε μάλιστα ότι στα χρόνια της δικτατορίας, ο δανεισμός υπερέβη κατά τρεις φορές το σύνολο των δανείων που είχε λάβει η χώρα από την ίδρυση του ελληνικού κράτους μέχρι το 1967. Ως ποσοστό του ΑΕΠ, το χρέος ήταν πάντως χαμηλότερο σε σχέση με τα μεγέθη των επόμενων κυβερνήσεων.


2.3 Πληθωρισμός. Η αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης και των κρατικών δαπανών, η αύξηση των εισαγωγών (βλέπε παρακάτω), αλλά κυρίως η διεθνής συγκυρία, που οδήγησε σε συρρίκνωση πολύ πιο ανθηρές οικονομίες από την ελληνική, με τη διεθνή κρίση του πετρελαίου, είχαν καταλυτικές συνέπειες στο δείκτη τιμών καταναλωτή. Από 2,5% το 1968, ο πληθωρισμός έφτασε το 6,6% το 1972 και προσέγγισε το 40% στις αρχές του 1974. Μόνο τότε, επί «κυβερνήσεως» Ανδρουτσόπουλου, ελήφθησαν σκληρά αντιπληθωριστικά μέτρα, αλλά ήταν πλέον αργά.


3. Οι σχέσεις με το εξωτερικό

3.1 Εισαγωγές και εξαγωγές. Τα δύο πρώτα χρόνια, η εξέλιξη των εισαγωγών και των εξαγωγών ακολούθησε την προδικτατορική πορεία της (βλέπε γράφημα 6). 



Τα επόμενα χρόνια, χάρη στη λήψη ευνοϊκών μέτρων, όπως η ασφάλιση των εξαγωγικών πιστώσεων και η πριμοδότηση ορισμένων μορφών βιοτεχνικών εξαγωγών, οι εξαγωγές γνώρισαν αύξηση, η οποία μετά το 1971 έγινε εντυπωσιακή. Αξίζει να σημειωθεί ότι η αύξηση των εξαγωγών συνδυάστηκε με τη βελτίωση του μεριδίου του δευτερογενούς τομέα.

Ωστόσο, οι εισαγωγές διογκώθηκαν με πολύ ταχύτερους ρυθμούς από τις εξαγωγές, από το 1968 μέχρι το 1972, παρά την εκστρατεία υπέρ των ελληνικών προϊόντων, που πήρε τις διαστάσεις μαζικής υστερίας. Από το 1972 και έπειτα, η διόγκωση των εισαγωγών έλαβε τη μορφή χιονοστιβάδας εξαιτίας και της αναδιάρθρωσης των τιμών σε διεθνές επίπεδο, από την εκτίναξη των τιμών των καυσίμων.

Μέχρι τότε, η βελτίωση του τουριστικού συναλλάγματος, των μεταναστευτικών εμβασμάτων και του ναυτιλιακού συναλλάγματος επέτρεψε να καλύπτεται το διευρυνόμενο έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου από τους άδηλους πόρους, αλλά και από την καθαρή εισροή κεφαλαίων εξωτερικού (το 10% των βιομηχανικών επενδύσεων προερχόταν από το εξωτερικό). Τα δύο τελευταία χρόνια της δικτατορίας, οι πιέσεις στο ισοζύγιο πληρωμών έγιναν αφόρητες, γεγονός που συνέβαλε στη διόγκωση του πληθωρισμού.


3.2 Τουρισμός. Οι κυβερνήσεις των δικτατόρων έδωσαν μεγάλη σημασία στον τουρισμό. Ο αριθμός των τουριστών τετραπλασιάστηκε μεταξύ 1968 και 1971, οπότε και ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο. Η εξέλιξη αυτή συνδυάστηκε με την αύξηση του αριθμού των κλινών με ρυθμό 9% το χρόνο. Για το σκοπό αυτό διατέθηκαν υψηλές πιστώσεις, η ανέλιξη των οποίων κατέληξε σε «σκάνδαλα», τα οποία «διερευνήθηκαν» ποινικώς κατά τη διάρκεια της «κυβέρνησης» Ανδρουτσόπουλου.




Στο γράφημα 7 απεικονίζονται οι πιστώσεις προς τον τουρισμό, σε σύγκριση προς τις πιστώσεις για τη βιοτεχνία. Μέχρι το 1966, οι δύο αυτοί κλάδοι χρηματοδοτήθηκαν ισόμετρα. Από το 1967 παρατηρείται απόκλιση υπέρ του τουρισμού (άνω καμπύλη), 

ενώ από το 1971 τα υπόλοιπα των δανειοδοτικών λογαριασμών προς τις τουριστικές επιχειρήσεις αυξήθηκαν με ακόμη μεγαλύτερη ένταση, προφανώς διότι πολλά δάνεια δεν εξοφλήθηκαν.

Ετσι, παγιδεύτηκαν πιστωτικοί πόροι, που αν είχαν διατεθεί στη βιοτεχνία θα είχαν ίσως μειωθεί τα φαινόμενα στενότητας στην προσφορά αγαθών. Η στενότητα της προσφοράς του εγχώριου μεταποιητικού τομέα ήταν, σε μεγάλο βαθμό, υπαίτια της έντασης των πληθωριστικών φαινομένων προς το τέλος της δικτατορίας.


3.3 Ξένες εταιρείες. Από τους πρώτους μήνες, η δικτατορία έλαβε ιδιαίτερη μέριμνα για την προσέλκυση κεφαλαίων του εξωτερικού. Εκτός από την ειδική νομοθεσία, στο περίφημο «Σύνταγμα» του 1968 ελήφθη πρόνοια ώστε καμιά μελλοντική κυβέρνηση να μην μπορεί να μειώσει τα προνόμια που έδινε το νόμος 2687/1953 (της κυβέρνησης Παπάγου). Πάντως, μέχρι το 1970 περί τις 250 ξένες επιχειρήσεις εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, λόγω των φορολογικών και άλλων κινήτρων. Στη διάρκεια της δικτατορίας, δέκα ξένες τράπεζες ίδρυσαν υποκαταστήματα στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη (που συγκέντρωσαν περίπου το 8% των τραπεζικών εργασιών της χώρας), έναντι μόνο δύο ξένων τραπεζών που υπήρχαν μέχρι το 1967. Ο συνολικός αριθμός των υποκαταστημάτων τους ήταν σχεδόν ίσος με τον αριθμό των υποκαταστημάτων που ίδρυσαν οι ελληνικές τράπεζες στο εξωτερικό, προκειμένου να προσελκύσουν τις αποταμιεύσεις των Ελλήνων του εξωτερικού.


3.4 Ναυτιλία. Το τμήμα της ελληνικής οικονομίας που γνώρισε πραγματική άνθηση στη διάρκεια της δικτατορίας ήταν ο εμπορικός στόλος. Στα τρία πρώτα χρόνια, η χωρητικότητα αυξήθηκε κατά 50%. Προς το τέλος της δικτατορίας, η αξία του εμπορικού στόλου έφτασε τα 16 δισεκατομμύρια δολάρια και ξεπερνούσε κατά πολύ την αξία όλων των βιομηχανικών εγκαταστάσεων που βρίσκονταν στην Ελλάδα. Στις εξελίξεις αυτές, ο ρόλος της ελληνικής κυβέρνησης δεν ήταν πρωταγωνιστικός. Περισσότερο πρέπει να ληφθούν υπόψη εξωγενείς παράγοντες, όπως το κλείσιμο του Σουέζ και η άφθονη πιστοδότηση των αμερικανικών και βρετανικών τραπεζών στους Ελληνες εφοπλιστές.


4. Απασχόληση


4.1 Αύξηση του αριθμού των απασχολουμένων. Ο αριθμός των απασχολουμένων αυξήθηκε στη διάρκεια της επταετίας και ο ρυθμός μετανάστευσης μειώθηκε. Θέσεις απασχόλησης δημιουργήθηκαν όχι μόνο στον τριτογενή τομέα, αλλά και στη μεταποίηση. Μέχρι το 1969, η απασχόληση δημιουργήθηκε κυρίως στις πολύ μικρές μεταποιητικές μονάδες, που απασχολούσαν μέχρι 4 εργάτες ή υπαλλήλους (βλέπε γράφημα 8).




Από το 1969 μέχρι το 1973 η κατάσταση άλλαξε. Παρατηρήθηκε σοβαρή αύξηση θέσεων απασχόλησης στις μεγάλες επιχειρήσεις, αξιοσημείωτη αύξηση στις μεσαίες επιχειρήσεις, ενώ η απασχόληση στις μικρές επιχειρήσεις παρέμεινε στάσιμη. 

Τέλος, στις πολύ μικρές επιχειρήσεις υποχώρησε στα επίπεδα του 1963.


4.2 Αμοιβές. Οι αμοιβές των επί μέρους κλάδων των μισθωτών καθορίζονταν με αποφάσεις πρωτοβάθμιων ή δευτεροβάθμιων διαιτητικών δικαστηρίων, έμμεσα δηλαδή από το κράτος.


Τα τρία πρώτα χρόνια, οι αμοιβές των μισθωτών αυξήθηκαν σε πραγματικές τιμές.


Στην περίοδο 1970-1972 εμφάνισαν στασιμότητα (κατά την έκφραση του Γ. Παπαδόπουλου, «θα φάγωμεν λιγότερο, κύριοι, θα πίωμεν ολιγότερον»).


Τέλος, στη διετία 1973-1974, οι πραγματικές αμοιβές συρρικνώθηκαν δραματικά, λόγω του υψηλού πληθωρισμού.


5. Κοινωνικές παροχές

5.1 Ποσοστό κοινωνικών δαπανών στο ΑΕΠ.

Το ποσοστό των κοινωνικών δαπανών στο ΑΕΠ είναι ο μόνος αντικειμενικός τρόπος για να εξετάσει κανείς συνολικά και γενικά το επίπεδο των κοινωνικών παροχών. Τον πρώτο χρόνο της δικτατορίας το ποσοστό αυτό αυξήθηκε, συνεχίζοντας την τάση που παρατηρείται στα προ της δικτατορίας χρόνια. Το 1969 υπήρξε μια μικρή αύξηση, τον επόμενο χρόνο μικρή μείωση και από το 1971 μια σταθερή πτώση.

Στα 1974, το ποσοστό των κοινωνικών δαπανών στο ΑΕΠ είχε συρρικνωθεί στα επίπεδα του 1965-1966.


5.2 Ασφαλιστικό. Μία από τις βασικές προτεραιότητες της δικτατορίας ήταν η αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος. Ο Γ. Παπαδόπουλος, σε ομιλία του ενώπιον των «εκπροσώπων» των εργαζομένων και των συνταξιούχων, δήλωσε στις αρχές του 1969 ότι δεν επρόκειτο «να θιγούν συνταξιοδοτικά δικαιώματα», αλλά απλώς το σύστημα θα έμπαινε σε μία τάξη, με την ομαδοποίηση των ασφαλισμένων κατά φορείς. Ακόμη όμως και οι διορισμένοι «εκπρόσωποι» αντέδρασαν και η αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος, παρά την προπαγάνδα, δεν εφαρμόστηκε.


5.3 Συντάξεις στους «αγωνιστές Εθνικής Αντίστασης». Ταυτόχρονα με την αναμόρφωση του ασφαλιστικού, η δικτατορία παραχώρησε συντάξεις και σε «αγωνιστές Εθνικής Αντίστασης».

Επρόκειτο για μία εκδοχή της «Εθνικής Αντίστασης», η οποία προχωρούσε μέχρι και την «περίοδο του συμμοριτοπόλεμου», με την προϋπόθεση ότι ο συνταξιούχος είχε επιλέξει τη σωστή πλευρά. Σύμφωνα με το νομοθέτημα, δεν δικαιούνταν σύνταξη άτομα που προσέφεραν μεν εθνικές υπηρεσίες, αλλά απομακρύνθηκαν από την «εθνικήν οικογένειαν προσχωρήσαντα εις αντεθνικάς παρατάξεις».


5.4 Σεισάχθεια για επαγγελματικά χρέη. Το 1968 το καθεστώς αποφάσισε τη μαζική απελευθέρωση των επιχειρηματιών και επαγγελματιών που βρίσκονταν στη φυλακή για χρέη. Απελευθερώθηκαν έτσι περίπου 2.000 άτομα. Στη συνέχεια, καταργήθηκε η προσωποκράτηση για χρέη.


5.5 «Ρύθμιση» αγροτικών χρεών. Το 1968, επίσης, «ρυθμίστηκαν», δηλαδή σχεδόν χαρίστηκαν, συσσωρευμένα αγροτικά χρέη. Ωφελήθηκαν 644.000 οφειλέτες, για συνολικό ποσόν ύψους 7,6 δισεκατομμυρίων δραχμών της εποχής.

Το ποσόν αυτό ήταν ίσο με το σύνολο των απλήρωτων υπολοίπων των δανείων προς τη βιοτεχνία στα τέλη του ίδιου έτους!


Η άφεση των χρεών συνοδεύτηκε με παραινέσεις του Γ. Παπαδόπουλου προς τους αγρότες: «Δεν θέλομεν πλέον αγρότας εις το καφενείον», αποφάνθηκε ο δικτάτωρ. Ενα άλλο σημαντικό μέτρο υπέρ των αγροτών ήταν ότι διαχωρίστηκε η εισοδηματική ενίσχυσή τους από τη διαμόρφωση των τιμών των προϊόντων τους. Με τον τρόπο αυτό, η διακίνηση των αγροτικών προϊόντων πέρασε σε ιδιωτικά χέρια, ενώ μέχρι τότε η συγκέντρωση γινόταν από κρατικούς φορείς.


5.6 Δωρεάν διανομή φοιτητικών συγγραμμάτων. Το μέτρο αυτό ξεκίνησε από τη δικτατορία και ισχύει μέχρι σήμερα. Εκτός από τη δωρεάν διανομή των συγγραμμάτων, η δικτατορία εισήγαγε και ρυθμίσεις για τη «διευκόλυνση» των σπουδών, καθιερώνοντας τη δυνατότητα μεταφοράς μαθημάτων από έτος σε έτος.


5.7 Μονιμότητα δημοσίων υπαλλήλων. Το 1968 καθιερώθηκε η «ισοβιότητα» (μονιμότητα) όλων των δημοσίων υπαλλήλων, με ορισμένες προϋποθέσεις. Το μέτρο αυτό ελήφθη μετά την εκκαθάριση των υπηρεσιών από τα πρόσωπα που θεωρούνταν «ύποπτα» για τα κοινωνικά τους φρονήματα και που δεν δέχτηκαν να υπογράψουν δήλωση περί αυτών.


Το 1969 η δικτατορία έλαβε ένα πολύ σοβαρό μέτρο στο δημόσιο τομέα, καθιερώνοντας τη μονιμοποίηση και την ένταξη στην ιεραρχία όλων των εκτάκτων υπαλλήλων. Οποιος δεν είχε υπερβεί ένα (διευρυμένο) όριο ηλικίας και κατείχε τα τυπικά προσόντα του κλάδου στον οποίον υπηρετούσε, εντασσόταν στην ιεραρχία, με κανονικό βαθμό και αποδοχές. Η θέση του στην επετηρίδα βρισκόταν «εις το αριστερόν» των παλαιοτέρων τακτικών υπαλλήλων, ώστε να μη δημιουργηθούν παράπονα εκ μέρους τους.


5.8 Πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Ενα μεγάλο βήμα ήταν η κατάργηση των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων, τον Σεπτέμβριο του 1971. Με την κατάργηση των πιστοποιητικών, δεν έπαψε ο έλεγχος των φρονημάτων. Εγινε όμως ηπιότερος και δεν επεκτεινόταν στα φρονήματα των προγόνων των ενδιαφερομένων, εφ' όσον οι πρόγονοι δεν ήταν ενεργοί κομμουνιστές.


6. Επίλογος


Με όλους τους κινδύνους που ενέχουν οι γενικεύσεις, μια αντικειμενική αξιολόγηση των οικονομικών της 21ης Απριλίου θα έπρεπε να περιλαμβάνει τα εξής στοιχεία:


Η ελληνική οικονομία συνέχισε στα χρόνια 1967-1974 να πορεύεται στην ίδια κατεύθυνση που είχε χαραχθεί από τις κυβερνήσεις του Συναγερμού και της ΕΡΕ και που ακολούθησαν και οι κυβερνήσεις του Κέντρου. Καθώς οι τελευταίες ήταν βραχύβιες, υπήρξε μια χαλάρωση σε πολλά σημεία της οικονομικής πολιτικής, χαλάρωση επουσιώδης με τα σημερινά κριτήρια. Οι δικτάτορες δεν δοκίμασαν να κάνουν κάτι καινούργιο, ως προς την κατεύθυνση. Επιχείρησαν όμως να επιταχύνουν την πορεία.


Για να πετύχουν το στόχο τους, υιοθέτησαν μέτρα έντονης κρατικής παρέμβασης, με αποτέλεσμα την αύξηση του δημόσιου χρέους (που ήταν πάντως ελάχιστο σε σχέση με τα σημερινά μέτρα). Προσπάθησαν επίσης να προσελκύσουν το ξένο κεφάλαιο (με ένταση πολύ χαμηλότερη απ' ό,τι οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών) και να αυξήσουν τους άδηλους πόρους (η αύξηση των οποίων είχε βέβαια ως ιστορικό υπόβαθρο τη μετανάστευση, που ήταν έργο προηγούμενων κυβερνήσεων). Η προσπάθεια για επιτάχυνση επέφερε υπερθέρμανση της οικονομίας. Αν δεν συνέτρεχε η διεθνής οικονομική κρίση, η υπερθέρμανση θα έμενε σε ένα επίπεδο πληθωρισμού 5%-6%, που δεν θα ήταν δύσκολο να μειωθεί (τα μέσα δεν έχουν αλλάξει).

Δυστυχώς για την υστεροφημία τους, η διεθνής οικονομική κρίση ανέτρεψε πλήρως το σκηνικό και τις ουτοπίες των συνταγματαρχών και εκείνων που υπαγόρευαν την οικονομική πολιτική τους.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Μέσα στην απέραντη βιβλιογραφία, το κείμενο αυτό στηρίχθηκε ιδιαίτερα στα έργα: Νίκος Ψυρούκης «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας», τέταρτος τόμος, Αθήνα 1983. Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη (με τη συνεργασία της Βάσως Πορταρίτου), Ανάλυση της Ελληνικής Οικονομίας, Αθήνα 1979. 




ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ 


Soloup. Ο Απρίλης, οι εκλογές & ένα πραξικόπημα. Ξαναδιαβάζουμε Βορίδη - Φαήλο - Τέλλογλου & New Statesman/BBC