Όταν το μέλος του ΠΓ του ΚΚΕ,Ε.Μπέλλου,ανακαλύπτει την αξία της καθοδήγησης με απαξιωμένη την βάση.

Η λογική και η κυρία Μπέλλου ή άλλως πως και «α-Μπελλουφιλοσοφίες»

Η κυρία Ελένη Μπέλλου, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ, σε άρθρο της στο «Ριζοσπάστη» (27/2/2011), ισχυριζόταν:

«Χωρίς αμφιβολία υπάρχει διαλεκτική σχέση ανάμεσα στην κομματική βάση και την καθοδήγηση, με προβάδισμα στη δεύτερη λόγω δυνατότητας γενίκευσης της πείρας, συνολικά θεωρητικής υποδομής (...). Η Ιστορία επιβεβαιώνει ότι ιδιαίτερα σε φάσεις μεγάλων αποφάσεων, σε καμπές, καθοριστικός είναι ο ρόλος του κόμματος, που προσδιορίζεται από τις αποφάσεις του καθοδηγητικού οργάνου. Οι οπορτουνιστικές εκφορές της αστικής ιδεολογίας αρέσκονται να παραμυθιάζουν για τον αποφασιστικό ρόλο της κομματικής βάσης»!!!

Η κυρία Ελένη Μπέλλου αφού ξεμπέρδεψε με την κομματική βάση, με τα μέλη του Κόμματος, όσον αφορά την «οπορτουνιστική» (!) τους απαίτηση να έχουν άποψη (άκουσον - άκουσον!) για τις «μεγάλες αποφάσεις» του Κόμματος (σσ: δηλαδή, σύμφωνα με την κυρία Μπέλλου, τα μέλη του ΚΚΕ το πολύ - πολύ να έχουν γνώμη για τις «μικρές» αποφάσεις), τώρα, στην ΚΟΜΕΠ (τεύχος 4-5 2012) βάλθηκε να... απαλλάξει τα μέλη του ΚΚΕ και από έναν ακόμα οπορτουνισμό»: να έχουν, δηλαδή, άποψη για το εκλογικό ποσοστό του ΚΚΕ της 17^ης Ιούνη όπως και - κυρίως - για τους λόγους που οδήγησαν σε αυτό το ποσοστό.

Για να είμαστε ακριβείς η κυρία Μπέλλου «επιτρέπει» στα μέλη του ΚΚΕ να έχουν άποψη, αρκεί η άποψή τους να συμφωνεί με την δική της άποψη, δεδομένου ότι (όπως μας είχε διακηρύξει στο άρθρο της στον «Ρ») η δική της άποψη - ως μέλος της καθοδήγησης - διαθέτει... «προβάδισμα έναντι εκείνης των σεμνών και ταπεινών μελών του Κόμματος...

Όσον αφορά τους λόγους που οδήγησαν στο συντριπτικό εκλογικό ποσοστό, η άποψη της κυρίας Μπέλλου (τυπικό δείγμα άφατης δειλίας από την ηγετική ομάδα του ΚΚΕ ως προς την ανάληψη ευθυνών για το συγκεκριμένο εκλογικό ποσοστό και διαμόρφωσης ενός πλαισίου - άλλοθι για τα «έργα» της) είναι η εξής:

1)  «Οι οικονομικές και πολιτικές συνθήκες των βουλευτικών εκλογών στις 6 Μάη και στις 17 Ιούνη 2012 ήταν πρωτόγνωρες για τα τελευταία περίπου 60 χρόνια».
Με άλλα λόγια, λέει η κυρία Μπέλλου, δεν φταίμε εμείς, δεν φταίει η καθοδήγηση (που έχει και το «προβάδισμα»), αλλά οι... συνθήκες που ήταν «πρωτόγνωρες» και μάλιστα όχι τα τελευταία 40, αλλά τα τελευταία 60 χρόνια! .

Όμως η κυρία Μπέλλου θα πρέπει να πει στα μέλη του ΚΚΕ:

α) Η καθοδηγητική «δεινότητα» της ίδιας και των ομοειδών υπολοίπων της «λαμπρής καθοδήγησης» πότε γίνεται εκτυφλωτική; Μόνο στις χαρτογραφημένες, στις γνώριμες και πεπατημένες συνθήκες;
β) Οι πολιτικές συνθήκες το 2012 ήταν δυσμενέστερες των πολιτικών συνθηκών των εκλογών του 1950, ούτε ένα χρόνο μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, σε συνθήκες μετεμφυλιακής ασυδοσίας;
γ) Οι πολιτικές συνθήκες το 2012 ήταν δυσμενέστερες των πολιτικών συνθηκών των εκλογών του 1951, όταν το μετεμφυλιακό κράτος εκτελούσε τον Νικηφορίδη;
δ) Οι πολιτικές συνθήκες το 2012 ήταν δυσμενέστερες των πολιτικών συνθηκών των εκλογών του 1952, με νωπό ακόμα το αίμα του Μπελογιάννη και το αστικό κράτος να χτίζει Νέους Παρθενώνες στη Μακρόνησο;
ε) Οι πολιτικές συνθήκες το 2012 ήταν δυσμενέστερες των πολιτικών συνθηκών των εκλογών του 1956 και του 1958, με το χωροφύλακα πανταχού παρόντα και με το ΚΚΕ στη βαθιά παρανομία και στη δίνη των επεμβάσεων στα εσωτερικά του;
στ) οι πολιτικές συνθήκες του 2012 ήταν δυσμενέστερες των πολιτικών συνθηκών των εκλογών βίας και νοθείας της δεκαετίας του ’60;

2)  Λέει η κυρία Μπέλλου για τις εκλογές του Μάη - Ιούνη 2012: «Ουσιαστικά ήταν οι πρώτες εκλογές που πραγματοποιήθηκαν σε συνθήκες βαθιάς και παρατεταμένης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα...»

Όμως η κυρία Μπέλλου θα πρέπει να εξηγήσει στα μέλη του ΚΚΕ:

α) Προϋπόθεση ώστε η καθοδήγηση του ΚΚΕ να καθοδηγήσει σωστά το Κόμμα, ώστε να έχει θετικά εκλογικά αποτελέσματα, είναι ο καπιταλισμός στην Ελλάδα να βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης; Όταν ο καπιταλισμός έχει προβλήματα, όταν περνάει κρίση, η καθοδήγηση του ΚΚΕ δυσκολεύεται; Γιατί;
β) Ποιο είναι μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας και άρα δυσμενέστερες από κοινωνική και οικονομική άποψη οι συνθήκες για τον λαό; Το 23% του Μάη του 2012 ή το 35% της ανεργίας πριν από 50 και 60 χρόνια;
γ) Πώς μπορεί να κρύβεται μια ηγεσία πίσω από τις «δυσμενέστερες συνθήκες» του σήμερα, προχωρώντας σε αντιεπιστημονικές συγκρίσεις με άλλες επώδυνες περιόδους, όταν εκατομμύρια Έλληνες αναγκάζονταν να πάρουν το δρόμο της ξενιτιάς για να σωθούν από την πείνα, την εξαθλίωση και την ακραία φτώχεια;

3)  «Για το ΚΚΕ - λέει η κυρία Μπέλλου - οι σημερινές συνθήκες ήταν πιο σύνθετες και δύσκολες ακόμα και συγκριτικά με τις εκλογές του 1993(...). Τότε η αντεπανάσταση δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί, υπήρχαν θύλακες σοσιαλιστικής οικοδόμησης, κυρίως στην Κούβα (...). Με άλλα λόγια το όραμα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού δεν είχε πληγεί από μια τόσο γενικευμένη νίκη της αντεπανάστασης που να τροφοδοτεί την αστική ιδεολογία (...)»

Όμως η κυρία Μπέλλου - η οποία «καθάρισε» και την Κούβα αφού το ’93 «υπήρχαν» στην Κούβα θύλακες σοσιαλιστικής οικοδόμησης που προφανώς σήμερα δεν «υπάρχουν» - θα πρέπει να εξηγήσει (τα ανεξήγητα) στα μέλη του ΚΚΕ:

α) Το ΚΚΕ στις εκλογές του Μάη πήρε 8,5%. Στις εκλογές του Ιούνη 4,5%. Αλήθεια, πότε επλήγη τόσο ανεπανόρθωτα στη συνείδηση των μαζών το όραμα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, ώστε η καθοδήγηση να ψάχνει τα άλλοθι της στην αντεπανάσταση, μετά από σχεδόν 25 χρόνια αντεπανάστασης; Το κομματικό ποσοστό μειώθηκε στο μισό επειδή η αντεπανάσταση έπεσε βαριά στη συνείδηση του λαού ειδικά στον ένα μήνα μεταξύ Μάη 2012 - Ιούνη 2012;
β) Πότε οι συνθήκες για το ΚΚΕ ήταν «πιο δύσκολες», το 2012 ή το 1993 που το Κόμμα προερχόταν από την μεγαλύτερη διάσπαση της ιστορίας του και είχαν βαλθεί θεοί και δαίμονες να το εξαφανίσουν με το αστικό κράτος μέσα από τα εκδοτικά συγκροτήματα να το εμφανίζει ακόμα και σαν «έμπορο ναρκωτικών»;
γ) Πότε οι συνθήκες για το ΚΚΕ ήταν «πιο δύσκολες», το 2012 ή το 1993 που επέλαυνε παγκοσμίως το «Τέλος της Ιστορίας» και τα σεμνά και ταπεινά μέλη του Κόμματος βρίσκονταν ακόμα κάτω από τα ερείπια του τείχους του Βερολίνου;
δ) Πότε οι συνθήκες για το ΚΚΕ ήταν «πιο δύσκολες», το 2012 ή το 1993 όταν αν ήσουν μέλος του ΚΚΕ λογιζόσουν σαν «εθνοπροδότης» λόγω του παροξυσμού για το Μακεδονικό και της καλλιέργειας του συνακόλουθου αντικομμουνισμού;

Η κυρία Μπέλλου κάνοντας χρήση του καθοδηγητικού «προβαδίσματος» που αναγνώρισε η ίδια στον εαυτό της είναι προφανές ότι αναποδογυρίζει τη λογική και την ιστορία Προσβάλει τα μέλη του Κόμματος, τους απευθύνεται λες και απευθύνεται σε πολιτικά αδαείς ώστε να αποσείσει τις πολιτικές ευθύνες της καθοδήγησης στην οποία συμμετέχει για το εκλογικό κατάντημα. Εναπόκειται στα μέλη του Κόμματος να φανούν αντάξια του ιστορικού και πολιτικού τους ρόλου και να επαναφέρουν τη λογική (και να βάλουν την κυρία Μπέλλου) στη θέση της.

ΥΓ: Η Αλέκα Παπαρήγα αναγνωρίζοντας ως εκλογική ήττα το αποτέλεσμα του Ιούνη, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου, πρόσθεσε:
«Στρατηγικής σημασίας ήττα δεν είναι».
Όμως τα μέλη του ΚΚΕ γνωρίζουν και είναι η ώρα να θυμηθούν: Δεκάδες ήταν οι φορές που κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου τα μέλη του ΠΓ, τα μέλη της ΚΕ, τα στελέχη των καθοδηγητικών οργάνων, μιλώντας τόσο στις ΚΟΒ όσο και δημόσια έλεγαν: «Στις εκλογές πάμε με την στρατηγική μας».

Αν όμως στις εκλογές «πήγαμε με τη στρατηγική μας», όπως βεβαίωνε σύσσωμη η ηγετική ομάδα του Κόμματος, αλλά το αποτέλεσμα ήταν η στρατηγική μας να πάρει το χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία του ΚΚΕ, τότε αυτό πως αλλιώς λέγεται από «ήττα της στρατηγικής μας», άλλως πως «στρατηγική ήττα»;...

http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-01-31/447--l-r

Θ.Α.Κ