Hundreds of Greek seamen unpaid for months
By ELENA BECATOROS
Associated Press
27/03/2013
|
Εκατοντάδες ναυτεργάτες μένουν απλήρωτοι για μήνες.
ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ, Ελλάδα (AP) -
Για επτά μήνες, συχνά κάτω από τις σκληρές συνθήκες του χειμώνα, ο Γιώργος Πολυλογίδης περίμενε για ένα πράγμα: ένα μισθό.
Ένας παλαίμαχος της θάλασσας, ο Πολυλογίδης είναι ένας από τους εκατοντάδες ναυτικούς, μηχανικούς, καμαρώτους και άλλους που εργάζονται σε ελληνικά πλοία και σύμφωνα με τα συνδικάτα των ναυτεργατών, απλήρωτοι για μήνες.
Τα φέρρυ είναι ο αιμοδότης της Ελλάδας και όχι μόνο κατά την τουριστική περίοδο του καλοκαιριού. Πολλά από τα πάνω από 100 κατοικημένα νησιά της χώρας, εξαρτώνται από τα πλοία για τις προμήθειες των πάντων, από τρόφιμα και φάρμακα μέχρι για τα καύσιμα και τα ανταλλακτικά μηχανημάτων, καθώς και για να στείλουν γεωργικά προϊόντα στις αγορές των πόλεων. Ο τομέας είναι τόσο ζωτικής σημασίας, ώστε η κυβέρνηση τον Ιανουάριο επίκαλέστηκε σπάνια επιβαλλόμενες, έκτακτες εξουσίες για να αναγκάσει τους ναυτικούς - πολλοί από τους οποίους συνέχιζαν απλήρωτοι – να επιστρέψουν στην εργασία τους μετά από μια εξαήμερη απεργία.
Όπως και κάθε άλλος τομέα στην Ελλάδα, η ναυτιλία έχει πληγεί σκληρά από την οικονομική κρίση της χώρας.
Η χρόνια σπάταλη κρατικών δαπανών και η κακή δημοσιονομική διαχείριση άφησαν την Ελλάδα να εξαρτάται από τα διεθνή δάνεια διάσωσης άλλων ευρωπαϊκών χωρών και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο από τον Μάιο του 2010. Σε αντάλλαγμα για τα δισεκατομμύρια της διάσωσης, η χώρα δεσμεύθηκε να μεταρρυθμίσει την ετοιμοθάνατη οικονομία της, σπρώχνοντας την μέσα σε κύματα μέτρων λιτότητας που μείωσαν συντάξεις και μισθούς, αύξησαν τους φόρους και άφησαν την χώρα βυθισμένη σε μια οικονομική κάμψη τόσο βαθιά και παρατεταμένη, που ουσιαστικά έχει μετατραπεί σε ύφεση.
Περισσότερο από το 26% του εργατικού δυναμικού είναι χωρίς δουλειά και η ανεργία των νέων κυμαίνεται κοντά σε ένα εντυπωσιακό 60%. Με περίπου 1.000 ανθρώπους να χάνουν την δουλειά τους κάθε μέρα, εκατοντάδες χιλιάδες που εξακολουθούν να απασχολούνται, δεν παίρνουν κανονικό μισθό.
Σύμφωνα με ένα από τα δύο μεγαλύτερα σωματεία στην Ελλάδα, την ΓΣΕΕ, σε περίπου ένα εκατομμύριο ανθρώπων στον ιδιωτικό τομέα - περίπου τα δύο τρίτα του συνόλου των εργαζομένων – τους έχουν περικόψει ώρες εργασίας ή τους πληρώνουν με αρκετούς μήνες καθυστέρηση.
Για τα πληρώματα πλοίων, υπάρχει ενα προστιθέμενο πρόβλημα. Συχνά εκατοντάδες μίλια μακριά από το σπίτι και χωρίς κάπου αλλού να πάνε, οι περισσότεροι καταλήγουν να ζουν στα πλοία μέχρι να μπορέσουν να πληρωθούν, ενω οι οικογένειές τους επιβιώνουν χάρη στα χρήματα που δανείζονται από φίλους και συγγενείς.
Μερικοί σταματούν και πηγαίνουν σε μια άλλη ακτοπλοϊκή εταιρεία. Αλλά αυτό σημαίνει ότι διακινδυνεύουν να χάσουν τους μισθούς, οι οποίοι καταβάλλονται, εφόσον οι εργαζόμενοι είναι διατεθειμένοι να περιμένουν αρκετό καιρό.
Έτσι, οι περισσότεροι απλά περιμένουν.
«Οι άνθρωποι έχουν οικογένειες. Μερικοί έχουν δύο, τρία παιδιά. Κάνουν υπομονή, ώστε να μπορέσουν να πάρουν τα χρήματά τους», δήλωσε ο Θανάσης, ο οποίος εργάζεται στα καταστρώματα του πλοίου "Θεόφιλος", όπου αυτός και οι συνάδελφοί του ζουν, μένοντας απλήρωτοι πολλοί από αυτούς εως και πέντε μήνες.
"Δεν έχουμε χρήματα ούτε για τσιγάρα πια", λέει ο Θανάσης. "Η εταιρεία έχει υποσχεθεί να πληρώσει, αλλά ακόμη δεν υπάρχει τίποτα. Είμαστε σε απελπιστική κατάσταση."
Ο Σπύρος, συνάδελφός του, δεν έχει πληρωθεί από το Νοέμβριο και ζει μέσα στο πλοίο, παρόλο που νοικιάζει ένα διαμέρισμα στον Πειραιά.
"Δεν μπορώ να πάω σπίτι, επειδή ο ιδιοκτήτης δεν θα με αφήσει να μπω, μέχρι να πληρώνω το νοίκι", είπε. Δεν είναι δυνατόν να δανειστεί τόσα πολλά από τους φίλους, χρωστάει τώρα νοίκια τεσσάρων μηνών.
Όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων τους, ο Θανάσης και ο Σπύρος δεν θέλουν να δώσουν τα πλήρη ονόματα τους, φοβούμενοι ότι μιλώντας, θα μπούν στην μαύρη λίστα των εταιρειών φέρρυ, ως ταραχοποιοί. «Είναι η ανασφάλεια της ανεργίας, ο φόβος, οι άνθρωποι έχουν τρομοκρατηθεί. Φοβούνται ότι θα τους δούν και θα στιγματιστούν από τις άλλες εταιρείες και δεν θα ξαναδουλέψουν. Φοβούνται για το αύριο, το μεθαύριο», δήλωσε ο Απόστολος Μπανασής, ταμίας του σωματείου των ναυτεργατών.
Όταν πληρώνεται, η δουλειά ενός ναυτικού είναι σχετικά προσοδοφόρα. Τα μέλη του πληρώματος μπορούν να πάρουν 2,000-3,500 ευρώ τον μήνα σε αντάλλαγμα για τους μήνες που πέρασαν μακριά από το σπίτι τους και για εργασία που συχνά εκτείνεται σε 18 ώρες την ημέρα.
Ο Μπανασής δήλωσε οτι υπάρχουν περίπου 900-1,000 άνθρωποι που τους οφείλονται μισθοί μεταξύ δύο και επτά μηνών και ως επί το πλείστον εργάζονται για τρεις μεγάλες ελληνικές ακτοπλοϊκές εταιρείες: ΑΝΕΚ, Nel Lines και Hellenic Seaways. Η κατάσταση ήταν ιδιαίτερα άσχημη, τον Φεβρουάριο και βελτιώθηκε κάπως το Μάρτιο, είπε, με κάποιους ναυτικούς να αποπληρώνονται, ή τουλάχιστον να παίρνουν ένα μέρος.
Η Hellenic Seaways αρνήθηκε να σχολιάσει, ενώ η ΑΝΕΚ και η Nel Lines δεν απάντησαν στα αιτήματα μας για σχολιασμό.
Με δεδομένη την οικονομική κρίση, η αδυναμία ορισμένων ακτοπλοϊκών εταιρειών να πληρούν όλες τις οικονομικές υποχρεώσεις τους δεν θα ήταν έκπληξη, δήλωσε ο Μιχάλης Σακέλλης, πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας.
Μεταξύ της μείωσης του αριθμού των επιβατών και των κλιμακούμενων εξόδων, είπε. « οι εταιρείες έχουν παγιδευτεί ».
Εξαρτόμαστε σε μεγάλο βαθμό από τον εσωτερικό τουρισμό και η επιβατική κίνηση έχει μειωθεί κατά 20-30% κατά τα τελευταία χρόνια, καθώς οι Έλληνες βλέπουν τα εισοδήματα τους να λιγοστεύουν, δήλωσε ο Σακέλλης. Οι τράπεζες, υπό πίεση και οι ίδιες, έχουν σταματήσει να δανείζουν χρήματα και τα έξοδα έχουν εκτοξευτεί με τον διπλασιασμό του φόρου στα καύσιμα, τα οποία αντιπροσωπεύουν το 50-60% του κόστους ενός πλοίου.
"Έχουμε ανησυχήσει και προειδοποιήσει για το θέμα αυτό τα τελευταία πέντε χρόνια", δήλωσε ο Σακέλλης. Μόνο μερικές από τις συνολικά 26 ακτοπλοϊκές εταιρείες που λειτουργούν στην Ελλάδα δεν ήταν σε θέση να πληρώσουν τα πληρώματά τους, σημείωσε, αν και ο ίδιος δεν ανέφερε ποιες είναι αυτές. Αλλά δεδομένου του χειμώνα, όπου δεν είναι λειτουργούν όλες οι ναυτιλιακές εταιρίες, τα μισά από τα πλοία που ξεκίνησαν χρωστούν αναδρομικούς μισθούς στα πληρώματα, δήλωσε.
Επάνω στο "Θεόφιλος", ο Θανάσης και άλλοι αρνούνται να εργαστούν μέχρι να εξοφληθούν. Η εταιρεία εξακολουθεί να τηρεί την συμβατική της υποχρέωση να τους ταΐζει και να παρέχει ενέργεια.
Αλλά για τον Δημήτρη, που εργάζεται στο κατάστρωμα σε ένα πλοίο υπό επισκευή στο χώρο επισκευής πλοίων στο Πέραμα, κοντά στον Πειραιά, υπήρχε μόνο θέρμανση και τρεχούμενο νερό - μεταξύ 9 π.μ. και 5 μ.μ. Μετά από εκείνες τις ώρες, οι μηχανές του πλοίου σταματούν, βυθίζοντας το πλοίο στο παγωμένο σκοτάδι και αφήνοντας μόνο με στρώματα ρούχα και κουβέρτες τον Δημήτρη, για να αντιμετωπίσει το κρύο και την υγρασία, καθώς κοιμάται στο πλοίο.
Απλήρωτος για περισσότερους από δύο μήνες, ο Δημήτρης δεν έχει αλλού να παει, επειδή το σπίτι του είναι σε μια πόλη στο βορειοανατολικό τμήμα της Πελοποννήσου, πάνω από 120 χιλιόμετρα νότια της Αθήνας.
"Τα οικονομικά μου δεν μου επιτρέπουν να πάω στα άλλα πλοία, στο λιμάνι όπου έχουν ζεστό φαγητό και ηλεκτρικό", είπε. "Έτσι, κοιμάμαι εδώ".
Δώστε λύση.Χρησιμοποιήστε το αφορολόγητο ναυτιλιακό πετρέλαιο (0.40 ευρώ/λίτρο) για την κοινωνία, η' φορολογήστε το.
DRAPETSONA, Greece (AP) -- In rain and shrieking wind, the ferry strains at its ropes, the gangplank creaking and scraping against the pier. A sailor on night watch duty huddles over a portable heater at the entrance to the cavernous hull.
For seven months, often under harsh winter conditions, Giorgos Polilogidis has waited for one thing: a paycheck.
A seasoned veteran of the seas, Polilogidis is among hundreds of sailors, mechanics, stewards and others who work on Greek ferries and, according to seamen's unions, have been going unpaid for months at a time.
"If they don't pay me some money," the sailor growls, `'I'm stopping tomorrow."
Ferries are the lifeblood of Greece, and not only in the summer tourist season. Many of the nation's more than 100 inhabited islands depend on ferries for supplies of everything from food and medicine to fuel and machinery spare parts, as well as to get agricultural products to urban markets. The sector is so vital that the government in January invoked rarely used emergency powers to force seamen - many of whom had been going unpaid - back to work after a six-day strike.
Like every other sector in Greece, shipping has been hit hard by the country's financial crisis.
"They kept telling us that the situation would become better but unfortunately after September things got very bad," said deckhand Antonis Pelatis, who joined the crew of one ferry in April and didn't see his first paycheck for 2 1/2 months. Last month, he hit his fifth straight month without pay.
Years of profligate state spending and poor fiscal management have left Greece dependent on international rescue loans from other European countries and the International Monetary Fund since May 2010. In return for its bailout billions, the country pledged to reform its moribund economy, pushing through waves of austerity measures that slashed pensions and salaries, hiked taxes and left the country mired in a recession so deep and prolonged it has essentially turned into a depression.
More than 26 percent of the workforce is out of a job, and youth unemployment hovers close to a staggering 60 percent. With nearly 1,000 people losing their jobs each day, hundreds of thousands of those still employed don't get regular pay.
According to one of Greece's two largest trade unions, the GSEE, about a million people in the private sector - roughly two-thirds of all private sector employees - have had their hours cut or get paid several months late.
For ferry crews, there's an added twist. Often hundreds of miles (kilometers) away from home and with nowhere else to go, most end up living on the ferries until they can get paid, their families surviving on money borrowed from friends and relatives.
Some quit and move to another ferry company. But that means risking their claim to back wages, which are paid if workers are willing to wait long enough.
So most just wait.
"People have families. Some have two, three kids. They're being patient, so they can get their money," said Thanassis, who works the decks on the ferry Theofilos, where he and his colleagues have been living, many unpaid in five months.
"We don't even have enough money for cigarettes anymore," said Thanassis. "The company has promised to pay but still there's nothing. We're in a desperate situation."
His shipmate Spyros hasn't been paid since November, and has been living on the ferry even though he rents an apartment in Piraeus.
"I can't go home, because the landlord won't let me in any more until I pay my rent," he said. Unable to borrow so much from friends, he now owes four months' rent.
Like the vast majority of their colleagues, Thanassis and Spyros didn't want to give their full names, fearing that speaking out would leave them blacklisted by ferry companies as troublemakers.
"It's the insecurity of unemployment, the fear, the terror people have. They are afraid they'll be seen and will be stigmatized by the other companies, and they won't get any more work. They are afraid for tomorrow, the day after tomorrow," said Apostolos Banasis, treasurer of the sailors' union.
When it pays, the job of a seaman is relatively lucrative. Crew members can receive 2,000-3,500 euros ($2,600-$4,500) a month in return for months spent away from home and work days that often stretch to 18 hours.
Banasis said there were an estimated 900-1,000 people who were owed between two and seven months' wages, mostly working for three major Greek ferry companies: ANEK, Nel Lines and Hellenic Seaways. The situation was particularly bad in February and improved somewhat in March, he said, with some seamen getting back pay, or at least part of it.
Hellenic Seaways declined to comment, while ANEK and Nel Lines did not reply to requests for comment.
Given the financial crisis, the inability of some coastal shipping companies to meet all their financial obligations was not surprising, said Michalis Sakellis, president of the Association of Passenger Shipping Enterprises.
Between falling passenger numbers and spiraling expenses, he said - `'companies are trapped."
Heavily reliant on domestic tourism, passenger traffic has fallen by 20-30 percent in recent years as Greeks see their incomes dwindle, Sakellis said. Banks, under pressure themselves, have stopped lending money and costs have exploded, with a doubling of the tax on fuel, which accounts for 50-60 percent of a ship's costs.
"We've been worrying and warning about this for the last five years," said Sakellis.
Only a few of the total of 26 ferry companies operating in Greece have been unable to pay their crews, he noted, though he wouldn't name which ones. But on any given winter's day, when not all ferry companies are operating, half of the ships setting sail owe back wages to their crews, he said.
On the Theofilos, Thanassis and others were refusing to work until back pay was disbursed. The company is still contractually obliged to feed them and provide power.
But for Dimitri, a deck hand on a ferry under repair in the ship repair area of Perama, near Piraeus, there was only power - and therefore heating and running water - between 9 a.m. and 5 p.m. After that, the ferry engines were turned off, plunging the ship into freezing darkness and leaving Dimitri with only layers of clothes and blankets to ward off the cold and damp as he slept on the ship.
Unpaid for more than two months, Dimitri had nowhere else to go because his home is in a town in the northeastern part of the Peloponnese, more than 120 kilometers (75 miles) south of Athens.
"My finances don't allow me to get to the other ships in port where they have hot food and power," he said. "So I sleep here."
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.