ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑ. Παγκόσμια συλλογή υπογραφών προς τον Δένδια για τις φρικαλεότητες ΕΛΑΣ και Λιμενικού στα σύνορα.

Η Διεθνής Αμνηστία καταγγέλλει για άλλη μια φορά τις Ελληνικές αρχές για κακοποίηση μεταναστών και προσφύγων στα σύνορα με την Τουρκία.


Τον Δεκέμβριο του 2012  είχε διοργανώσει συνέντευξη τύπου για να καταγγείλει τις πρακτικές της Ελλ.Αστυνομίας στον Έβρο, παραθέτοντας σοκαριστικές φρικαλεότητες.


Στις 9 Ιουλίου επανήλθε με Δελτίο Τύπου, αλλά και με την΄Εκθεση 48 σελίδων με τίτλο «Σύνορα της Ευρώπης: Καταπατήσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στα Σύνορατης Ελλάδας με την Τουρκία»

"They took all our money and beat my sister": Migrants at the mercy of the Greek coastguard

 Greek Coastguard near the island of Samos apprehending a boat with 25 migrants, November 2009. © Giorgos Moutafis

"Μας πήραν όλα τα χρήματά και χτύπησαν την αδερφή μου": Μετανάστες στο έλεος της Ελληνικής ακτοφυλακής



Όταν η αδελφή και οι γονείς του 17χρονου Β. σκοτώθηκαν σε βομβιστική επίθεση στο Γκάζνι του Αφγανιστάν τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, δεν χρειάστηκε πολύς καιρός για να συνειδητοποιήσει ότι ήταν ώρα να φύγει.

Φοβούμενος για τη ζωή του και για τις δύο μικρότερες αδελφές του, τις τρείς μικρές ανηψιές και ανηψιούς του, για τους οποίους ήταν πλέον υπεύθυνος, ετοίμασε ένα επικό ταξίδι που ήλπιζε ότι θα τους οδηγήσει στην ασφάλεια.
Αλλά το ταξίδι αποδείχθηκε οτι θα  χαρακτηριζόταν από τρομακτική βία και φόβο και είδαν την ζωή τους να μπαίνει  και πάλι σε σοβαρό κίνδυνο.

Η οικογένεια έφυγε από το Αφγανιστάν λίγο μετά την επίθεση στο Γκάζνι και ταξίδεψε στο Ιράν, όπου ο B εργάστηκε για μερικούς μήνες για να κερδίσει αρκετά χρήματα για να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Τουρκία. Είχε ακούσει ότι από εκεί θα ήταν σε θέση να μπούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που θα σήμαινε ασφάλεια και ευκαιρία να προχωρήσουν στην ζωή τους.

Τέλος, αφότου πέρασαν από το Ιράν, ο Β και η οικογένειά του έφθασαν στην πόλη της Σμύρνης στην ανατολική ακτή της Τουρκίας, όπου διαπραγματεύτηκαν με τους δουλεμπόρους να πάρουν τον ίδιο και την οικογένειά του, διαμέσου του Αιγαίου, στην Ελλάδα.

Στα τέλη Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, υπό την κάλυψη του σκοταδιού, ο Β, η οικογένειά του και άλλοι 36 – που εγκατέλειπαν την Συρία, το Σουδάν και το Ιράν - επιβιβάστηκαν σε μια λέμβο. Τους είπαν ότι το φως στο βάθος ήταν ένα ελληνικό νησί και θα πρέπει να κατευθυνθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά ποτέ δεν τα κατάφεραν.

 "Φύγαμε στις 23:15. Αλλά δεν μπορούσαμε να φτάσουμε στο νησί. Ήμασταν στη θάλασσα για τρεισίμιση ώρες. Στη συνέχεια, το Ελληνικό πλοίο με την Ελληνική αστυνομία μας βρήκε", είπε ο Β. στους ερευνητές της Διεθνούς Αμνηστίας  τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους.

"Μας πήραν στο σκάφος τους", συνέχισε. "Μας χτυπούσαν πολύ άσχημα. Πήραν όλα τα χρήματά μας, τα κινητά μας τηλέφωνα, τα ρούχα μας. Ό, τι είχαμε. Χτύπησαν την αδελφή μου τόσο άσχημα που έχει τώρα μώλωπες σε όλο της το σώμα".

Λες και αυτό δεν ήταν αρκετά κακό, η ιστορία πήρε τότε μια ακόμη πιο επικίνδυνη στροφή.

"Περίπου στις έξι το πρωί μας πήγαν πίσω στα τουρκικά ύδατα", εξήγησε.ο Β  "Μας έβαλαν και πάλι στο δικό μας σκάφος, χάραξαν μια πλευρά του σκάφους μας με το μαχαίρι τους, κατέστρεψαν το σκάφος μας, πήραν την μηχανή και μας άφησαν στην μέση της θάλασσας.

«Ήμασταν 42 άτομα όλοι μαζί Υπήρχαν τρία μικρά παιδιά μαζί μας:.. Οι ανιψιές και οι ανηψιοί μου Υπήρχαν επίσης άλλα παιδιά ... Είχαμε μείνει στη μέση της θάλασσας, με τίποτα άλλο, από ένα κατεστραμμένο πλοίο», είπε.

Τελικά, διασώθηκαν από την τουρκική ακτοφυλακή, τους γύρισαν πίσω στην στεριά και τους κλείδωσαν σε ένα κέντρο κράτησης εν αναμονή της απέλασής τους στο Αφγανιστάν.

Η ιστορία του Β. χαρακτηρίζει την νέα έκθεση από την Διεθνή Αμνηστία. Με τίτλο «Σύνορα της Ευρώπης: Καταπατήσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στα Σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία», η οποία εξετάζει την επικίνδυνη και παράνομη χρήση των επαναπροωθήσεων από τις Ελληνικές αρχές - όταν γυρίζουν πίσω ομάδες προσφύγων και άλλων μεταναστών πέρα από τα σύνορα, στερώντας τους το δικαίωμα να έχουν μεμονωμένες περιπτώσεις ακρόασης  ή να προσβάλλουν την απέλασή τους..

Από τον Μάρτιο, η Διεθνής Αμνηστία έχει μιλήσει με περίπου 30 άτομα στην Ελλάδα και την Τουρκία, τους οποίους, σε τουλάχιστον 39 διαφορετικές περιπτώσεις, είχαν σταματήσει ενώ προσπαθούσαν να διασχίσουν το Αιγαίο ή τα βόρεια χερσαία σύνορα μεταξύ των δύο χωρών, κατά μήκος του ποταμού Έβρου. Αυτό συμβαίνει με έναν ρυθμό περίπου ενός περιστατικού την εβδομάδα.

Σχεδόν ο καθένας που μίλησε σην Διεθνή Αμνηστία περιέγραψε πώς είχε βιώσει ή ήταν μάρτυρας της βίας και / ή άλλων μορφών κακομεταχείρισης από τις Ελληνικές αρχές. Πολλοί είπαν ότι οι φύλακες είχαν πάρει τα υπάρχοντά τους, συμπεριλαμβανομένων χρημάτων, οικογενειακών φωτογραφιών και οικογενειακών κειμηλίων, και σε ορισμένες περιπτώσεις τα πέταξαν στην θάλασσα.

Η Ελλάδα είναι μία από τις κύριες πύλες εισόδου προς την Ευρώπη. Η διαδρομή από την Τουρκία μέσω του Αιγαίου έχει γίνει πιο δημοφιλής από πέρυσι, όταν οι αρχές έχτισαν έναν φράχτη 10,5 χιλιομέτρων και ανέπτυξαν σχεδόν 2.000 νέους συνοριοφύλακες κατά μήκος των συνόρων στον Έβρο, καθιστώντας με αυτόν τον τρόπο την διάβαση. πιο δύσκολη.

Αλλά αυτό είναι επικίνδυνη διαδρομή. Επίσης υπό την απειλή των επαναπροωθήσεων. από τον Αύγουστο του 2012 περισσότερα από 100 άτομα - συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών και κυρίως Σύριων και Αφγανών - έχουν πνιγεί προσπαθώντας να φθάσουν στην Ελλάδα.

Όσοι τα καταφέρνουν να φτάσουν στην Ελλάδα, βρίσκουν ότι το άσυλό που αναζητούν είναι κάτι φευγαλέο. Συνήθως κρατούνται σε σκοτεινά, βρώμικα κελιά για μήνες στο τέλος, όπου τα προβλήματα υγείας είναι συχνά. Όταν τελικά κυκλοφορήσουν, κινδυνεύουν να συλληφθούν στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της αστυνομίας που έχουν στόχο τους μετανάστες και πέφτουν συχνά θύματα ρατσιστικής βίας, στα χέρια των υποστηρικτών ακροδεξιών κομμάτων. όπως η Χρυσή Αυγή.

Η Έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας δημοσιεύθηκε σήμερα (9 Ιουλίου), την ίδια εβδομάδα με την επίσκεψη του Πάπα στο ιταλικό νησί Λαμπεντούζα - ένα άλλο βασικό σημείο εισόδου, ​​μόλις 80 χιλιόμετρα από την Τυνησία – για να προσευχηθεί για τους μετανάστες που έχουν πνιγεί προσπαθώντας να περάσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Την περασμένη εβδομάδα, η Μάλτα ζήτησε από την ΕΕ βοήθεια αφότου έφτασε στις ακτές της μια βάρκα με περίπου 300 αιτούντες άσυλο.

Είναι μια συγκλονιστική κατάσταση, αλλά τα καλά νέα είναι ότι μπορείτε να κάνετε κάτι γι 'αυτό. Μπορείτε να υπογράψετε μια αίτηση προς τον υπουργό Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη της Ελλάδας, Νίκο Δένδια, που ζητά να τεθεί τέλος σε αυτές τις κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εις βάρος των προσφύγων και των μεταναστών στις πύλες της Ευρώπης.

Υπογράψτε την αίτηση τώρα πατώντας ΕΔΩ

Μετάφραση: LEFTeria-news

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ

ΕΓΓΡΑΦΟ.48σέλιδη Εκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας που καταγγέλλει ξανά τις φρικαλεότητες των Αρχών κατά μεταναστών και προσφύγων στα σύνορα. Η συνέντευξη τύπου του 2012 για το θέμα.

http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/07/48-2012.html

Διεθνης Αμνηστία "Η κακοποίηση μεταναστών στην Ελλάδα αποτελεί ανθρωπιστική κρίση" - Kαταγγέλει φρικαλεότητες της ΕΛΑΣ στον 'Εβρο.

Το δημοσίευμα είνα απο τον Δεκέμβριο του 2012, αλλα δεν το διαβάσαμε ποτέ στην Ελλάδα.

http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/03/k.html

When 17-year-old B’s sister and parents were killed in a bomb attack in Ghazni, Afghanistan in September last year, it didn’t take him long to realise it was time to get out.

Fearing for his own life and the lives of his two younger sisters and three small nieces and nephews for whom he was now responsible, he set out on an epic journey he hoped would take them to safety. 

But the voyage turned out to be characterised by terrifying violence and fear, and would see their lives once again placed in grave danger.

The family left Afghanistan shortly after the Ghazni attack and travelled to Iran where B worked for a few months to earn enough money to continue their journey to Turkey. He had heard that from there they would be able to get into the European Union, would mean safety and the chance to move on with their lives.

Finally, after crossing Iran, B and his family arrived in the city of Izmir on the east coast of  Turkey, where he negotiated with smugglers to take him and his family across the Aegean Sea to Greece.

In late February this year, under cover of darkness, B, his family and 36 others – fleeing Syria, Sudan and Iran – boarded a dinghy. They were told that the light in the distance was a Greek Island and they should head in that direction. But they never made it.

“We left at 11:15pm. But we couldn’t reach the island. We were at sea for three and a half hours. Then the Greek boat with Greek police found us,” B told Amnesty researchers in March this year.

“They took us onto their boat,” he continued. “They beat us very badly. They took all our money, our mobile phones, our clothes. Everything we had. They beat my sister so badly she has bruises all over her now.”

As if that wasn’t bad enough, the story then took a more dangerous turn.

“At around 6am they took us back to Turkish waters,” B explained. “They put us back on our own boat, they scratched one side of our boat with their knife, they damaged our boat and they took away the motor and left us in the middle of the sea.

"We were 42 people all together. There were three small children with us: my niece and nephews. There were also other children… We were left in the middle of the sea, with nothing but a damaged boat,” he said.

Eventually they were rescued by the Turkish coastguard, taken back to land and locked up in a detention centre awaiting deportation to Afghanistan.

B’s story features in a new report from Amnesty Frontier Europe: Human Rights Abuses on Greece’s border with Turkey which examines the Greek authorities’ dangerous and unlawful use of ‘push backs’- when they turn groups of refugees and other migrants back across the border, denying them the right to have their individual cases heard or to challenge their expulsion.

Since March, Amnesty has spoken to nearly 30 people in Greece and Turkey who, in at least 39 separate instances, have been stopped trying to cross the Aegean or the northern land border between the two countries along the river Evros. That works out as a rate of about one incident a week.

Almost everyone Amnesty spoke to described how they had experienced or witnessed violence and/or other ill-treatment by the Greek authorities. Many said guards had taken their belongings, including money, family photos and heirlooms, and in some cases thrown them into the sea.

Greece is one of the main entry points to Europe. The route across the Aegean from Turkey has become more popular since last year when authorities built a 10.5 kilometre fence and deployed nearly 2,000 new border guards along the border at the river Evros, making that way in more difficult.

But it is a dangerous one. As well as the threat of push backs, since August 2012 more than 100 people – including women and children and mostly Syrians and Afghans - have drowned trying to reach Greece.

Those who do make it to Greece find that the sanctuary they seek is elusive. They are routinely detained in dark, dirty cells for months on end, where health problems are rife. When they are eventually released they risk being arrested in police sweep operations targeting migrants and are frequently victims of racist violence at the hands of supporters of far right parties like Golden Dawn.

Amnesty’s report is published today, in the same week as the Pope's visit to the Italian island of Lampedusa – another key entry point, only 80 kilometres from Tunisia - to pray for migrants who have drowned trying to make it to the EU. Last week, Malta asked the EU for help after a boat of nearly 300 asylum seekers  landed on its shores.

It’s a shocking situation but the good news is you can do something about it. You can sign a petition to Greece's Minister of Public Order and Citizen Protection  Nikos Dendias, calling for an end to such blatant human rights abuses against refugees and migrants at the gates of Europe.

Sign the petition now