Saturday, May 19, 2012
Οι ψηφοφόροι στην Ελλάδα είναι θυμωμένοι. Και αυτό θα φανεί στη νέα κάλπη που θα στηθεί από την οποία αναμένεται ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει έως και 128 έδρες. Αυτό διαπιστώνει στην έκθεση της η UBS, η οποία παρατηρεί ότι η απογοήτευση στην Ελλάδα είναι έκδηλη από την ύφεση, την ανεργία και τον περιορισμό του κράτους πρόνοιας.
Σύμφωνα με την UBS, στην έκθεση Greece: Before and After (Ελλάδα: Πριν και μετά), η επιθυμία για αλλαγή, δεν έχει βρει μια συνεκτική έκφραση. Τα παραδοσιακά κόμματα έχουν καταδικαστεί, αλλά το συνονθύλευμα των κομμάτων διαμαρτυρίας που θα προτίθενται να αντικαταστήσουν τα παλαιότερα κόμματα δεν έχουν προσφέρει μια βιώσιμη εναλλακτική λύση, και πολύ λιγότερο δεν έχουν προσφέρει ένα σχέδιο για την αντιμετώπιση της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Ο κατακερματισμός της ελληνικής πολιτικής σκηνής δείχνει ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά ανίκανη για αποκατάσταση της δημοσιονομικής βιωσιμότητας και της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Είναι πλέον αναμφισβήτητο ότι τουλάχιστον, ένα σημαντικό μέρος του χρέους στην Ελλάδα θα πρέπει να διαγραφεί περαιτέρω. Αλλά ακόμα και τότε είναι απίθανο ο κοινωνικός ιστός της χώρας να μπορεί να αντέξει, χωρίς βοήθεια, ενώ η χώρα θα ζήσει ακόμη αρκετά χρόνια μείωσης του βιοτικού επιπέδου ώστε να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητά της οικονομίας της εντός της ευρωζώνης.
Ο κατακερματισμός της ελληνικής πολιτικής σκηνής δείχνει ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά ανίκανη για αποκατάσταση της δημοσιονομικής βιωσιμότητας και της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Είναι πλέον αναμφισβήτητο ότι τουλάχιστον, ένα σημαντικό μέρος του χρέους στην Ελλάδα θα πρέπει να διαγραφεί περαιτέρω. Αλλά ακόμα και τότε είναι απίθανο ο κοινωνικός ιστός της χώρας να μπορεί να αντέξει, χωρίς βοήθεια, ενώ η χώρα θα ζήσει ακόμη αρκετά χρόνια μείωσης του βιοτικού επιπέδου ώστε να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητά της οικονομίας της εντός της ευρωζώνης.
Ποιες είναι οι εναλλακτικές λύσεις;
Η Ελλάδα θα μπορούσε να αποφασίσει να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου σαφές ότι η εκ νέου εισαγωγή ενός εθνικού νομίσματος θα είναι η καλύτερη επιλογή για τη χώρα. Πιθανή έξοδος, θα άφηνε ανεκπλήρωτες σημαντικές υποχρεώσεις της χώρας έναντι ξένων, ενώ πιθανή θα ήταν και η κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού τομέα. Όπως έχουμε επισημάνει σε παλαιότερη έρευνα, η ιστορία δείχνει οι ολέθριες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες μιας εξόδου θα μπορούσαν να απειλήσουν το θεσμό της ίδιας της δημοκρατίας, αναφέρει η UBS.
Μια ελληνική έξοδος θα μπορούσε να θέσει επίσης και το υπόλοιπο της Ευρωζώνης σε σημαντικό κίνδυνο. Οι υπόλοιπες χρεωμένες χώρες, όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία ή η Ιρλανδία, θα δέχονταν πιέσεις κι αυτές για έξοδο από την Ευρωζώνη, με αμφίβολη την ικανότητα τους για διαχείριση αυτών των πιέσεων.
Η άλλη επιλογή είναι για τους επίσημους πιστωτές Ελλάδα να αναγνωρίσουν την αδυναμία της χώρας και να προχωρήσουν σε σημαντική ελάφρυνση του χρέους. Οι πολιτικές αυτές δεν θα αλλάξουν όμως την αναπόφευκτη πτώση του βιοτικού επιπέδου Ελλήνων. Αλλά θα αμβλύνουν τις επιπτώσεις, εξασφαλίζοντας το ότι η Ελλάδα θα παραμείνει μέλος της Ευρωζώνης (και της ΕΕ). Σε αυτό το δεύτερο σενάριο, η Ελλάδα θα γίνει ουσιαστικά προτεκτοράτο της Ευρωζώνης. Η τιμή θα είναι αναμφίβολα κάποια απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Η προοπτική αυτή θα συνοδευτεί από μείωση του πληθυσμού, καθώς πολλοί από τους πιο φιλόδοξους και ταλαντούχους κατοίκους της Ελλάδας θα αναζητήσουν αλλού καλύτερες μέρες.
Το δίλημμα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη είναι δύσκολο. Το ένα μονοπάτι οδηγεί σε κατακερματισμό, και συνοδεύεται από σημαντικό κίνδυνο χρηματοπιστωτικής και δημοσιοικονομικής κρίσης. Απειλεί δε να τερματίσει πάνω από μισό αιώνα πολιτικής ολοκλήρωσης στη Δυτική Ευρώπη, αλλάζοντας ουσιαστικά τη μεταπολεμική πορεία της ευρωπαϊκής ιστορίας.
Ο άλλος δρόμος απαιτεί πολιτική αλλαγή, που είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς. Απαιτεί την αποδοχή της οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης. Ειδικότερα, οι πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η ευρωπαϊκή ενότητα απαιτεί την κατανομή των βαρών σε κλίμακα που μέχρι τώρα ήταν πολιτικά αδιανόητο.
Αντιμέτωποι με αυτές τις προκλήσεις, οι πολιτικοί της Ευρώπης είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσουν τις υπεκφυγές, καταλήγει η UBS.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να αποφασίσει να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου σαφές ότι η εκ νέου εισαγωγή ενός εθνικού νομίσματος θα είναι η καλύτερη επιλογή για τη χώρα. Πιθανή έξοδος, θα άφηνε ανεκπλήρωτες σημαντικές υποχρεώσεις της χώρας έναντι ξένων, ενώ πιθανή θα ήταν και η κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού τομέα. Όπως έχουμε επισημάνει σε παλαιότερη έρευνα, η ιστορία δείχνει οι ολέθριες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες μιας εξόδου θα μπορούσαν να απειλήσουν το θεσμό της ίδιας της δημοκρατίας, αναφέρει η UBS.
Μια ελληνική έξοδος θα μπορούσε να θέσει επίσης και το υπόλοιπο της Ευρωζώνης σε σημαντικό κίνδυνο. Οι υπόλοιπες χρεωμένες χώρες, όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία ή η Ιρλανδία, θα δέχονταν πιέσεις κι αυτές για έξοδο από την Ευρωζώνη, με αμφίβολη την ικανότητα τους για διαχείριση αυτών των πιέσεων.
Η άλλη επιλογή είναι για τους επίσημους πιστωτές Ελλάδα να αναγνωρίσουν την αδυναμία της χώρας και να προχωρήσουν σε σημαντική ελάφρυνση του χρέους. Οι πολιτικές αυτές δεν θα αλλάξουν όμως την αναπόφευκτη πτώση του βιοτικού επιπέδου Ελλήνων. Αλλά θα αμβλύνουν τις επιπτώσεις, εξασφαλίζοντας το ότι η Ελλάδα θα παραμείνει μέλος της Ευρωζώνης (και της ΕΕ). Σε αυτό το δεύτερο σενάριο, η Ελλάδα θα γίνει ουσιαστικά προτεκτοράτο της Ευρωζώνης. Η τιμή θα είναι αναμφίβολα κάποια απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Η προοπτική αυτή θα συνοδευτεί από μείωση του πληθυσμού, καθώς πολλοί από τους πιο φιλόδοξους και ταλαντούχους κατοίκους της Ελλάδας θα αναζητήσουν αλλού καλύτερες μέρες.
Το δίλημμα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη είναι δύσκολο. Το ένα μονοπάτι οδηγεί σε κατακερματισμό, και συνοδεύεται από σημαντικό κίνδυνο χρηματοπιστωτικής και δημοσιοικονομικής κρίσης. Απειλεί δε να τερματίσει πάνω από μισό αιώνα πολιτικής ολοκλήρωσης στη Δυτική Ευρώπη, αλλάζοντας ουσιαστικά τη μεταπολεμική πορεία της ευρωπαϊκής ιστορίας.
Ο άλλος δρόμος απαιτεί πολιτική αλλαγή, που είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς. Απαιτεί την αποδοχή της οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης. Ειδικότερα, οι πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η ευρωπαϊκή ενότητα απαιτεί την κατανομή των βαρών σε κλίμακα που μέχρι τώρα ήταν πολιτικά αδιανόητο.
Αντιμέτωποι με αυτές τις προκλήσεις, οι πολιτικοί της Ευρώπης είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσουν τις υπεκφυγές, καταλήγει η UBS.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.