GUARDIAN.Editorial.Λιτότητα στην Ελλάδα: Η δημοκρατία δοκιμάζεται στην καταστροφή.

Greece's austerity: democracy tested to destruction

In the heart of Europe, a democracy now teeters on the edge

Editorial

The Guardian, Thursday 8 November 2012

Λιτότητα στην Ελλάδα:  Η δημοκρατία δοκιμάζεται στην καταστροφή

Στην καρδιά της Ευρώπης, μια δημοκρατία τώρα παραπαίει στο χείλος του γκρεμού.

Την άνοιξη του 2010, ενώ η Αθήνα πάλευε με το ΔΝΤ και την υπόλοιπη Ευρώπη για αυτό που θα γινόταν το δάνειο έκτακτης ανάγκης,των € 110 δισ,  μια αποκαλυπτική, ανατριχιαστική φράση ξέφυγε. Όταν στην Ελλάδα ο τότε πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, παρακάλεσε για ευνοϊκότερους όρους δανεισμού, του είπε η Άνγκελα Μέρκελ ότι η συμφωνία έπρεπε να πονάει. Σύμφωνα με ένα ρεπορτάζ της Wall Street Journal, το οποίο βασίστηκε σε καλές πηγές,η Γερμανίδα καγκελάριος δήλωσε: «Θέλουμε να βεβαιωθούμε  ότι κανείς άλλος δεν θα το θέλει αυτό."

Αυτή σίγουρα έκανε μια καλή συμφωνία,από την πλευρά της: η Ελλάδα έχει περάσει τα τελευταία δύο χρόνια με χρηματοδοτική υποστήριξη ζωής,που έχει κάνει την κυβέρνησή της να ρετάρει, αλλά και η οποία οποίο έχει καταστρέψει την οικονομία της και πίεσε ολόκληρη τη δημοκρατία, στο χείλος της κατάρρευσης. Αυτή την εβδομάδα, στην Αθήνα αναβίωσε κάτι που έχει γίνει ένα παραδοσιακό τελετουργικό.

Κάτω από την απειλή της τρόικας των πιστωτών της (το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), η κυβέρνηση εντόπισε περισσότερους τομείς για περικοπές και απορρύθμιση : άλλοι 8.000 δημόσιοι υπάλληλοι θα απολυθούν τα επόμενα Χριστούγεννα, ακόμη περισσότερη περικοπή των συντάξεων,των μισθών και του κατώτατου μισθού. Εν τω μεταξύ, η χώρα προχώρησε σε μια γενική απεργία και οι βόμβες μολότοφ έπεφταν στην Βουλή, ακόμη και ενώ οι βουλευτές ψήφιζαν για το πακέτο. Αν η κυβέρνηση περάσει επίσης τον προϋπολογισμό για το 2013 , αυτή την Κυριακή, θα τους κόψει άλλο κομμάτι μετρητών για να συνεχίσει να πληρώνει μισθούς και άλλους λογαριασμούς.

Η τιμή για το βαρύτερο πρόγραμμα λιτότητας που έχει επιβληθεί ποτέ στην μεταπολεμική Δυτική Ευρώπη, υπήρξε σοβαρή.Η οικονομία στην Ελλάδα είναι σε σοβαρή ύφεση: φέτος το ετήσιο εθνικό εισόδημα της προβλέπεται να είναι 23% κάτω από ό, τι ήταν το 2009, δηλαδή μπορούμε να πούμε,σχεδόν το ένα τέταρτο αυτού που η οικονομία παρήγαγε,έχει εξαφανιστεί σε διάστημα τριών ετών. Εν μέρει, ως αποτέλεσμα, το βάρος του χρέους θα είναι σύντομα τρεις φορές το ΑΕΠ. Η ανεργία έχει εκτιναχθεί στα ύψη, με έναν στους δύο νέους εκτός αγοράς εργασίας.

Εισάγεις ακραίες πολιτικές,θα εξάγεις εξτρεμιστικές πολιτικές. Από ένα υπολειμμα,μόλις πριν από τρία χρόνια, η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, πλέον περιπολεί αποτελεσματικά σε περιοχές της Αθήνας και έχει διεισδύσει στην επίσημη αστυνομική δύναμη. Το κέντρο έχει καταρρεύσει: αφότου ενέδωσε στους όρους της κ. Μέρκελ, το ΠΑΣΟΚ του κ. Παπανδρέου έχει περάσει από το να είναι ένα αξιόπιστο,κυβερνητικό,κέντρο-αριστερό κόμμα, σε ένα κέλυφος του προηγούμενου εαυτού του. Οι δημοσιογράφοι που απειλούν να δείξουν κάποια ανεξαρτησία πνεύματος, όπως ο αξιοθαύμαστος Κώστας Βαξεβάνης,διώκονται από τους επίσημους.

Στην καρδιά της Ευρώπης, μια δημοκρατία τώρα παραπαίει στο χείλος. Είναι αλήθεια, το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για αυτό,το έχει μια διεφθαρμένη ελληνική ελίτ, που έχει κυριαρχήσει στην πολιτική, στις επιχειρήσεις και στα μέσα ενημέρωσης για πολλές δεκαετίες. Αλλά και η υπόλοιπη ευρωζώνη είναι επίσης ένοχη: πρώτον για την επιβολή μιας αδύνατης λιτότητας και μετά,γιατί έκανε τα στραβά μάτια,σε προβλέψιμα αποτελέσματα. Η κ. Μέρκελ είχε σίγουρα δίκιο: δεν υπάρχει άλλη χώρα - στην Ευρώπη ή αλλού – πού να το θέλει αυτό.

http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2012/nov/08/greece-austerity-democracy-tested-to-destruction

In spring 2010, as Athens wrangled with the IMF and the rest of Europe for what would turn out to be a €110bn emergency loan, a revealing, chilling phrase slipped out. When Greece's then-premier, George Papandreou, begged for easier borrowing terms, he was told by Angela Merkel that the deal had to hurt. According to a well-sourced report in the Wall Street Journal, the German chancellor said: "We want to make sure nobody else will want this."

She certainly made good on her side of the deal: Greece has spent the past two years on a financial life-support that has kept its government ticking over, but which has destroyed its economy and pushed its entire democracy to the brink of collapse.

This week, Athens re-enacted what has become a traditional ritual. Under duress from its troika of creditors (the IMF, the European commission and the European Central Bank), the government identified more areas for cuts and deregulation: another 8,000 civil servants to be sacked by next Christmas, yet more slashing of pensions and wages and of the minimum wage. Meanwhile, the country went on a general strike and petrol bombs were lobbed at the Vouli, the parliament, even as MPs voted through the package. If the government also passes its 2013 budget this Sunday, it will get another chunk of cash to keep paying salaries and other bills.

The price of the severest austerity programme ever imposed on postwar western Europe has been severe. Greece's economy is in severe depression: this year its annual national income is projected to be 23% below what it was in 2009, that is to say that nearly a quarter of everything the economy used to produce has disappeared over three years. Partly as a result, the debt burden will soon be three times GDP. Unemployment has skyrocketed, with one in two young people out of work.

Extreme policies in; extremist politics out. From being a rump just three years ago, the neo-Nazi Golden Dawn now effectively polices parts of Athens and has infiltrated the official police force. The centre has collapsed: after acceding to Mrs Merkel's terms, Mr Papandreou's Pasok has gone from being a reliable centre-left party of government to a husk of its former self. Journalists who threaten to show any independence of mind, such as the admirable Kostas Vaxevanis are hounded by officials.

In the heart of Europe, a democracy now teeters on the edge. True, most of the blame for this is that of a corrupt Greek elite that has dominated politics, business and media for many decades. But the rest of the eurozone is also guilty: first for enforcing impossible austerity, then for turning a blind eye to the predictable results. Mrs Merkel was surely right: no other country – in Europe or elsewhere – would want this.