Turkey protests unite a colourful coalition of anger against Erdogan
Be they lecturers or street vendors, Turkish nationalist or Kurdish separatist, the Taksim Square protests have brought together Istanbul's disparate groups ... but for how long?
Constanze Letsch in Istanbul
The Guardian, Monday 3 June 2013
Protesters add notes to a damaged car after four days of demonstrations against the Turkish government in Istanbul. Photograph: Tolga Bozoglu/EPA
Η Τουρκία διαδηλώνει ενωμένη σε ένα πολύχρωμο συνασπισμό οργής κατά του Ερντογάν
Είτε πρόκειται για καθηγητές ή για πλανόδιους πωλητές, Τούρκους εθνικιστές ή Κούρδους αυτονομιστές, οι διαδηλώσεις της πλατείας Ταξίμ έφεραν μαζί διαφορετικές οργανώσεις της Κωνσταντινούπολης ... αλλά για πόσο καιρό;
Είτε πρόκειται για καθηγητές ή για πλανόδιους πωλητές, Τούρκους εθνικιστές ή Κούρδους αυτονομιστές, οι διαδηλώσεις της πλατείας Ταξίμ έφεραν μαζί διαφορετικές οργανώσεις της Κωνσταντινούπολης ... αλλά για πόσο καιρό;
Καθισμένη στο γρασίδι του Πάρκου Gezi, στην πλατεία Ταξίμ, η καθηγήτρια Πανεπιστημίου Serem Ramau βοηθά μερικούς από τους φοιτητέςς της, στις εργασίες τους. Εχουν περάσει λιγότερες από 24 ώρες, από μερικές από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις ενάντια στην τουρκική κυβέρνηση εδώ και χρόνια και το πάρκο έχει μετατραπεί, τουλάχιστον προς το παρόν. Το μόνο αποδεικτικό στοιχείο της σύγκρουσης του Σαββατοκύριακου είναι τα πανό και οι αφίσες στους φράχτες, στους τοίχους και στα δέντρα.
Η Ramau εξηγεί γιατί και οι φοιτητές της συμμετείχαν στις διαδηλώσεις. "Οι άνθρωποι θέλουν απλά να μπορούν να εκφραστούν, αλλά ο Ερντογάν θέλει ένα αυταρχικό καθεστώς. Εμείς το απορρίπτουμε αυτό και γι 'αυτό είμαστε εδώ."
Ενώ ξεκουράζεται κάτω από την σκιά ενός δέντρου δίπλα σε ένα περίπτερο που διαχειρίζονται ακτιβιστές LGBT της Lambda Istanbul, ο 29χρονος Aygünes Onur, σύμβουλος, μας είπε ότι για πρώτη φορά, ένιωθε σαν να υπήρχε πραγματική ώθηση πίσω από ένα μεγαλύτερο πολιτικό κίνημα: "Οι φίλοι μου και εγώ, νιώθουμε όλο και πιο καταπιεσμένοι στην Τουρκία, αλλά αυτό τώρα είναι πολύ ενθαρρυντικό. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους εδώ, δεν ήταν πολιτικά ενεργοί".
Ο Aygünes, ο οποίος έχει συμμετάσχει σε κινητοποιήσεις όπως το Istanbul Gay Pride ή στις κινητοποιήσεις της Πρωτομαγιάς, πιστεύει ότι η υπερβολική αστυνομική βία που χρησιμοποιείται στην πλατεία είναι αντιπαραγωγική, φέρνοντας όλο και περισσότερους ανθρώπους στους δρόμους, αντί να τους αποθαρρύνει. "Έχω δεχθεί δακρυγόνα, για πρώτη φορά εδώ και το μόνο που μου έκανε ήταν να με κάνει πιο αποφασιστικό".
Μια μεγάλη ομάδα φοιτητών αποτίουν φόρο τιμής στον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας, φωνάζοντας «Είμαστε στρατιώτες του Μουσταφά Κεμάλ» καθώς προσπερνούν μια χειρόγραφη πινακίδα, η οποία γράφει «Εμείς δεν θα σκοτώσουμε, ούτε θα σκοτωθούμε, δεν είμαστε στρατιώτες κανενός» - το σύνθημα του αντι-μιλιταριστικού κινήματος της Τουρκίας. Σημαίες του κινήματος για το περιβάλλον, πανό με το ουράνιο τόξο. σημαίες του Ατατούρκ, του Τσε Γκεβάρα, από διαφορετικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, κοσμούν όλο το πάρκο. Δέντρα φέρουν τα ονόματα των πρόσφατων θυμάτων από την επίθεση παγιδευμένων αυτοκινήτων στο Reyhanli και από τους 35 άμαχους που σκοτώθηκαν σε μια τουρκική αεροπορική επιδρομή στο σύνορα με το Ιράκ το 2011.
«Δεν είμαστε ούτε αντι-ισλαμιστές ούτε αντι-κοσμικοί», λέει ο Aygünes. "Όλες οι κατηγορίες της κοινωνίας είναι εδώ, αυτή είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, είμαι τόσο ενθουσιασμένος!"
Ενώ η μεσαία αστική τάξη της Κωνσταντινούπολης κρατάει σε μεγάλο βαθμό το κίνημα διαμαρτυρίας και άλλοι στο πάρκο Gezi είναι επίσης δυσαρεστημένοι. Καθώς χειρίζεται ένα καρότσι με καρπούζια, ο Κούρδος πωλητής φρούτων Hüseyin Avci βγάζει τα παράπονά του: «Η zabita [Δημοτική Αστυνομία] δεν μου αφήνει σχεδόν κανένα περιθώριο να βγάλω χρήματα πλέον.Το καρότσι μου είναι μόνη πηγή εισοδήματος. Το ΑΚΡ βάζει τέλος στις πλανόδιους πωλητές.. , αλλά δεν προσφέρει εναλλακτικές λύσεις », είπε, αναφερόμενος στο κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του πρωθυπουργού.
Ο Alihan Kirac, 27 ετών, εξέφρασε παρόμοια παράπονα: "Όλη η οικογένεια μου είναι στον τομέα του λιανικού εμπορίου.Ο Ερντογάν θέλει να χτίσει εμπορικά κέντρα παντού, ακόμη και στο κέντρο της πόλης Πώς υποτίθεται ότι θα βγάλουμε κάποια χρήματα;"
Όπως και πολλοί διαδηλωτές, ο Kirac αντιτίθεται έντονα στην εικαζόμενη αυθαιρεσία του Ερντογάν. «Αυτός δεν ακούει κανέναν. Γίνεται πλουσιότερος κάθε μέρα και ο ίδιος δεν ενδιαφέρεται για μας.» Αφού υποστήριξε το ΑΚΡ στο παρελθόν, πρόσθεσε: «Σίγουρα δεν θα το ξαναψηφίσω».
Λίγοι εθελοντές διανέμουν φαγητό, νερό, ρούχα, ομπρέλες και ιατρικές προμήθειες σε ένα τραπέζι που στήθηκε από τους ακτιβιστές. Μια χειρόγραφη πινακίδα ζητά δωρεές για κουβέρτες, σκηνές, αδιάβροχα.
«Οι άνθρωποι δωρίζουν όλα αυτά τα πράγματα», λέει ο 20χρονος φοιτητής οικονομικών Doruk Keskin. "Και εμείς τα διανέμουμε δωρεάν σε όποιον το ζητήσει."
Ο Keskin δεν είναι σίγουροι για το ποσοι εθελοντές εργάζονται στο σταθμό εφοδιασμού: ". Οργανώνουμε τα πάντα εμείς και λειτουργεί πολύ καλά Αυτό δεν είναι πια μόνο το κίνημα του πάρκου Gezi. Αυτό είναι ένα λαικό κίνημα"
Σαν να ήθελε να τον δικαιώσει , μια γυναίκα στα 50 της έφτασε με μια πλαστική σακούλα γεμάτη από φρέσκο ψωμί, ενώ σε ένα γειτονικό περίπτερο, ένας ηλικιωμένος άνδρας ζητάει τσάι.
Μόλις λίγα μέτρα κάτω από το δρόμο, υπάρχει μια ομάδα γυναικών με κομψό ντύσιμο γραφείου, οι οποίες κρατούν σημαίες που φέρουν το πορτρέτο του Ατατούρκ, του σεβαστού ιδρυτή της δημοκρατίας. "Δεν θα πάω στη δουλειά σήμερα," λέει μια από αυτές, γελώντας. «Το αφεντικό μας υποστηρίζει αυτή την διαδήλωση»
«Είμαστε εδώ επειδή έχουμε βαρεθεί με αυτή την κυβέρνηση που προσπαθεί να περιορίσει την ελευθερία μας. Φτάνει πια», δήλωσε η Ebru Yilmaz, 37 ετών. «Είμαστε τα παιδιά του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, του μεγαλύτερου ηγέτη όλων των εποχών!"
Ωστόσο, ορισμένοι διαδηλωτές ανησυχούν για τον ολοένα και πιο εθνικιστικό τόνο των διαδηλώσεων που ξεκίνησε ως μια ειρηνική καθιστική διαμαρτυρία εναντίον της ανάπλασης ενός μικρού πάρκου σε ένα κιτς εμπορικό κέντρο οθωμανικού στιλ και ενός ξενοδοχειακού συγκροτήματος.
«Για μερικούς ανθρώπους εδώ είναι εντελώς φυσικό να κυματίζουν τουρκικές σημαίες και να επικαλούνται τον Ατατούρκ στα συνθήματα τους», μας λέει σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, Elmas Bingöl. «Αλλά για μένα, ως Κούρδος, αυτά είναι σύμβολα που συνδέονται με προβλήματα που δεν έχουν λυθεί ακόμα στην Τουρκία Μερικοί άνθρωποι φωνάζουν:.”Πόσο ευτυχισμένος είναι αυτός που λέει «είμαι Τούρκος»”, αλλά αυτό εμας μας αποκλείει.»
Ο Aygünes εκφράζει τη λύπη του για την απουσία του φιλοκουρδικού κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP) στις διαδηλώσεις: «Τους υποστήριζα πάντα, και υποθέτω ότι είναι πολιτική η απόφαση να παραμείνουν στο περιθώριο για τώρα».
Ο συμπρόεδρος του BDP, Σελαχατίν Ντεμιρτάς, δήλωσε το Σάββατο ότι το κόμμα του υποστήριξε τις διαδηλώσεις κατά των πολιτικών καταστολής της κυβέρνησης, αλλά προειδοποίησε τις εθνικιστικές οργανώσεις να μην προσπαθήσουν να σαμποτάρουν τις συνεχιζόμενες ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και της Τουρκικής κυβέρνησης: «Δεν θα επιτρέψουμε τα γεγονότα στο πάρκο Gezi να στραφούν εναντίον της ειρηνευτικής διαδικασίας ... η βάση του κόμματός μας δεν συμμετέχει σε διαδηλώσεις ρατσιστών και φασιστών».
Την Κυριακή το βράδυ, ορισμένοι εθνικιστές συγκρούστηκαν για λίγο με Κούρδους ακτιβιστές που κρατούσαν σημαίες του φυλακισμένου ηγέτη του ΡΚΚ Αμπντουλάχ Οτσαλάν στην πλατεία Ταξίμ.
«Ο σαφέστερος διαχωρισμός μεταξύ των εθνικιστικών κεμαλιστών της δυτικής ακτής και των φιλελεύθερων αριστερών περνάει από την στάση τους απέναντι στο κουρδικό ζήτημα», λέει ο Onur Aygünes. "Και μέχρι στιγμής, δεν έχει υπάρξει πολύς διάλογος για το θέμα."
«Ο σαφέστερος διαχωρισμός μεταξύ των εθνικιστικών κεμαλιστών της δυτικής ακτής και των φιλελεύθερων αριστερών περνάει από την στάση τους απέναντι στο κουρδικό ζήτημα», λέει ο Onur Aygünes. "Και μέχρι στιγμής, δεν έχει υπάρξει πολύς διάλογος για το θέμα."
Νομίζει ότι αυτό μπορεί να αλλάξει με το χρόνο. «Το πρώτο βήμα είναι να φωνάξουμε μαζί συνθήματα διαμαρτυρίας και το δεύτερο βήμα θα είναι να αρχίσουμε να μιλάμε».
Μετάφραση: LEFTeria-news
Sitting on the grass in Taksim Square's Gezi Park, university English tutor Serem Ramau helps some of her students with their homework. Less than 24 hours after some of the biggest demonstrations against the Turkish government in years, the park has been transformed, at least for the time being. The only evidence of the weekend turmoil are the banners and posters on the fences, walls and trees.
Ramau explains why she and her pupils joined the protests. "The people just want to be able to express themselves, but [Turkish Prime Minister Recep Tayyip] Erdogan wants an authoritarian regime. We reject that, and that is why we are here."
Resting in the shade of a tree next to a stand manned by the LGBT activists of Lambda Istanbul, 29-year-old consultant Onur Aygünes said that for the first time he felt as if there was real momentum behind a larger political movement: "My friends and I felt increasingly oppressed in Turkey, but this is very inspiring. Most of the people here have never been politically active."
Aygünes, who has participated in rallies such as the Istanbul Gay Pride or Mayday demonstrations, believes the excessive police violence used in the square was counter-productive, bringing more and more people onto the streets, rather than deterring them. "I have been teargassed for the first time here, and all it did was to make me more determined."
A large group of students pay tribute to modern Turkey's founder, chanting "We are Mustafa Kemal's soldiers" as they walk past a handwritten sign, which reads "We will not kill, we will not be killed, we are not anyone's soldiers" – the slogan of the anti-militarist movement in Turkey. Flags of the environmentalist movement, rainbow banners, flags of Atatürk, of Che Guevara, of different trade unions, all adorn the park. Trees bear the names of the recent car bomb attack victims in Reyhanli, and of the 35 civilians killed in a Turkish airstrike on the Iraqi border in 2011.
"We are neither anti-Islamist nor anti-secularist," Aygünes says. "All groups of society are here, this is the first time this happens, I am so excited!"
While Istanbul's urban middle class largely fuels the protest movement, others in Gezi Park are also disaffected. Manning a watermelon cart, Kurdish fruit seller Hüseyin Avci airs his grievances: "The zabita [municipal police] barely leave any room for me to make any money anymore. The cart is my only source of income. The AKP cracks down on mobile street sellers, but does not offer any alternatives," he said, referring to the governing Justice and Development party of the prime minister.
Alihan Kirac, 27, voiced similar gripes: "My whole family is in retail. Erdogan wants to build shopping malls everywhere, even in the city centre. How are we supposed to make any money?"
Like many protesters, Kirac strongly objects to Erdogan's perceived high-handedness. "He doesn't listen to anyone. He gets richer every day, and he doesn't care about us." Having supported the AKP in the past, he added: "I certainly will not vote for them again."
A few volunteers hand out food, water, clothing, umbrellas and medical supplies at a table erected by activists; a handwritten sign asks for donations of blankets, tents, raingear.
"People donate all of these things," says 20-year-old economics student Doruk Keskin. "And we hand them out for free to anyone who asks."
Keskin is not sure how many volunteers work at the supply station: "We organise everything ourselves and it works very well. This is not just the Gezi Park movement anymore; this is a movement of the people."
As if to prove his point, a woman in her 50s arrived with a plastic bag full of fresh bread while at a neighbouring stand, an elderly man asks for tea.
Just a few metres down the path, a group of women in smart office clothes gath, carrying flags bearing the portrait of Atatürk, the revered founder of the republic. "We will not go to work today," one of them says, laughing. "Our boss supports this protest."
"We are here because we are fed up with this government that tries to limit our freedom. Enough is enough", said Ebru Yilmaz, 37. "We are the children of Mustafa Kemal Atatürk, the greatest leader of all times!"
However, some protesters worry about the increasingly nationalist tone of the demonstrations which started as a peaceful sit-in against the redevelopment of a small park into a kitschy Ottoman-style mall and hotel complex.
"For some people here it is completely natural to wave Turkish flags and to invoke Atatürk in their slogans," says documentary film maker Bingöl Elmas. "But for me, as a Kurd, these symbols are connected to problems that we have not solved yet in Turkey. Some people shout: 'How happy is the one who says 'I am a Turk', but that excludes us.
Aygünes regrets the absence of the pro-Kurdish Peace and Democracy party (BDP) at the protests: "I have always supported them, and I guess it's a political decision for them to remain on the sidelines for now."
The co-chair of the BDP, Selahattin Demirtas, said on Saturday that his party supported the protests against repressive government policies, but warned nationalist groups not to try and sabotage the ongoing peace talks between the Kurdistan Workers' party (PKK) and the Turkish government: "We will not allow the events in Gezi Park to turn against the peace process … Our party base does not participate in demonstrations of racists and fascists."
On Sunday evening, some nationalists briefly clashed with Kurdish activists carrying flags of jailed PKK leader Abdullah Öcalan on Taksim Square.
"The clearest split between nationalist west-coast Kemalists and liberal leftists runs along their attitudes towards the Kurdish issue", Onur Aygünes says. "And so far, there has not been much dialogue on the issue."
He thinks that this may change with time. "The first step is to chant protest slogans together, and the second step will be to start talking."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.