A disastrous and unconvincing case of brutality and mismanagement by the Greek police
Conflicting stories and doctored photographs reveal clumsy attempts by the Greek police to conceal the degree of force used during and after the arrest of four anarchists.
By Yiannis Baboulias Published 09 February 2013
A before and after montage of the photos released by the Greek police of one of the anarchists.
Μια καταστροφική και μη πειστική υπόθεση βαρβαρότητας και κακοδιαχείρισης από την ελληνική αστυνομία.
Αντικρουόμενες ιστορίες και παραποιημένες φωτογραφίες αποκαλύπτουν την αδέξια προσπάθεια της Ελληνικής Αστυνομία να κρύψει τον βαθμό βίας που χρησιμοποίησε κατά τη διάρκεια και μετά τη σύλληψη των τεσσάρων αναρχικών.
Καθώς περισσότερες φωτογραφίες των τεσσάρων αναρχικών που συνελήφθησαν την περασμένη εβδομάδα δημοσιεύθηκαν από την ελληνική αστυνομία, ένας νέο γύρος αντιπαράθεσης άνοιξε στα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ. Σε μια προσπάθεια να αποδείξει ότι η εκτεταμένη κακοποίηση που υπέστησαν οι ύποπτοι έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της σύλληψής τους και όχι αργότερα, όπως οι ίδιοι και οι δικηγόροι τους ισχυρίζονται, το τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων της Ελληνικής Αστυνομίας ορίστηκε να διερευνήσει την υπόθεση. Το συμπέρασμά τους ήταν, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες και αστυνομικούς, ότι ενδείξεις πάλης ήταν φανερές και ότι οι ύποπτοι υπέστησαν τους τραυματισμούς αφότου αντιστάθηκαν στη σύλληψη, ένας ισχυρισμός που ο Νίκος Δένδιας (Υπουργός Προστασίας του Πολίτη), είχε υποστηρίξει και επαναλάβει ο ίδιος.
Σύμφωνα με επίσημη δήλωση της αστυνομίας, αυτές οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν γύρω στις 13:00, μόνο δέκα λεπτά αφου πραγματοποιήθηκε η σύλληψη. Μια κάμερα τηλεφώνου και μια μικρή ψηφιακή φωτογραφική μηχανή χρησιμοποιήθηκαν και οι εικόνες εστάλησαν στην αρμόδια υπηρεσία μέσω e-mail στις 13:45 μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα στις 13:30. Η έκταση στους μώλωπες στα πρόσωπα των υπόπτων είναι πραγματικά τρομακτική και αναπόφευκτα προκύπτουν μια σειρά από ερωτήματα.
Αυτό το νέο σετ φωτογραφιών δημοσιεύθηκε επίσης.
Ενώ η αστυνομία ισχυρίζεται ότι αυτές οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν αμέσως μετά το συμβάν (το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 12:50) και επίσης, ότι προσπάθησε να τα στείλει για πρώτη φορά στην αρμόδια υπηρεσία στις 13:30 και στις 13:45, το EXIF data (pdf) το οποίο οι ίδιοι παρουσίασαν, δείχνει ότι μερικές φωτογραφίες δεν είχαν ληφθεί μέχρι τις 14:31. Επιπλέον, για να προστεθεί στην όλη σύγχυση, στο φόντο μιας από τις εικόνες, ένα ρολόι δείχνει καθαρά 8:25 . Λες και δεν θα ήταν αρκετά όλα αυτά, τα μεταδεδομένα των αρχείων, (the metadata of the files), δείχνουν ότι τα αρχεία δεν είχαν δημιουργηθεί στον συγκεκριμένο υπολογιστή μέχρι τις 13:53, το οποίο και πάλι δεν στηρίζει τους ισχυρισμούς τους. Αλλά τα EXIF data και τα metadata δόθηκαν κατά τέτοιο τρόπο (αρχείο PDF) που θα μπορούσαν να έχουν αλλάξει με ένα απλό επεξεργαστή κειμένου. Αυτό δεν το επισημαίνουμε για να πούμε ότι ήταν πραγματικά αλλαγμένα, αλλά να επισημάνουμε ότι όλο αυτό είναι ένα χάος και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποδείξει τίποτα, απλώς περιπλέκει την υπόθεση ακόμη περισσότερο.
Το τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων, μετά την εξέταση των εκθέσεων, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι παρ 'όλα αυτά, δεν υπήρχαν βασανιστήρια. Προβάλλει αυτόπτες μάρτυρες της πάλης και τους αστυνομικούς που κατέθεσαν ότι είδαν τους μώλωπες ενώ οι συλληφθέντες μεταφέρονταν και ακόμη ισχυρίζεται οτι ένας αστυνομικός τραυματίστηκε, μια λεπτομέρεια που ακούστηκε μία εβδομάδα μετά το συμβάν και δεν υποστηρίζεται από έκθεση ενός ιατροδικαστή. Αλλά η μαρτυρία ενός εκ των αστυνομικών που τον συνέλαβαν μας προσφέρει έδαφος για πολύ αμφιβολία, καθώς δεν κάνει καμία αναφορά στην έντονη μάχη που οι άλλοι περιγράφουν, αλλά μάλλον σε μια γρήγορη και καθαρή σύλληψη:
«Είχαμε διαπιστώσει από πριν στη διάρκεια της καταδίωξης, ότι ο οδηγός δεν είχε όπλο. Αντίθετα, ο συνοδηγός διαπιστώσαμε πως είχε καλάσνικοφ. Δεν ξέραμε αν και πόσοι ήταν στο πίσω μέρος. Όταν μπλοκάραμε το βανάκι και δεν είχε διέξοδο διαφυγής, πλησίασα την πόρτα του συνοδηγού, την άνοιξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, άρπαξα τον ένοπλο και τον πέταξα στον δρόμο κι αρχίσαμε να παλεύουμε.
»Σε δευτερόλεπτα, βλέπω ν' ανοίγει η η πλαϊνή πίσω πόρτα και ένα άτομο να με σημαδεύει με το πιστόλι. Πριν προλάβει, ευτυχώς, να χτυπήσει είτε εμένα, είτε τον σύντροφό του έτσι όπως παλεύαμε, αντέδρασε ακαριαία συνάδελφός μου που του χτύπησε το χέρι και τον αφόπλισε. Εκεί τελείωσαν όλα και κάθε προσπάθειά τους να ξεφύγουν".
(ΣτΜ.Έγινε η ακριβής παράθεση αποσπάσματος από την κατάθεση του αστυνομικού)
Αλήθεια, μπορεί κανείς πραγματικά να βασιστεί στην αστυνομία να ερευνήσει τον εαυτό της; Ειδικά σε περιπτώσεις όπως αυτή, η ελληνική αστυνομία είναι διαβόητη για την τάση της να καλύπτει τα περιστατικά ή να καθυστερεί έως σκανδάλου.
Κατά την περίοδο 2005-09, διερευνήθηκαν 281 κρούσματα αστυνομικής βίας. Από αυτά, μόνο 13 έφτάσαν σε κάποιο συμπέρασμα. Και κανείς δεν είναι έτοιμος ακόμη να ξεχάσει πως η συγκεκριμένη υπηρεσία (Τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων Βορείου Ελλάδας) χειρίστηκε την υπόθεση του σοβαρού ξυλοδαρμού του Αυγουστίνου Δημητρίου, ενός Κύπριου φοιτητή, απο 8 αστυνομικούς στην Θεσσαλονίκη το 2006, προτού ένα βίντεο που αποδείκνυε την κακοποίηση που δέχθηκε, δημοσιοποιηθεί. Τότε, όπως και τώρα, οι υπουργοί και οι αξιωματούχοι της αστυνομίας, δήλωναν επίσημα ότι δεν έβλεπαν κανένα ίχνος αστυνομικής βίας, αλλά «καθαρό επαγγελματισμό» και κατηγορούσαν μια γλάστρα για τους τραυματισμούς.
Η κατάσταση με τις Εσωτερικές Υποθέσεις είναι τόσο κακή ώστε μια νέα υπηρεσία έπρεπε να ιδρυθεί. Το νέο τμήμα ως εκ τούτου τέθηκε σε λειτουργία, δυστυχώς μόνο στα χαρτιά, καθώς η υπηρεσία εξακολουθεί να είναι ανενεργή. Ακόμη και αν ενεργοποιηθεί, θα εξακολουθεί να είναι υπό τη διαχείριση της αστυνομίας και όχι ένας ανεξάρτητος φορέας που θα εξασφαλίσει κάποια αμεροληψία. Αυτό έγινε μετά από μια σειρά από καταδικαστικές αποφάσεις ευρωπαϊκών δικαστηρίων και ενώ αξιωματούχοι από τη Διεθνή Αμνηστία καταδίκασαν δημοσίως την αστυνομία για συνεργασία με την νεοναζιστική Χρυσή Αυγή.
Για καλό ή για κακό, αυτή ήταν μια καταστροφική υπόθεση για την αστυνομία. Εικόνες επεξεργασμένες με Photoshop, ατελής δικαιολογίες, έλλειψη ιατρικών δεδομένων και μπερδεμένες πληροφορίες δεν αποτελούν το έργο ενός σοβαρού και διαφανούς αστυνομικού σώματος.
Μια κυβέρνηση που τους στηρίζει παρ 'όλα αυτά, παρ΄ότι στερούνται αποδείξεων, εμφανίζεται ως απερίσκεπτη και κουφή στην πραγματικότητα του προβλήματος. Είναι αποδεδειγμένο πλέον ότι βασανιστήρια και υπερβολική βία χρησιμοποιούνται από την ελληνική αστυνομία στον δρόμο, στα κρατητήρια και στις φυλακές. Με την επιλογή της να μην ασχοληθεί με αυτό το πρόβλημα, η Ελληνική κυβέρνηση καθιστά ομήρους τους πολίτες της, στις ιδιοτροπίες της αστυνομικής δύναμης, κάτι το οποίο τώρα, είναι μια απειλή για την κοινωνική συνοχή.
As more pictures of the four anarchists arrested last week were published today by the Greek police, a new round of controversy has set alight the Greek and international media. In an attempt to prove that the extensive abuse the suspects suffered took place during their arrest and not later as they and their lawyers claim, the Greek police’s Internal Affairs department was set on the case. Their conclusion was that, according to eyewitnesses and officers, signs of struggle were obvious and that the injuries were sustained after the suspects resisted arrest, a claim Nikos Dendias (Minister of Citizen Protection) backed and repeated himself.
This new set of pictures (contrasted against the photoshopped versions the authorities shared last week, see above and below) was also released. According to the police’s official statement, these pictures were taken around 13:00, only ten minutes after the arrest took place. A phone camera and a small digital camera were used and the pictures were sent to the appropriate agency via email on 13:45 after a failed attempt on 13:30. The extent of the bruises on the suspects’ faces is truly appalling and inevitably a series of questions arises.
While the police claims that these pictures were taken immediately after the incident (which they place at 12:50) and also that they attempted to first send them to the appropriate agency at 13:30 and 13:45, the EXIF data (pdf) they themselves provided show that some pictures were not taken until 14:31. Furthermore, to add to the confusion, in the background of one of the pictures a clock showing 08:25 can be clearly seen. As if this is not enough, the metadata of the files shows that the files weren’t created on that specific computer until 13:53, which again doesn’t support their claims. But the metadata and EXIF data were provided in such a manner (PDF file) that they could have been altered with a simple word processor. This is not to say it was actually altered, but rather to point out that it's a mess and can’t be used to prove anything, just complicates the case even further.
Internal Affairs, after examining the reports, concluded that there was no torture nonetheless. It claims eyewitnesses to the struggle and officers that testified they saw the bruising as the arrestees were brought in and even claims a police officer was injured, a detail we only heard about yesterday, a week after the incident, not supported by a coroner’s report. But the testimony of one of the arresting officers offers much ground for doubt, as he makes no mention of the intense hand-to-hand fight the others describe but rather, a swift and clean arrest:
We’d realised during the pursuit that the driver was unarmed. On the contrary the other guy was holding a Kalashnikov. We didn’t know how many there were in the back of the van. When we blocked them and they were left with no escape route, I approached the passengers door, opened it as fast as I could, grabbed the armed man, threw him on the street and we started wrestling.
Within seconds, I saw the back door sliding open and someone pointing a gun at me. Before he had the time to shoot at me, or his comrade as we were fighting, one of my colleagues hit his hand and disarmed him. That’s where it all ended and they didn’t make a move to escape.
So can anyone really rely on the police to investigate itself? Especially in cases like this one, the Greek police is infamous for its tendency to cover up incidents or stall cases to the point of scandal.
For the period 2005-09, 281 cases of police brutality were investigated. From those, only thirteen reached any conclusion. And no one is yet ready to forget how this specific agency (North Greece Internal Affairs charter) handled the case of the severe beating of Augoustinos Dimitriou, a Cypriot student, by 8 police officers in Thessaloniki in 2006, before a video that proved his abuse was published. Then, as now, ministers and police officials had gone on record saying they saw no signs of police brutality but “sheer professionalism” and blamed a flower pot for his injuries.
The situation with Internal Affairs is so bad that a new agency had to be founded. The new division for dealing with police arbitration therefore came into being, unfortunately only on paper, as the agency is still inactive. Even if activated, it will still be under police management, and not an independent body that would secure some impartiality. This comes after a number of convictions in European courts and officials from Amnesty International publicly condemning the police for co-operating with the neo-Nazi party Golden Dawn.
Before engaging in this panicked crisis management drill, the Greek Police and the Ministry of Citizen Protection ought to consider if these conflicting storylines and timestamps offer anything in the way of truth. By releasing these pictures without a coroner’s report that confirms their claims, they only offer more ground for doubt. And while trying to simply prove the suspects were not harmed after the arrest, the use of excessive force during the arrest is left wide open as a possibility.
For better or for worse, this has been a disastrous case for the police. Photoshopped pictures, half-baked excuses, lack of medical data and muddled information do not constitute the work of a serious and transparent police force. A government that backs them up nonetheless, while lacking evidence itself, appears as reckless and deaf to the reality of the problem. It is well established by now that torture and excessive force is utilised by the Greek police in the street, in holding cells and in prisons. By choosing not to deal with this, the Greek government renders its citizens hostages to the whims of a police force that is now a threat to social cohesion.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.