GUARDIAN. Οι επιζώντες του ναυαγίου δηλώνουν ότι οι λιμενοφύλακες πατούσαν τα χέρια εκείνων που κρατιόνταν από το ελληνικό σκάφος

Ο Fadi Mohamed, ένας Αφγανός που έχασε την οικογένειά του, όταν το πλοίο βυθίστηκε, περιγράφει πως είδε τους λιμενοφύλακες να κλωτσούν έναν πρόσφυγα. Φωτογραφία: Νικόλας Γεωργίου / Demotix / Corbis 



Οι μετανάστες που διεσώθησαν από το ναυάγιο, θρηνούν τους συγγενείς τους, - και αντικρούουν τους ισχυρισμούς


Οι επιζώντες λένε ότι οι λιμενοφύλακες αρνήθηκαν να τους βοηθήσουν καθώς η βάρκα βυθίστηκε και πατούσαν τα χέρια εκείνων που κρατιόνταν από το ελληνικό σκάφος


Helena Smith, Αθήνα
Guardian Δευτέρα 27, Ιανουαρίου 2014


Ακόμη και τώρα, οκτώ ημέρες αργότερα, μπορούν και εξακολουθούν να νιώθουν την γεύση της θάλασσας. Ακριβώς όπως μπορούν να αισθάνονται το νερό να γλιστράει μέσα από τα δάχτυλά τους, καθώς προσπαθούσαν απεγνωσμένα να σώσουν τη βάρκα.


Και οι κραυγές: "βοηθήστε με, βοηθήστε με , βοηθήστε με" οι μόνες λέξεις που οι Αφγανοί και Σύριοι μετανάστες ήξεραν να προφέρουν καθώς η βάρκα βυθιζόταν. "Ήμασταν τόσο φοβισμένοι", δήλωσε ο Abdul Sabur Azizi, καθώς θυμόταν τις στιγμές πριν έχασε τη γυναίκα του και τον 10χρονο γιό του στη θάλασσα.


"Σε κάποιο σημείο πήραμε τα μωρά και κρατούσαμε ψηλά, πάνω από τα κεφάλια μας, για να δείξουμε ότι υπήρχαν παιδιά στο πλοίο". ψιθύρισε ο 30χρονος με τα μάτια του να κοιτάν σταθερά στο έδαφος.


"Το ελληνικό λιμενικό δεν το ένοιαζε. Είχαν όπλα, πυροβολούσαν στον αέρα. Τους είπαμε ότι το σκάφος είχε διαλυθεί, ο κινητήρας του δεν λειτούργησε, αλλά το μόνο που ήθελαν ήταν να μας πάνε πίσω στην Τουρκία."

Και τότε ήταν, λέει, που οι Έλληνες ένστολοι πήραν το σχοινί, το έδεσαν με την πλώρη του πλοίου και άρχισε να το ρυμουλκούν "τόσο γρήγορα που η βάρκα άρχισε να αναπηδά όπως ένα φίδι, πάνω στο νερό."

Αυτό δεν κράτησε πολύ - ίσως 10 λεπτά το πολύ. "Τα νερά ήταν πολύ ήρεμα, αλλά πήγαιναν τόσο γρήγορα, που πετούσαμε", δήλωσε ο Ehsanula Safi, Αφγανός που εξακολουθεί να είναι εμφανώς θλιμμένος για να κάνει οποιαδήποτε αναφορά στη νεκρή γυναίκα και τα τέσσερα παιδιά του.


"Όταν το σχοινί έσπασε την πρώτη φορά, έκανε μια τρύπα στο πλάι του σκάφους. Η τρύπα γινόταν όλο και μεγαλύτερη, και καθώς το νερό ξεπηδούσε, προσπαθήσαμε να το βγάλουμε, πρώτα με ένα κουβά και στη συνέχεια με τα χέρια μας."


Έντεκα πιστεύεται ότι έχασαν τη ζωή τους όταν το σκάφος ανατράπηκε. Μόνο δύο πτώματα έχουν βρεθεί.Από τους αγνοούμενους, οι οκτώ είναι κάτω από την ηλικία των 12 ετών. Από τους 16 που επέζησαν ήταν όλοι άνδρες, με μόνη εξαίρεση μία γυναίκα και ένα μωρό.

Τα γεγονότα γύρω από το ναυάγιο του πλοίου στο Αιγαίο την περασμένη εβδομάδα όχι μόνο προκάλεσαν οργή​​, τόσο μέσα όσο και έξω από την Ελλάδα, αλλά υπογράμμισαν τις ολοένα και περισσότερο αμφιλεγόμενες μεθόδους που χρησιμοποιούν για να σταματήσουν τους μετανάστες από το να εισέλθουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.


Ενώ η Αθήνα έχει διαψεύσει τους ισχυρισμούς ότι το πλοίο ρυμουλκήθηκε προς την Τουρκία - υποστηρίζοντας ότι οι καταγραφές του ραντάρ το έδειχναν εντοπισμένο προς το ελληνικό νησί Φαρμακονήσι, όταν συνέβη η τραγωδία – οι πρόσφυγες επιμένουν ότι ήταν τα θύματα μιας παράνομης επιχείρησης "επαναπροώθησης" , ένα εϊδος επιχείρησης στις οποίες συχνά επιδίδονται οι αρχές για να κρατήσουν το ανθρώπινο φορτίο σε απόσταση.

Περισσότεροι από 150 μετανάστες, στην πλειοψηφία τους αιτούντες άσυλο από τη Συρία, έχουν χαθεί σε "επαναπροωθήσεις" - μια πολιτική που ακολουθείται από τότε που οι διακινητές άρχισαν να παίρνουν την επικίνδυνη θαλάσσια οδό από τα τουρκικά παράλια προς τα ελληνικά νησιά μετά την κατασκευή ενός μεταλλικού φράγματος κατά μήκος της χερσαίων συνόρων που χωρίζει τις δύο γειτονικές χώρες.


"Υπήρξε πολλή σπρώξιμο, πολλές κλωτσιές", δήλωσε ο Azizi με ταραχή. "Οι περισσότεροι από εκείνους που έχασαν τη ζωή τους, κρατιόνταν. Όσοι από εμάς που έπεσαν στη θάλασσα προσπαθούσαμε να κρεμαστούμε στο σκάφος της ακτοφυλακής για να σωθούμε, αλλά δεν μας άφηναν. Μας πατούσαν τα χέρια με τα παπούτσια τους."


Ο συντηρητικός συνασπισμός του Έλληνα πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, έχει διατάξει έρευνα. Αλλά καθώς η διαμάχη έχει ενταθεί, το ίδιο συμβαίνει και με τη γλώσσα. Την περασμένη εβδομάδα, ο Επίτροπος της ΕΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Nils Muižnieks, δήλωσε ότι το περιστατικό έφερε όλα τα χαρακτηριστικά μιας αποτυχημένης συλλογικής απέλασης. "Η ελληνική κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να θέσει τέλος σε αυτή την παράνομη πρακτική," καταφέρθηκε ο ίδιος. "Τους προτρέπω να εφαρμόσουν την υπόσχεσή τους."

Καθώς αντιρατσιστικές οργανώσεις βγήκαν στους δρόμους, στην Αθήνα ο υπουργός ναυτιλίας, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, αντέτεινε ότι ο Muižnieks προσπαθούσε να δημιουργήσει ένα πολιτικό ζήτημα από την τραγωδία. Επιπλέον, ισχυρίστηκε, ότι οι επιζώντες είχαν αλλάξει τις καταθέσεις τους για το περιστατικό.
"Ένας πατέρας που έχασε τη σύντροφό του και τα τέσσερα παιδιά τους, ανέφερε σαφώς ότι η ακτοφυλακή» μας έσωσε, »είπε ο πολιτικός, προσθέτοντας ότι η ξαφνική αλλαγή ήταν" εντυπωσιακή και περίεργη ".

Καθισμένος στο κέντρο μεταναστών, όπου έχει συμφωνήσει να μιλήσει, ο Safi, ο άνδρας που ρωτούσαμε, κουνάει το κεφάλι του με δυσπιστία. Στα 39 του, έχει χάσει τα πάντα. "Τίποτα δεν έχει νόημα," είπε και αναλύθηκε σε λυγμούς. "Το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να έρθω στην Ευρώπη Τώρα δεν θέλουμε τίποτα:. Ούτε άσυλο,  προστασία, ψωμί, σπίτι, το μόνο που θέλουμε είναι τους σορούς αυτών που αγαπάμε και να αποδοθεί δικαιοσύνη για αυτό που έκαναν σε εμάς, κάποιοι...."

Μετάφραση - Απόδοση: LEFTeria-news

ΔΙΑΒΑΣΤΕ – ΑΚΟΥΣΤΕ  ΣΧΕΤΙΚΑ

ASSOCIATED PRESS. Οι επιζώντες του ναυαγίου στο Φαρμακονήσι καταγγέλλουν τις ελληνικές αρχές

http://lefteria-news.blogspot.gr/2014/01/associated-press.html

ΗΧΟΣ & ΚΕΙΜΕΝΟ. Η μαρτυρία των επιζώντων του ναυαγίου στο Φαρμακονήσι και η συνέντευξη του επικεφαλής της UNCHR στην Ελλάδα.

http://lefteria-news.blogspot.gr/2014/01/unchr.html

Επίθεση από τα διεθνή ΜΜΕ για τις ευθύνες του Λιμενικού και τις παράνομες ελληνικές επαναπροωθήσεις.

http://lefteria-news.blogspot.gr/2014/01/blog-post_24.html

http://www.theguardian.com/world/2014/jan/27/greek-boat-tragedy-migrant-survivors-mourn-lost-relatives

Migrants saved in Greek boat accident mourn relatives – and dispute claims

Survivors say coastguards refused to help them as vessel sank and stamped on hands of those clinging to Greek boat

• Helena Smith in Athens
•  
• The Guardian, Monday 27 January 2014 20.14 GMT

Fadi Mohamed, an Afghan who lost his family when the boat sank, describes seeing coastguards kicking a refugee. Photo: Nikolas Georgiou/Demotix/Corbis

Even now, eight days later, they can both still taste the sea. Just as they can still feel the water slipping through their fingers as they desperately tried to bail out the boat.
And the cries: "help me, help me, help me," the only words the Afghan and Syrian migrants knew how to say as the vessel went down. "We were so afraid," said Abdul Sabur Azizi, recalling the moments before he lost his wife and 10-year-old son to the sea.

"At some point we took the babies and held them up high, above our heads, to show that there were children on board," the 30-year-old murmured, his eyes fixed firmly on the floor. "The Greek coastguard didn't care. They had guns, they were shooting in the air. We told them the boat had broken down, its engine didn't work but all they wanted was to take us back to Turkey."

And that, he says, is when the Greek officials got the rope, tied it to the bow of the ship and began towing it "so fast that the boat began bouncing this way and that, like a snake, across the water."
It didn't last long – maybe 10 minutes at most. "The waters were very calm but we were going so fast, we were flying high," said Ehsanula Safi, his Afghan compatriot still too visibly distressed to make mention of his dead wife and four children. "When the rope snapped the first time it made a hole in the side of the boat. The hole got bigger and bigger, and as the water gushed in we tried to get it out, first with a bucket and then with our hands."

Eleven are believed to have died when the boat capsized. Only two bodies have been found. Of those missing, eight were under the age of 12. Of the 16 who survived all were men, with the single exception of one woman and a baby.
The events surrounding the sinking of the ship in the Aegean last week have not only triggered outrage, both in and outside Greece, but highlighted the increasingly controversial methods being used to stop immigrants from entering the EU.

Ehsanula Safi, an Afghan migrant, describes how he lost five relatives off Farmakonisi. Photograph: Nikolas Georgiou/Demotix/Corbis

While Athens has denied allegations that the boat was being towed to Turkey – arguing that radar records show it was being tugged to the Greek island of Farmakonisi when the tragedy occurred – refugees insist they were the victims of an illegal "push-back" operation of the kind frequently indulged in by authorities to keep human cargo at bay.
More than 150 migrants, the majority of them asylum seekers from Syria, have perished in "push backs" – a policy pursued since traffickers began taking the treacherous sea route from the Turkish coast to the Greek isles following the construction of a metal barrier along the land border that divides the two neighbours.
"There was a lot of pushing, a lot of kicking," said Azizi with a wince. "Most of those who died were in the hold. Those of us who fell in the sea tried to hang on to the coastguard vessel for dear life but they didn't want us to. They were stomping on our hands with their shoes."

The conservative-dominated coalition of the Greek prime minister, Antonis Samaras, has ordered an investigation. But as the controversy has intensified so has the language. Last week, the EU commissioner for human rights, Nils Muižnieks, said the incident bore all the hallmarks of a failed collective expulsion. "The Greek government has pledged to put an end to the illegal practice," he railed. "I urge them to implement their promise."

As anti-racist groups took to the streets, Athens' shipping minister, Miltiades Varvitsiotis, countered that Muižnieks was trying to create a political issue out of the tragedy. Moreover, he claimed, survivors had changed their accounts of the incident.
"A father who lost his companion and their four children states clearly that the coastguard 'saved us,'" said the politician, adding that the sudden change was "striking and curious".

Seated in the migrant centre where he has agreed to speak, Safi, the man in question, shakes his head in disbelief. At 39, he has lost everything. "Nothing makes sense," he sobbed. "All I had wanted to do was get to Europe. Now we don't want anything: asylum, protection, bread, a home. All we want is the bodies of those we love. And justice for those who did this to us."