Τρίτη 28 Μαΐου 2013

MORNING STAR “Ελλάδα και Γερμανία: Ποιος χρωστάει σε ποιον;” Οι πολεμικές αποζημιώσεις και οι Γερμανοι καπιταλιστές.

«Φέρνω όμως και ένα άλλο στοιχείο, που είναι πολύ σημαντικό.


Όταν εξαιτίας του θέματος των ομήρων έπρεπε να πληρώσει η Γερμανία σε όλους, όσοι είχαν δουλέψει καταναγκαστικά, αποφάσισε η γερμανική Κυβέρνηση να χωρίσει το θέμα και να πει «Το ένα τρίτο θα το πληρώσουν οι εταιρείες όπου δούλευαν οι όμηροι, το ένα τρίτο το κράτος και το ένα τρίτο ο γερμανικός λαός». Ξεσηκώθηκε τότε ο γερμανικός λαός και το απέκλεισε και γι’ αυτό πλήρωσαν μονάχα το γερμανικό δημόσιο και οι εταιρείες.


Το ίδιο λέω κι εγώ τώρα. Εγώ δεν ζητάω από τον γερμανικό λαό -και δεν πρέπει να ζητήσουμε από τον γερμανικό λαό- να πληρώσει. Ζητάμε να πληρώσουν όλες οι εταιρείες, οι οποίες θησαύρισαν στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και το γερμανικό δημόσιο, που φορολογεί περισσότερο τους ανθρώπους αυτούς.


Αυτό είναι η απάντησή μου σε αυτό που ήθελαν να πουν».



Μανώλης Γλέζος, Βουλή των Ελλήνων, 26 Απριλίου 2013







Greece and Germany: who is in debt to whom?

Thursday 18 April 2013
by Bill Benfield



 





Ελλάδα και Γερμανία: Ποιος χρωστάει σε ποιον;


Λοιπόν, το BBC έχει αλλάξει σίγουρα τον σκοπό του όλα αυτά τα χρόνια και τώρα μένει κανείς να αναρωτηθεί αν αυτές τις μέρες, η Άνγκελα Μέρκελ πρόκειται να αγιοποιηθεί.


Ωστόσο, εν πάση περιπτώσει, υπάρχουν και εκείνοι που σήμερα αισθάνονται ότι το πρόβλημα του σκοπού, δεν ήταν ότι ήταν πάρα πολύ μαλακος  για τους Γερμανούς, αλλά ότι ήταν εντελώς πολύ διορατικός.

Ιδιαίτερα σημαντικοί ήταν οι στίχοι:


«Ας μην γινόμαστε κτήνη με τους Γερμανούς ...





Πρέπει να είμαστε καλοί,



Και με ανοιχτό μυαλό


Πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε έναν τρόπο


Για να γνωρίζουν οι Γερμανοί ότι, όταν τελειώσει ο πόλεμος


Δεν είναι αυτοί οι οποίοι θα πρέπει να πληρώσουν. "


Ρωτήστε τον Μανώλη Γλέζο, τον 89χρονο αριστερό πολιτικό, φημισμένο για την αναρρίχηση στην Ακρόπολη τον Μάη του 1941 και το σκίσιμο της σημαίας με τη σβάστικα, των ναζί κατακτητών ».
Ο ίδιος υποστήριξε πρόσφατα ότι η Γερμανία χρωστάει περισσότερα στην Ελλάδα από τις πολεμικές αποζημιώσεις από ότι το σύνολο του κόστους των μνημονίων.

«Εμείς δεν χρωστάμε στους Γερμανούς χρήματα, οι Γερμανοί, μας χρωστάνε», είπε σε μια συνέντευξη στο γραφείο του, στο κέντρο της Αθήνας, καθισμένος μπροστά από αφίσες του ριζοσπαστικού σχήματος. του ΣΥΡΙΖΑ.

«Μας χρωστάνε συνολικά  € 162 δισεκατομμύρια, χωρίς τόκους», είπε.
"Αν προσθέσετε 3% τόκο, είναι περισσότερα από € 1 τρισ."



Λοιπόν, ορίστε, ένα μεγάλο μεγάλο κομμάτι του προβλήματος της Ελλάδας φεύγει..
Και η ιδέα εχει βρει κάποιο πρόσφορο έδαφος πρόσφατα.

Σίγουρα αρκετό για να παροτρύνει την ελληνική κυβέρνηση να αναθέσει την σύνταξη έκθεσης από ομάδα εμπειρογνωμόνων στο Υπουργείο Οικονομικών στην Αθήνα.

Σύμφωνα με την ελληνική εφημερίδα Το Βήμα, τα ευρήματα της ομάδας μιλούν για € 108δις οφειλώμενα για τις ζημίες στις ελληνικές υποδομές, με άλλα € 54 δις που οφείλονται για ένα δάνειο που η Ελλάδα αναγκάστηκε να δώσει στο Βερολίνο κατά την διάρκεια του πολέμου.



Ωστόσο, η κατάσταση δεν είναι τόσο απλή.

Η Βέρμαχτ ανέλαβε τις τύχες της Ελλάδας τον Απρίλιο του 1941.
Όπως συνήθως συνέβαινε στις χώρες που εισέβαλαν οι Γερμανοί το Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, το κόστος της κατοχής έπεφτε επάνω στην κατεχόμενη χώρα και η οικονομία ναυάγησε με τις υποχρεωτικές εξαγωγές - στην πραγματικότητα, λεηλασία.


Επιπλέον, η Γερμανία ανάγκασε την Ελληνική Εθνική Τράπεζα να της δανείσει 476 εκατ. Γερμανικά μάρκα, άτοκα.



Μετά τον πόλεμο, οι συμμαχικές δυνάμεις πραγματοποίησαν το 1945 την η Διάσκεψη του Παρισιού για τις αποζημιώσεις.
Η Ελλάδα ζήτησε $ 10 δισ. σε αποζημιώσεις, αλλά της αποδόθηκε μόνο το 7% περίπου των συνολικών γερμανικών πληρωμών - λιγότερο από το ένα τέταρτο των αιτημάτων της.

Όμως, σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας της Συνθήκης του Λονδίνου για το Χρέος, το 1953, οι πληρωμές αποκατάστασης ανεστάλησαν μέχρι να υπογραφεί συνθήκη ειρήνης.
Αυτό τελικά συνέβη το 1990, αλλά δεν απαιτήθηκε από την Γερμανία να καταβάλει περαιτέρω αποζημιώσεις σε χώρες όπως η Ελλάδα.




Η Ελλάδα υπέγραψε τη συνθήκη - δεν είχε πραγματικά καμία άλλη επιλογή δεδομένης της πολιτικής πραγματικότητας, την δεδομένη χρονική στιγμή.
Θα ήταν πολιτικά δύσκολο να απαιτήσει τεράστιες αποζημιώσεις, με δεδομένη την κεντρική θέση που είχε αποκτήσει η Γερμανία στην Ευρώπη τότε.


Έτσι ουσιαστικά μπήκαν στο περιθώριο οι επανορθώσεις, δίνοντας ενα μεγάλο πλεονέκτημα στην Γερμανία και ένα  εξίσου τεράστιο μειονέκτημα στην Ελλάδα




Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει το μικρό θέμα του άτοκου «δανείου» των 476 εκ.μάρκων,  που αποσπάσθηκε βιαίως από τους Ναζί και δεν αποπληρωθηκε ποτέ.
Εάν αυτό θεωρηθεί ως λάφυρο πολέμου, τότε θα υπόκεινται σε αποζημίωση εκτός και αν σύμφωνα με τη συνθήκη του 1990, η Γερμανία δεν θα πρέπει να το πληρώσει.

Εάν, όμως, το αναγκαστικό δάνειο θεωρείται ως μια τραπεζική συναλλαγή, τότε η Ελλάδα θα έχει το δικαίωμα να πάρει πίσω τα χρήματα - και, με σχεδόν 70 χρόνια τόκων, θα μπορούσε να ανέλθει σε ένα καθαρό ποσό άνω των € 100 δις.



Αλλά το πρόβλημα του 2013, είναι το ιδιο με αυτό που παρουσιάστηκε το 1990.
Είναι πολιτικά δύσκολο να απαιτήσεις τεράστιες αποπληρωμές όταν είσαι στην δαγκάνα της Γερμανίας και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί της σε εχου αρπάξει από τον λαιμό.

Και κοιτάζοντας την ολη αυτή την άσχημη σύνθεση της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης και της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής, δεν φαίνεται να είναι τυχερό για την Ελλάδα να απαιτήσει το ίδιο επίπεδο συγχώρεσης για τα λάθη της προηγούμενης διακυβέρνησης, δεδομένου ότι αυτή την χορήγησε γενναιόδωρα στην Γερμανία μετά τον πόλεμο.


Έτσι, ποιός, στο τέλος, θα πληρώσει τι, σε αυτό το περίπλοκο χάος;
Καλά, η απάντηση είναι απλή - η παλιά καλή εργατική τάξη, ως συνήθως.

Διότι, αφού οι φασίστες της ναζιστικής Γερμανίας απέτυχαν, οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις της Δυτικής Ευρώπης χάρισαν στους καπιταλιστές της νέας Γερμανίας το χρέος που όφειλαν στους εργαζόμενους στην Ελλάδα, οι οποίοι σκοτώθηκαν κατά δεκάδες χιλιάδες και πέθαναν κατά εκατοντάδες χιλιάδες από υποσιτισμό, ως αποτέλεσμα της κατοχής.




Και έπειτα, αργότερα, όταν οι καπιταλιστές του ελληνικού τραπεζικού τομέα τα έκαναν μαντάρα, οι νέοι Γερμανοί καπιταλιστές ανάγκασαν την ελληνική κυβέρνηση να βάλει την εργατική της τάξη να πληρώσει για άλλη μια φορά.

Ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Αβραμόπουλος δήλωσε πρόσφατα ότι το διεθνές δίκαιο θα καθορίσει κατά πόσον η Γερμανία οφείλει ακόμα χρήματα στην Ελλάδα.
Αλλά είναι ένα διεθνές καπιταλιστικό δίκαιο, οπότε μην ποντάρετε σε ένα αποτέλεσμα που θα ευνοεί τους εργαζόμενους στην Ελλάδα.

Επειδή όλο αυτό το χάος, είναι ένα σαφές παράδειγμα του κανόνα ότι, όποιος και να χάνει στην καπιταλιστική κοινωνία, ο καπιταλισμός κερδίζει.





Μετάφραση: LEFTeria-news



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ



ΑΡΧΕΙΟ.GUARDIAN Η Γερμανία αποφεύγει τις πολεμικές αποζημιώσεις που οφείλει στην Ελλάδα



VIDEO.EURONEWS."«ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤH» Έκθεση μπορεί να αποκαλύψει ότι η Γερμανία χρωστά δισεκατομμύρια ευρώ στην Ελλάδα"
http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/04/videoeuronews-h.html


ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ.Η συγκλονιστική ομιλία του Μανώλη Γλέζου για την Αντίσταση και τις Γερμανικές οφειλές.


HUFFINGTON POST."Οι Γερμανικές Ανεξόφλητες Αποζημιώσεις του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα: Μια Κηλίδα στο Διεθνές Νομικό Σύστημα".











Well, the BBC has certainly changed its tune over the years and now one is left wondering these days if Angela Merkel is about to be nominated by Auntie for canonisation.

However, be that as it may, there are those today who feel that the song's problem was not that it was too soft on the Germans, but that it was altogether too prescient.
Particularly relevant was the verse running:
"Don't let's be beastly to the Germans...




We must be kind,

And with an open mind

We must endeavour to find a way

To let the German know that, when the war is over

They are not the ones who'll have to pay."



Ask Manolis Glezos, the 89-year-old left-wing politician famed for climbing up to the Acropolis in May 1941 and tearing down the nazi occupiers' swastika flag.

He claimed recently that Germany still owes Greece more in wartime reparations than the entire cost of the bailout.
"We don't owe the Germans money, they owe us," he said in an interview in his central Athens office, sitting in front of posters for his radical Syriza bloc.
"The total they owe us is €162 billion without interest," he said.
"If you add 3 per cent interest, it's more than €1 trillion."

Well, there you go, that's a great big chunk of Greece's problem cleared away.
And the idea had found some traction recently.

Certainly enough to prompt the Greek government to commission a report by a team of experts at the Finance Ministry in Athens.

According to Greek newspaper To Vima, the team's findings suggested that €108bn is owed for damage to Greek infrastructure, with another €54bn owed for a loan that Greece was forced to give Berlin during the war.







However, the situation isn't that simple.
The Wehrmacht took over Greece in April 1941.
As was usually the case in countries invaded by the Germans in WWII, the cost of the occupation was forced onto the occupied country and the economy was wrecked with compulsory exports - in effect, plunder.
Additionally, Germany forced the Greek National Bank to lend it 476 million Reichsmarks interest-free.





After the war, the allied powers held the Paris Conference on reparations in 1945.
Greece claimed $10bn in reparations but was only awarded about 7 per cent per cent of the total German payout - less than a quarter of its claim.

But under the terms of the 1953 London Debt Agreement, reparation payments were suspended until a peace treaty was signed.
That finally happened in 1990, and didn't require Germany to pay further reparations to countries like Greece.




Greece signed up to the treaty - it didn't actually have any choice given the reality of politics at the time.
It would have been politically difficult to demand huge reparations, given the central status that Germany had acquired in the Europe of the day.
So that effectively sidelined reparations, to the huge advantage of Germany and the equally huge disadvantage of Greece.

However, there still remains the small matter of a 476m Reichsmark interest-free "loan" extracted under duress by the nazis and never repaid.
If this is considered as war plunder, then it would be subject to reparation except that under the 1990 treaty, Germany would not have to pay it.
If, however, the forced loan is considered as a banking transaction, then Greece would be entitled to get the money back - and, with nearly 70 years of interest, that could amount to a tidy sum in excess of €100bn.

But the same problem rears its head in 2013 that showed in 1990.
It's politically difficult to demand huge repayments when you're in hock to Germany and its European allies up to your neck.
And looking at the nasty line-up of European government and world politics, it doesn't seem to be the flavour of the month for Greece to demand the same level of forgiveness for the errors of a previous government as it generously granted Germany after the war.



So who is, in the end, paying for what in this complicated mess?
Well the answer is simple - the poor old working class as usual.
Because, after the fascists of nazi Germany failed, the capitalist governments of western Europe forgave the capitalists of the new Germany the debt they owed to the working people of Greece, who were killed in their tens of thousands and died in their hundreds of thousands of malnutrition as a result of the occupation.




And then, later, when the capitalists of Greek banking screwed up, the new German capitalists forced the Greek government into making their working class pay yet again.

Greek Foreign Minister Dimitris Avramopoulos said recently that international law will determine whether Germany still owes Greece money.
But it's international capitalist law, so don't put any money on a result favouring Greece's working people.

Because the whole mess is a clear illustration of the rule that, whoever loses in capitalist society, capitalism wins.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.