NEW EUROPE. (Βρυξέλλες). Πως η ελληνική κυβέρνηση σε συνεργασία με την Eurostat φούσκωσαν με ανύπαρκτα ποσά τις φαρμακευτικές δαπάνες και εκτόξευσαν το έλλειμα.

Η New Europe εξηγεί πως φούσκωσαν τις φαρμακευτικές δαπάνες με ανύπαρκτα ποσά, ώστε να εκτοξευθεί το δημόσιο έλλειμα της χώρας, να διαλυθεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας, αλλά κυρίως να δικαιολογηθεί η προσφυγή μας στο Μνημόνιο.

 

Η επιτήδεια συνεργασία της Eurostat με Έλληνες κυβερνητικούς με σκοπό τη διόγκωση του δημοσίου ελλείμματος και χρέους της Ελλάδας για την περίοδο 2005-2009

Πώς οι λογαριασμοί του Ελληνικού Δημοσίου φουσκώθηκαν με δισεκατομμύρια ευρώ φανταστικών νοσοκομειακών τιμολογίων

 Μετάφραση: Olympia.gr

http://www.neurope.eu/article/eurostat%E2%80%99s-crafty-ways-collaboration-governmental-officials-swell-greece%E2%80%99s-public-deficit

Ας φανταστούμε έναν έμπορο που συνήθως παραγγέλνει το ετήσιο στόκ του από έναν προμηθευτή, ο οποίος προσθέτει στην τιμή ένα έξτρα ποσό, εξαιτίας του ότι πληρώνεται αργότερα από την ημερομηνία παράδοσης του εμπορεύματος.

Το έξτρα ποσό περιλαμβάνει τόκο, λόγω καθυστέρησης καταβολής των οφειλομένων, καθώς και ασφάλιστρο κινδύνου για την πιθανότητα μη καταβολής ολόκληρου του οφειλόμενου ποσού. Ας υποθέσουμε τώρα ότι, για κάποιο λόγο, τόσο ο έμπορος όσο και ο προμηθευτής συμφωνούν σε μια έκπτωση, ας πούμε 30%, επί του αρχικού τιμολογίου.

 Ωστόσο, παρά τις νόμιμες προσαρμογές των λογιστικών βιβλίων του εμπόρου και του προμηθευτή, που γίνονται όπως απαιτείται, όταν ελέγχονται τα λογιστικά βιβλία του εμπόρου από την Ανώτερη Ελεγκτική Αρχή, ο Προϊστάμενος Λογιστηρίου του εμπόρου, για προσωπικό του όφελος, αποκρύπτει την έκπτωση που πραγματοποιήθηκε και παρουσιάζει στον Έλεγχο την αρχική τιμή του τιμολογίου. Ας υποθέσουμε όμως τώρα ότι η πράξη του αυτή ανακαλύπτεται και επικρίνεται από την Ανώτερη Ελεγκτική Αρχή, η οποία όμως στη συνέχεια το ξανασκέφτεται, αλίμονο, γιατί βρίσκει ότι μπορεί να προκύπτουν κάποια «οφέλη» από την πράξη αυτήτου Προϊσταμένου Λογιστηρίου και έτσι είναι και οι δύο ευτυχισμένοι.

Οι ηθοποιοί της παραπάνω θεατρικής παράστασης είναι οι εξής: τα Ελληνικά δημόσια νοσοκομεία (ο έμπορος), οι φαρμακοβιομηχανίες (ο προμηθευτής), το Ελληνικό Υπουργείο Οικονομικών (ο Προϊστάμενος Λογιστηρίου του εμπόρου), και η Eurostat (η Ανώτερη Ελεγκτική Αρχή). Σε κάποιουςαναγνώστες, αυτό μπορεί να ακούγεται κάπως παρατραβηγμένο, ειδικά το ότι η Eurostat ενήργησε με τέτοια ραδιουργία, όπως η Ανώτερη Ελεγκτική Αρχή της παραπάνω ιστορίας. Όμως δυστυχώς έτσι έγινε.

Τα γεγονότα

Τον Οκτώβριο 2009, συνέπεσαν δύο γεγονότα που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην ψευδή διόγκωση των νοσοκομειακών οφειλών: η αλλαγή κυβέρνησης στην Ελλάδα από τις βουλευτικές εκλογές και η αποστολή στην Eurostat των συσσωρευμένων νοσοκομειακών οφειλών 2005-2008 που εκκρεμούσαν.

Είναι κοινή πρακτική το ότι οι περισσότερες νεοεκλεγείσες κυβερνήσεις ισχυρίζονται ότι κληρονόμησαν σωρεία προβλημάτων από την προηγούμενη κυβέρνηση, έτσι ώστε να μπορούν τον επόμενο χρόνο να παρουσιάσουν μια «βελτίωση» οφειλόμενη στις δικές τους πολιτικές.

Η νοοτροπία αυτή οδήγησε αρχικά τηνέα ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών να αρπάξειτην ευκαιρία εκμεταλλευόμενη ένα συστημικόπρόβλημα του Ελληνικού δημόσιου τομέα, να το ονομάσουν «παραχάραξη των στοιχείων» και να μανουβράρουν, ή «αναθεωρήσουν», τις συσσωρευμένες νοσοκομειακές οφειλές καταλήγοντας σε μια παράνομη υπερεκτίμηση του δημοσίου ελλείμματος και χρέους για την περίοδο 2005-2009.

Το σοκαριστικό είναι ότι η υπερεκτίμηση αυτή δεν ήταν το αποτέλεσμα μεταφοράς ήδη υλοποιημένων δαπανών από άλλα έτη στα έτη 2005-2009, αλλά ήταν το αποτέλεσμα επιβάρυνσης όλων των ετών της θητείας της προηγούμενης κυβέρνησης με ποσά δισεκατομμυρίων ευρώ που ήταν φανταστικά.

Ναι, φανταστικά! Και το πιο σοκαριστικό είναι ότι η Eurostat συνεργάστηκε εν γνώσει της επ’ αυτού.

Αντίθετα με άλλες χώρες που αυτές οι πρακτικές, όταν αποκαλυφθούν, τιμωρούνται μέσα από θεσμοθετημένες πειθαρχικές διαδικασίες, στην Ελλάδα το παράνομο μανουβράρισμα των στοιχείων πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις καταλήγοντας στην οικονομική καταστροφή που βιώνουμε σήμερα.

Στην περίπτωση των νοσοκομειακών οφειλών, δύο κυρίως γεγονότα διευκόλυναν τη διαστρέβλωση των στοιχείων: το συστημικό πρόβλημα της ύπαρξης απαρχαιωμένων λογιστικών πλαισίων στον δημόσιο τομέα και οι μυστικές διαβουλεύσεις της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης με ανώτατα στελέχη του ΔΝΤ, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, για να υπαχθεί η χώρα στο ΔΝΤ.

Όπως έχει ήδη λεχθεί από Έλληνες Οικονομικούς Στατιστικούς, κάτι δραματικά σοκαριστικό έπρεπε να συμβεί, για να αναλάβει το ΔΝΤ τον έλεγχο της χώρας. Η ιδέα μιας δημοσιονομικής κρίσης, σε συνδυασμό με την αναβίωση των αποκαλούμενων Greek Statistics, ενεφανίσθη ως η τέλεια δικαιολογία για την εισβολή του ΔΝΤ στα Ευρωπαϊκά πράγματα.

Έτσι, στατιστικές πρακτικές, σαν την ταχυδακτυλουργική επινόηση ψεύτικων, μη υπαρχόντων ελλειμμάτων που είχαν εξαχθεί από τις εκκρεμούσες νοσοκομειακές οφειλές της περιόδου 2005-2008, αποδείχτηκαν ως η πιο αντιπροσωπευτική στατιστική ραδιουργία των ετών 2009 και 2010.

Πληρωτέα νοσοκομείων: χρήμα που κανείς δεν πλήρωσε και κανείς δεν εισέπραξε

Στην Ελλάδα, όπως και στην υπόλοιπη ΕΕ, τα δημόσια νοσοκομεία παραδοσιακά προμηθεύονται φάρμακα και νοσοκομειακό υλικό από προμηθευτές που συνήθως πληρώνονται αργότερα από την ημερομηνία παράδοσης, λόγω των χρονοβόρων διαδικασιών αξιολόγησης του νομίμου των καταβολών από το Ελεγκτικό Συνέδριο.

Σχετικά με την Ελλάδα, τον Σεπτέμβριο 2009, είχε συσσωρευτεί ένας τεράστιος αριθμός μη αξιολογημένων νοσοκομειακών οφειλών των ετών 2005-2008 και ταυτόχρονα η συνολική αξία αυτών των οφειλών δεν ήταν ακόμα γνωστή. Πρέπει να τονίσουμε ότι η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα που έχει τέτοιου είδους στατιστικά προβλήματα. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Ένωση Φαρμακοβιομηχανιών (EFPIA),που περιλαμβάνει πολυεθνικές όπως οι Roche και Novartis, το 2011, τα Ευρωπαϊκά κράτη χρωστούσαν €12-15 δις στην φαρμακοβιομηχανία που αντιστοιχούσαν σε περισσότερα από ένα χρόνο.

Στις 2 Οκτωβρίου 2009, δηλαδή πριν τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009, και μέσα στα πλαίσια των Ευρωπαϊκών διαδικασιών, η ΕΣΥΕ, που τώρα λέγεται ΕΛΣΤΑΤ, είχε στείλει στην Eurostat τους πίνακες ελλείμματος και χρέους. Αυτοί περιελάμβαναν μια κατά προσέγγιση εκτίμηση των εκκρεμουσών νοσοκομειακών οφειλών ίση με €2,3 δις που είχαν προκύψει από συνήθη έρευνα της ΕΣΥΕ. Η νέα κυβέρνηση φούσκωσε το ποσό των €2,3 δις φτάνοντάς το στα €6,6 δις, όπως περιγράφεται στην Τεχνική Έκθεση του Υπουργείου Οικονομικών του Φεβρουαρίου 2010, βασιζόμενη σε έρευνα του Υπουργείου και όχι της ΕΣΥΕ. Έτσι, η ψευδής διόγκωση έφτανε στο εντυπωσιακό ποσό των €5,4 δις.

 Επίσης, σύμφωνα με την ίδια Τεχνική Έκθεση, από τα €6,6 δις, μόνο τα €1,2 δις είχαν επικυρωθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο.

Και όχι μόνον έγινε αυτή η παρανομία, αλλά επίσης η νέα κυβέρνηση προσπάθησε να φορτώσει όλα αυτά τα επιπλέον  €5,4 δις νοσοκομειακών οφειλών σε έναμόνο έτος, δηλαδή στο 2008.

Στην αρχή, η Eurostat το απέρριψε αυτό γράφοντας:

“Στην ανακοίνωση της 21 Οκτωβρίου 2009, ένα ποσό €2,5 δις προστέθηκε στο δημόσιο έλλειμμα του 2008 επί του ποσού των €2,3 δις. Αυτό έγινε, σύμφωνα με τις Ελληνικές Αρχές, κάτω από απευθείας εντολή που δόθηκε από το Υπουργείο Οικονομικών,παρά το γεγονός ότι το πραγματικό ύψος των νοσοκομειακών οφειλών είναι ακόμα άγνωστο, ότι δεν υπήρχε δικαιολογία για την επίρριψη αυτού του ποσού μόνο στο 2008 και όχι σε προηγούμενα χρόνια επίσης και ότι η ΕΣΥΕ είχε εκφράσει την διαφωνία της προς το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και το Υπουργείο Οικονομικών.”

Αργότερα, τον Απρίλιο 2010, η Eurostat υπαναχώρησε στις παράνομες απαιτήσεις της νέας κυβέρνησης, προφανώς γιατί οι Γραφειοκράτες της Eurostat ήταν τότε απασχολημένοι με το να προσπαθούν να βρουν τρόπους να φορτώσουν τους κυβερνητικούς λογαριασμούς της Ελλάδας με πρόσθετο παράνομο χρέος, όπως περιγράψαμε στο άρθρο μας “Οι παραβάσεις και πλημμέλειες της Eurostat γιγαντώνουν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας” (10-16 Νοεμβρίου 2013, σελ. 3).

Η υπαναχώρηση της Eurostat, τον Απρίλιο 2010, ενδίδοντας στις απαιτήσεις της νέας Ελληνικής κυβέρνησης, ήταν ξεκάθαρα αντίθετη με τους Ευρωπαϊκούς Κανονισμούς ΕΣΑ95 (βλ. ESA95 παρ.3.06, EC No. 2516/2000 άρθρο 2, Commission Reg.EC No. 995/2001) και αντίθετη με τον Ευρωπαϊκό Κώδικα Ορθής Πρακτικής, κυρίως όσον αφορά τις αρχές της ανεξαρτησίας των στατιστικών μετρήσεων, της αντικειμενικότητας και της αξιοπιστίας των στατιστικών. Μία εντυπωσιακή παραβίαση του νόμου είναι ότι ένα μεγάλο μέρος των νοσοκομειακών οφειλών

ΠΟΤΕ δεν καταβλήθηκε από την Ελληνική κυβέρνηση στις φαρμακευτικές εταιρείες.

Δείτε γιατί:ενάμιση μήνα μετά την παράνομη διόγκωση του δημοσίου ελλείμματος, το Υπουργείο Οικονομικώνκάλεσε τις φαρμακευτικές εταιρείες και τους ζήτησε να δεχθούν μία έκπτωση 30% για την περίοδο 2005-2008.

Θέλουμε να επιστήσουμε την προσοχή σε δύο σημεία:

(1)

Όλες αυτές οι παράνομες στατιστικές διαδικασίεςκαι η ουσιαστική αδικία διαπράχθηκαν κατά των Ελλήνων πολιτών. Και, το πιο εκπληκτικό, διαπράχθηκαν κατ’ εξαίρεση ανάμεσα σε όλους τους άλλους Ευρωπαίους πολίτες.

(2)

Όλα όσα γράφουμε βασίζονται σε αποδεικτικά έγγραφα τόσο της Eurostat όσο και της ηγεσίας του Υπουργείου Οικονομικών εκείνης της εποχής.

Θα τελειώσουμε, όπως τελειώσαμε και στο προηγούμενο άρθρο μας. Δηλαδή, με την ίδια ερώτηση:

 Πώς είναι δυνατόν η ΕΕ να προχωρήσει μπροστά με ένα από τα μέλη του πυρήνα της να έχει αντιμετωπιστεί τόσο άδικα; Τα στατιστικά γεγονότα του 2009 απαιτούν μια σε βάθος, σοβαρή έρευνα και όχι παρεμβάσεις για μπλοκάρισμα της δικαστικής διαδικασίας στην Ελλάδα, όπως πράττει η Eurostat.

Τα πράγματα πρέπει να τεθούν όπως έγιναν και η Ελλάδα να αποκατασταθεί. Το θέμα δεν είναι να αρνηθούμε το χρέος, αλλά το αναληθές και εγκληματικό μέρος του.