GUARDIAN."Στην Ελλάδα, τα πράγματα κινούνται γρήγορα - εκτός από τη δικαιοσύνη για τον Κώστα Σακκά"

In Greece, things move fast – except justice for Kostas Sakkas

Behind the anarchist's hunger strike is the tale of his illegal detention. It would have sounded unbelievable in the recent past

Hara Kouki and Antonis Vradis

guardian.co.uk, Thursday 4 July 2013

Ένα πανό ζητά την άμεση απελευθέρωση του Κώστα Σακκά, ο οποίος βρίσκεται σε απεργία πείνας μετά από την παράνομη φυλάκισή του. Φωτογραφία: Νικόλας Γεωργίου / Corbi

Στην Ελλάδα, τα πράγματα κινούνται γρήγορα - εκτός από τη δικαιοσύνη για τον Κώστα Σακκά

 Πίσω από την απεργία πείνας του αναρχικού είναι η ιστορία της παράνομης κράτησης του. Θα ακουγόταν απίστευτο στο πρόσφατο παρελθόν

Τι έγινε σε ένα μήνα; Η Πέμπτη 4 Ιουλίου σηματοδοτεί έναν ημερολογιακό μήνα από τότε που ο  Κώστας Σακκάς - ένας 29χρονος αναρχικός που συνελήφθη στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 2010 και κρατείται στις φυλακές χωρίς δίκη - ξεκίνησε απεργία πείνας, απαιτώντας να μπει τέλος στην κράτηση του. Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, το μέτρο της προφυλάκισης μπορεί να επεκταθεί σε 18 μήνες, ή 30 σε εξαιρετικές περιστάσεις. Στις 4 Ιουνίου, έχοντας ήδη φτάσει στον νομικά μέγιστο χρόνο προφυλάκισης, η προφυλάκιση Σακκά παρατάθηκε για άλλους έξι μήνες, από το Εφετείο Αθηνών.

Ένας πλήρης μήνας σε απεργία πείνας: σε σύγκριση με το ρυθμό των ευρύτερων κοινωνικών εξελίξεων τα τελευταία χρόνια, η ιστορία του Σακκά μοιάζει με αργή, ακόμη και υποτονική.

 

Εξάλλου, χρειάστηκαν μόνο λίγες ώρες για την ελληνική κυβέρνηση να διατάξει και στη συνέχεια να εκτελέσει το κλείσιμο της ΕΡΤ, της κρατικής τηλεόρασης. Η απόφασή της να μειώσει το ακαθάριστο μηνιαίο κατώτατο μισθό σε € 586 ήταν εξίσου ταχεία, σε συνδυασμό με την επιλεκτική εισαγωγή μιας εργάσιμης εξαήμερης εβδομάδας και σημαντικές περικοπές στα επιδόματα αναπηρίας - όλα αυτά φέρνοντας μια μείωση βιοτικού επιπέδου για χιλιάδες ανθρώπους.

 

  Πριν από αυτό, χρειάστηκε ‘ενα εξίσου σύντομο χρονικό διάστημα να ακυρώσει τη μεταρρύθμιση του ελληνικού νόμου του 2010 περί υπηκοότητας που είχε δώσει δυνατότητα πρόσβασης στην ιθαγένεια για τους μετανάστες δεύτερης γενιάς, ή για να ξεκινήσει την επιχείρηση Ξένιος Ζευς , να πατάξει τους ύποπτους παράνομους μετανάστες και να τους στείλει στα νεοσύστατα "κέντρα κράτησης" σε όλη τη χώρα.

Ο Σακκάς αρχικά κρατούνταν ως μέρος του κύματος συλλήψεων με στόχο την οργάνωση  Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Ενώ δηλώνοντας ξεκάθαρα τις δικές του αναρχικές πεποιθήσεις , και ο Σακκάς και η οργάνωση έχουν αρνηθεί την ενεργό συμμετοχή του.

 

Αλλά αν o Σακκάς ήταν πράγματι μέλος δεν είναι πλέον το ερώτημα, ούτε οι δικαστικές αρχές φαίνεται να ενδιαφέρονται. Ο Σακκάς κρατείται με την μέθοδο που έχει κάνει εθνικό ρεκόρ μετά από μια σειρά καταδικαστικών αποφάσεων της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου το 1996, ακριβώς για αυτό το είδος της παράβασης. Ο Επαμεινώνδας Κορκονέας, ο ειδικός φρουρός ο οποίος τελικά καταδικάστηκε για το θάνατο του εφήβου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου που πυροδότησε τις ταραχές του Δεκεμβρίου του 2008 , είχε αφεθεί προσωρινά ελεύθερος κατά τη διάρκεια της δίκης του, καθώς και to δικό του μέγιστο όριο προφυλάκισης είχε λήξει.

Τότε, μπορεί να μην υπάρχει λογική εξήγηση πίσω από την επέκταση της προφυλάκισης Σακκά. Ωστόσο, μέχρι τώρα αυτό μοιάζει με μια ακόμη εξαίρεση στην θάλασσα των εξαιρέσεων που συνθέτουν την καθημερινή πραγματικότητα εδώ στην Ελλάδα.

Από το Μάιο του 2010, η πλειοψηφία των περικοπών λιτότητας και τω απολύσεων (ακόμη και αν είχαν προετοιμαστεί με ιδιαίτερη προσοχή μεσα από τον λόγο των ΜΜΕ) έχουν ανακοινωθεί και εκτελούνται σε ένα ρυθμό που θα καθιστούσε σχεδόν αδύνατο για τους περισσότερους από αυτούς που επηρεάζονται να τις παρακολουθήσουν, να εκφράσουν οποιεσδήποτε ανησυχίες ή αλλοίμονο, διαφωνία εναντίον τους. Έχουν συνηθίσει σε ένα τέτοιο κύμα επιθέσεων, που μπορεί να φαίνεται και φυσιολογικό, να αντισταθείς σε αυτή τη νέα κανονικότητα θα μπορούσε ακόμη και να φαίνεται χωρίς νόημα, ή μάταιο.

 Ποιό θα μπορούσε να είναι το κίνητρο που οδήγησε στην απόφαση των ελληνικών αρχών να καταπατήσουν τα δικαιώματα ενός αντιφρονούντα, να διατάξουν το κλείσιμο του ραδιοτηλεοπτικού τους οργανισμού, ή να απολύσουν δημόσιους υπαλλήλους εν μία νυκτί;

 

Η παράλογη ιστορία του Σακκά μπορεί να αναδείξει κάτι πιο ανησυχητικό από μια απλή «σκληρή στάση» σε έναν που έχει ομολογήσει εχθρός του κράτους. Σε μια δήλωση στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού διαλόγου σχετικά με την υπόθεση Σακκά, η Νέα Δημοκρατία (το κύριο κόμμα του κυβερνητικού συνασπισμού), όχι μόνο προσπάθησε να υπερασπιστεί αυτή την άνευ προηγουμένου παραβίαση της νομιμότητας, αλλά, αντίθετα, εξαπέλυσε δριμεία επίθεση κατά της αριστερής αξιωματικής αντιπολίτευσης, του ΣΥΡΙΖΑ,  για υπεράσπιση "κάθε είδους  κατηγορουμένων, οι οποίοι κατηγορούνται για αναρχία και τρομοκρατία ".

 

Αυτό θα ακουγόταν ακατανόητο στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, όπως και η περίπτωση της έκκλησης του Βύρωνα Πολύδωρα, ενός έμπειρου στελέχους της Νέας Δημοκρατίας, πρώην μέλος του υπουργικού συμβουλίου, που ρητά ζήτησε το κόμμα του να συνεργαστεί με το ναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής.

Η περίπτωση του Σακκά συμπυκνώνει με ακρίβεια τη φύση της αδικίας που βασιλεύει πάνω από την καθημερινή ζωή στην Ελλάδα - και πέραν αυτής. Σε όλη την Ευρώπη, οι ιστορίες της αστυνομικής βίας, κυβερνητικής αδικίας και η εισβολή στη ζωή των πολιτών γρήγορα μετατρέπονται σε μια κοινοτοπία και μια μια αποξένωση, ακόμα και μια ολοκληρωτική ρήξη δημιουργείται γρήγορα μεταξύ κράτους και κοινωνίας . Στην γρήγορα μεταβαλλόμενη εποχή μας, ένας μήνας μας φαίνεται σαν μια ολόκληρη ζωή. Για τον Σακκά, έχει γίνει αυτό ακριβώς: έχει βάλει τώρα μποστά την ζωή του.

Μετάφραση LEFTeria-news

http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2013/jul/04/greece-kostas-sakkas-hunger-strike

 

What's in a month? Thursday 4 July marks one calendar month since Kostas Sakkas – a 29-year-old anarchist arrested in Athens in December 2010 and held in prison without a trial since – started a hunger strike, demanding an end to his detention. According to Greek law, pre-trial detentions can extend to 18 months, or 30 in exceptional circumstances. On 4 June, having already reached his legal maximum time in pre-trial detention, Sakkas had it extended by another six months by an Athens court of appeal.

One full month on hunger strike: compared with the pace of wider social developments in recent years, Sakkas's story looks slow-paced, sluggish even.

After all, it took only a few hours for the Greek government to order and then execute the closure of ERT, the state broadcaster. Its decision to lower the gross monthly minimum wage to €586 was equally rapid, along with the selective introduction of a six-day working week and significant cuts to disability benefits – all bringing a lowering of the standard of living for thousands of people. Before that, it took an equally short period of time to cancel out the reform of the 2010 Greek citizenship law that had provided potential access to citizenship for second-generation immigrants, or to begin the Xenios Zeus operation, cracking down on suspected undocumented immigrants and sending them to newly established "holding centres" across the country.

Sakkas had been originally detained as part of the wave of arrests targeting the Conspiracy of Cells of Fire group. While clearly stating his own anarchist convictions, both Sakkas and the group itself have denied his active participation. But whether Sakkas was indeed a member is no longer the question, nor do the juridical authorities seem to care. Sakkas has been held in custody for what is a national record after a series of convictions of Greece by the European court of human rights in 1996 precisely for this type of violation; Epaminondas Korkoneas, the special guard who was eventually convicted for the death of teenager Alexandros Grigoropoulos that sparked the December 2008 riots, was temporarily released during his trial as his own pre-trial maximum had expired.

There may be no rational explanation behind the extension of Sakkas's pre-trial detention, then. Yet by now this looks like one more exceptional event in the sea of exceptions that make up everyday reality here in Greece. Since May 2010, the majority of austerity-led cuts and redundancies (even if meticulously prepared for in the media discourse) have been announced and executed at a pace that would make it all but impossible for most of those affected to follow them, to express any concerns or, woe betide, dissent against them. Getting used to such a wave of attacks might seem normal; resisting this new normality could even appear to be meaningless, or futile.

What might the motive be that drives the Greek authorities' decision to trample over the rights of a single dissident, to order the shutdown of its own broadcaster, or to sack public servants overnight? Sakkas's absurd story may highlight something more alarming than a mere "tough stance" on a self-confessed enemy of the state. In a statement responding to a parliamentary dialogue concerning Sakkas's case, New Democracy (the main government coalition party) not only didn't try to defend this unprecedented breach of legality, but instead lashed out against the leftwing main opposition Syriza for defending "any sort of accused who are charged with anarchy and terrorism". This would have sounded incomprehensible in the very recent past, as would have been the case with the call by Vyron Polydoras, an experienced New Democracy former cabinet member who explicitly called for his party to co-operate with the Nazi party Golden Dawn.

Sakkas's case encapsulates precisely the nature of the injustice that reigns over daily life in Greece – and further afield. Across Europe, stories of police violence, governmental injustice and intrusion into citizens' lives are rapidly turning into a banality; an alienation, even an outright rupture between state and society is building up fast. In our fast-moving times, a month feels like a lifetime. For Sakkas, it has become precisely that: he has now put his own life on the line.