ΑΡΧΕΙΟ.BBC.Συγκλονιστικές ιστορίες της χρεοκωπημένης Αθήνας,πίσω απο τον τουρισμό

LEFTeria

 

 Σάββατο, 15 Σεπτεμβρίου 2012

BBC.Συγκλονιστικές ιστορίες της χρεοκωπημένης Αθήνας,πίσω απο τον τουρισμό

Greece: The pain behind the beauty

By Mark Lowen BBC News, Athens

8 September 2012

Ελλάδα. Ο πόνος πίσω από την ομορφιά.

Του By Mark Lowen BBC News, Αθήνα

8 Σεπτεμβρίου 2012

Οι παραθεριστές στην Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι έλεγαν ότι οι παραλίες ήταν τόσο όμορφες όσο ποτέ και οι αρχαιολογικοί χώροι, συναρπαστικοί όπως ήταν πάντα. Όμως, τα αποτελέσματα των πέντε ετών ύφεσης στη χώρα γίνονται όλο και πιο εμφανή.

Κουράζομαι λίγο με την ατελείωτη μπουγάδα,το σχεδιασμό των δρομολογίων και το να αγοράζω φαγητά,αλλά ζώντας στο εξωτερικό,μαθαίνεις να το περιμένεις.Γιατι κάθε καλοκαίρι,το ταπεινό μου διαμέρισμα σε οποιαδήποτε χώρα εργαστώ, μετατρέπεται σε ένα άνετο ξενοδοχείο για τους φίλους, την οικογένεια και οποιονδήποτε μπορεί να είχα συναντήσει σε ένα πάρτι,χρόνια πριν, ο οποίος αποφασίσει να την περάσει με δωρεάν διαμονή.

Μπορεί να χρειαστεί μια μικρή προσπάθεια, αλλά, σε γενικές γραμμές, μου αρέσει να δείχνω στους επισκέπτες μου μια νέα πόλη μέσα από τα μάτια μου,να τους πηγαίνω στα αγαπημενα μου μέρη.Το να βλέπω την αντίδρασή τους, είναι το πιο ενδιαφέρον μέρος όλου αυτού.

Και πουθενά περισσότερο από ό, τι στην Αθήνα.

Εδώ και μήνες έχουν παρακολουθήσει πλάνα από οργισμένες διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα και έχουν ακούσει ιστορίες από τις επιπτώσεις της λιτότητας. Έρχονται εδώ,περιμένοντας ο τόπος να φαίνεται σχεδόν σαν μια εμπόλεμη ζώνη.

Όταν ένας επισκέπτης μου αυτό το καλοκαίρι είπε στους συναδέλφους του ότι πρόκειται να μεταβεί στην Αθήνα για λίγες μέρες,ένας τον ρώτησε σοβαρά εαν θα βρει ακόμα τροφίμα στα μαγαζιά.

"Πού είναι η κρίση;" είπε ένας φίλος μου από το πανεπιστήμιο ως τον πήγα βόλτα στην πόλη. "Δεν μπορείτε να την δείτε."

Με πολλούς τρόπους, δεν μπορείτε να την δείτε.. Είναι εύκολο να περάσετε λίγες μέρες στα γεμάτα, μικρά εστιατόρια της πρωτεύουσας, χαζεύοντας μέσα στις δημοφιλείς μπουτίκ, πίνοντας παγωμένο καφέ σε μια καφετέρια σε ένα  πεζοδρομο κάτω από την Ακρόπολη και να μην παρατηρήσετε ότι κάτι δεν πάει καλά.

Η Αθήνα φαίνεται να λειτουργεί λίγο-πολύ κανονικά, όπως και η υπόλοιπη χώρα.

Η Ελλάδα είναι στα καλύτερά της αυτή τη εποχή του έτους. Οι εντυπωσιακές ακτές λάμπουν στο φως του ήλιου στο τέλος του καλοκαιριού, τα λευκά πέτρινα σπίτια των νησιών είναι ντυμένα με μπουκαμβίλιες και όπως στέκονται απέναντι απο το βαθύ μπλε του Αιγαίου κάνουν αυτό το μέρος να αισθάνεται σαν την πιο ευλογημένη χώρα της Ευρώπης – και όχι σαν την  πιο χρεωμένη.

Οι αντιλήψεις σχετικά με Ελλάδα,διαστρεβλώνονται εύκολα. Γνώρισα τουρίστες το καλοκαίρι που δήλωσαν ότι ήταν στα πρόθυρα της ακύρωσης των ταξιδιών τους στην Ελλάδα, εξαιτίας των φόβων για ταραχές, αλλά, καθώς απολάμβαναν ένα ούζο σε μια τέλεια παραλία, ήταν ανακουφισμένοι που δεν το έκαναν.

Αλλά ακούστε τις ιστορίες αυτού του θερμού και ομιλητικού έθνους – έτσι μόνο θα μπορέσετε να μάθετε τι πραγματικά συμβαίνει εδώ.

Πέρασα χρόνο πρόσφατα με μια ομάδα από ηλικιωμένες κυρίες σε ένα κέντρο φροντίδας,στα περίχωρα της πρωτεύουσας. Είχαν πάει εκεί από τη συνταξιοδότηση τους και μετά.
Με τις συντάξεις που κόβονται και να μειωνονται ακόμη περισσότερο, η συζήτηση ήταν ‘γεμάτη΄ από κρίση..

«Δεν έχω πλέον την οικονομική δυνατότητα να αγοράσω σοκολάτα για το εγγόνι μου," μου έλεγε ενώ στα ευγενικά της μάτια,καθρεφτίζονταν δάκρυα. "Αν κοπεί η μηνιαία σύνταξη μου ακόμα περισσότερο, εγώ θα πρέπει να μείνω με € 100 (£ 80) με τα οποία πρέπει να ζήσω. Δεν είμαι άνθρωπος εγω;"

Δεν μπορούσα να σταματάω να σκέφτομαι τις δικές μου,συγχωρεμένες πια,γιαγιάδες, όπως καθόμουν ακούγοντας αυτές τις γυναίκες που έχουν βιώσει τόσα πολλά - πόλεμοι, δικτατορία - και τώρα απλά περίμεναν να περάσουν τα γηρατειά,με μια άνεση.

Αλλά, όπως και τόσοι πολλοί εδώ, αντιμετωπίζουν τις περαιτέρω άγριες περικοπές δαπανών.

Η Ερμιόνη, 84 ετών και με λίγα δόντια να της έχουν απομείνει, προθυμοποιήθηκε να μου μιλήσει.

"Ο γιος μου ζήτησε να δανειστεί € 2 από μένα, ήταν τόσο απελπισμένος", μου είπε,κλαίγοντας "Ήταν σαν ένα στιλέτο μέσα στην καρδιά μου. Δεν αντέχω να ζω άλλο πια. Το μόνο που θέλω είναι να κλείσω τα μάτια μου και να μην ξυπνήσω ποτέ."

Μετά την αναχώρηση μου από το Κέντρο, πήγα να συναντήσω έναν ηλικιωμένο άντρα, τον Κώστα Κοκοτσή, ο οποίος εξαρτάται από το συσσίτιο που λαμβάνει.
Το σπίτι του, στο δυτικό προάστιο του Περάματος, ήταν σαν να έχει βγεϊ από τον Dracula - αράχνες σε όλες τις γωνιές, ο ήχος των αρουραίων μέσα στους τοίχους, παλιά αντικείμενα να συσσωρεύονται παντού, λερωμένα σεντόνια που δεν είχαν αλλαχτεί.

Στο τραπέζι βρίσκεται ο φουσκωμένος λογαριασμός του ηλεκτρικού ρεύματος που δεν μπορεί να πληρώσει με την σύνταξη του να έχει πέσει στα 340 ευρώ το μήνα - λίγο πάνω από £ 250. Καλύπτει μόλις το ενοίκιο του.

Στην πραγματικότητα, οι τραγικές ιστορίες είναι παντού.

 Υπάρχει ένα σπίτι ανάδοχης φροντίδας,νότια της Αθήνας, που αναλαμβάνει τώρα όλο και περισσότερα παιδιά, τα οποία οι γονείς δεν αντέχουν πλέον οικονομικά,να τα κρατήσουν.

Μια μητέρα που γνώρισα είχε εγκαταλείψει το 10χρονο κοριτσάκι της το περασμένο έτος και τώρα έρχεται μόνο μια φορά την εβδομάδα για να αρπάξει μια στιγμή μαζί του.

«Ειναί σκληρό που δεν την έχω δίπλα μου,όταν κοιμάμαι ή που δεν θα την δω να μεγαλώνει», είπε. "Αλλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή πια."

Αυτό συμβαίνει σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – σε ένα μέρος απαράμιλλου πολιτιστικού πλούτου,ομορφιάς,ιστορίας . Πως κατάντησε έτσι;

Μπορείτε να διαβάσετε τις θεωρίες, να μελετήσετε τις στατιστικές και πάλι θα σας φαίνεται ακατανόητο πως μια χώρα μπορεί να πέσει τόσο πολύ, τόσο γρήγορα.

Αυτές είναι οι διαφορετικές όψεις της συναρπαστικής Ελλάδας – η μία ηλιόλουστη, εκλεπτυσμένη, χαρούμενη, η άλλη να υποφέρει με τρόπους που εξακολουθούν να με αφήνουν έκπληκτο,με κάθε ιστορία.

Μου κάνει σαν ένα μέρος που αψηφά τις προσδοκίες των επισκεπτών του καλοκαιριού  και το οποίο είναι ταυτόχρονα γοητευτικό,σε πλήρη σύγχυση και σπαρακτικό.

 

Greece: The pain behind the beauty

By Mark Lowen BBC News, Athens

8 September 2012

Holidaymakers in Greece this summer said the beaches were as lovely as ever and the ancient sites as fascinating as they have always been. But the effects of five years of recession in the country are becoming more and more evident.

I get a little tired after a while of the endless sheet-washing, itinerary-planning and bread-buying but then, living abroad, you come to expect it.

For every summer, my humble apartment in whichever country I am posted, turns into a convenient hotel for friends, family and anybody I may have met at a party years ago, who decides they fancy a free stay.

It can get a little trying but, on the whole, I enjoy showing my guests a new city through my eyes, taking them to my favourite spots. Seeing their reaction is the interesting bit.

And nowhere more so than in Athens.

For months they have watched footage of angry street protests in the capital and heard stories of the impact of austerity. They come expecting the place to look and feel almost like a war zone.

When a visitor of mine this summer told his colleagues he was going to Athens for a few days, one seriously asked whether he would still find food in the shops.

"Where is the crisis?" said a university friend as I took him around the city. "You can't see it."

In many ways, you cannot. It is easy to spend a few days in the crowded little restaurants of the capital, ambling through the popular boutiques, sipping iced coffee on a pavement cafe beneath the Acropolis and not notice anything amiss.

Athens seems to function pretty much normally, as does the rest of the country.

Greece is at its best at this time of year. The fabulous coastline gleams in the late summer sunlight, the white stone houses of the islands draped with bougainvillea and set against the deep blue of the Aegean make this place feel like the most blessed country in Europe - not the most indebted.

Perceptions of Greece are easily warped. I met tourists this summer who said they had been on the verge of cancelling their Greek trips because of fears of unrest but, as they quaffed an ouzo on a perfect beach, they were relieved they had not.

But listen to the stories of this warm and talkative nation - that is how you find out what is really happening here.

I spent time recently with a group of elderly ladies at a day centre on the outskirts of the capital. They had gone there since retirement. The exercises and strong Greek coffee had remained the same, the talk had not.

With pensions cut and set to be reduced yet further, conversation is crisis-filled.

"I can no longer afford to buy chocolate for my grandchild," 82-year-old Maria told me, as her kindly eyes glazed over with tears. "If they cut my monthly pension even more, I'll be left with 100 euros (£80) with which to live. Am I not human?"

I could not help but think of my own late grandmothers, as I sat listening to these women who have lived through so much - wars, dictatorship - and now simply long for a comfortable old age.

But they, like so many here, are facing further savage spending cuts.

Ermioni, 84 years old and with few teeth remaining, was keen to speak.

"My son asked to borrow two euros (£1.50) from me he was so desperate", she said, crying. "It was like a dagger through my heart. I can't afford to live any more. All I want is to close my eyes and never wake up."

After leaving the day centre, I went to meet an elderly man, Kostas Kokotsis, who depends on the box of free food he receives.

His home in the western suburb of Perama was like something out of Dracula - cobwebs in all corners, the sound of rats inside walls, old belongings piled everywhere, sheets soiled and unchanged.

On the table lay his mounting electricity bill that he cannot pay alongside his pension slip of 340 euros per month - a little over £250. It barely covers his rent.

In fact the tragic stories are everywhere. There is a foster-care home south of Athens that is now taking in more and more children whose parents can no longer afford to keep them.

A mother I met had given up her 10-year-old daughter last year and now comes just once a week for a snatched moment together. "It's hard not having her alongside me when I sleep or seeing her growing up," she said. "But there's no other option any more."

This is happening in a European Union country - a place of unparalleled cultural richness, of beauty, of history. How has it come to this?

You can read the theories, study the statistics and yet it still seems incomprehensible that a country can fall so far, so fast.

Those are the different faces of fascinating Greece - one sun-kissed, sophisticated, joyous, the other suffering in ways that still stun me with every tale.

It makes for a place that defies the expectations of my summer visitors and which is at once enchanting, baffling and heart-breaking.

http://www.bbc.co.uk/news/magazine-19519908